Αντίο Δήμητρα
της Ευτυχίας Στασινοπούλου
Μια Μάνα έφυγε… μια Μάνα πορεύεται τον δρόμο της αιωνιότητας…
Είναι λίγα μα και περιττά, πιστεύω, τα λόγια γι΄ αυτές της στιγμές της ανείπωτης συγκίνησης για μια Μάνα που φεύγει, για μια γλυκιά σύντροφο για μια αγαπημένη, σεβαστή συγγενή, γειτόνισσα, συγχωριανή…
Αλησμόνητη Δήμητρα δεν έχω λόγια να εκφράσω γι’ αυτό που αισθάνομαι για σένα και την οικογένειά σου…
Ένα τετράστιχο από τη σοφία της Ανατολής λέει:
Ω! συ που γεννιέσαι κλαίγοντας
όταν όλοι γύρω σου γελάνε,
φρόντισε να πεθάνεις γελώντας
όταν όλοι γύρω σου θα κλαίνε…
Μέσα στην ατυχία σου ήσουν τυχερή αγαπημένη, αλησμόνητη Δήμητρα. Το λέω αυτό γιατί πόσοι άνθρωποι δίπλα μας δεν ζουν χωρίς συμπαράσταση, χωρίς φροντίδα, χωρίς αγάπη… εγκαταλελειμμένοι, ξεχασμένοι… Όμως για σένα ήταν διαφορετικά, ήταν ανθρώπινα, ήταν όλοι εκεί… ήταν κάθε στιγμή κοντά σου… δίπλα σου… ο Κώστας, ο Θανάσης, η Γιωργία και η γλυκιά σου Χρυσάνθη να έχει γίνει η σκιά σου… τα εγγόνια σου… Κι΄ ακόμη δίπλα σου… κοντά σου… καρτερικά, ποιός άλλος ο σύντροφός σου, ο ακάματος, ο γλυκός, ο τρυφερός συνοδοιπόρος στη δύσκολη πορεία της ζωής σας που με την αγάπη και τον σεβασμό που είχατε ο ένας για τον άλλον την πορευθήκατε αγόγγυστα… Κοντά εξήντα χρόνια κοινής πορείας… Μέσα απ΄ αυτά τα ωραία συναισθήματα της αμοιβαιότητας και της αλληλοκατανόησης δομήθηκε η όμορφη οικογένειά σας. Μ΄ αυτήν την αγάπη και τον σεβασμό μεγαλώσατε αυτά τα παιδιά. Εσύ Μάνα τα γαλούχησες μ΄ αυτήν την αγάπη, την υπομονή και την στοργή για να τα κάνεις σωστούς, ευπόληπτους ανθρώπους, με ηθικές αξίες. Κι΄ αυτά με την σειρά τους με περισσή αγάπη και φροντίδα στα δύσκολα, πονεμένα χρόνια με την κλονισμένη υγεία σου της στερνής σου ζωής, στάθηκαν δίπλα σου προσφέροντάς σου για γιατρικό την αγάπη, την τρυφερότητα, την κατανόηση και τον σεβασμό τους. Τυχερή γιατί έδωσες και πήρες αγάπη. Τυχερή που έφυγες μέσα στη ζεστή αγκαλιά τους, αλλά τυχερότερα αυτοί που είχαν μια τέτοια ΜΑΝΑ, ΓΙΑΓΙΑ και ΣΥΝΤΡΟΦΟ!!!
Καλό σου ταξίδι…