Ο γρίφος της Σελήνης και ο άνθρωπος
Γράφει η Έλενα Σιούτη
Η Έλενα Σιούτη γεννήθηκε στην Αθήνα.
Μελετάει με ελευθερία πνεύματος: Αρχαία Ελληνικά και Αιγυπτιακά Μυστήρια, Απόκρυφες Επιστήμες και Ψυχικά Φαινόμενα. Έχει 30χρονη μαθητεία σε Φιλοσοφικά Τάγματα και Εταιρείες Μυστικισμού.
Η παιδεία της επικεντρώνεται στον Εσωτερισμό. Ειδικεύεται στην Ονειροκρισία (βιωματική ερμηνεία συμβόλων και εξατομίκευση αρχετύπων), στον Αποσυμβολισμό των Ιερών Κειμένων και στις Αναδρομές σε προηγούμενες ενσαρκώσεις.
Παρακολούθησε στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο μαθήματα για Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Θρησκευτικά κέντρα Αρχαίας Ελλάδας και Σεμινάρια Διαδραστικής γραφής -ποίησης στο Μικρό Πολυτεχνείο.
Έργα της βραβεύτηκαν από: Unesco, Ε.Ε.Λ και Ε.Τ.Ε.Π.
Επί σειρά ετών συμμετέχει ενεργά στα Πολιτιστικά Δρώμενα του τόπου και
σε Λογοτεχνικές Ομάδες. Διοργανώνει λογοτεχνικές βραδιές, διαγωνισμούς και αξιολογήσεις κειμένων ποίησης-διηγήματος. Αρθρογραφεί σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά.
Συμμετείχε σε πρωινή τηλεοπτική ζώνη του ART, με αντικείμενο την ονειροκριτική.
Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της UNESCO και του Μορφωτικού Ομίλου.
Ίδρυσε το Κέντρο Εσωτερισμού. Διοργανώνει Ονειρικές ομάδες με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, Σεμινάρια αυτογνωσίας, διαλέξεις και συνεδρίες για τον Αποσυμβολισμό και την Ονειρογνωσία. Ανιχνεύει μπλοκαρίσματα από προηγούμενες ζωές που δυσκολεύουν το άτομο.
Έχει εκδώσει μια ανθρωποκεντρική Ποιητική τριλογία: «Ανείπωτο», εκδ. Πύρινος Κόσμος, «Απώλεια» και «Υπέρβαση», καθώς επίσης και ένα δοκίμιο: «Όνειρα. Η μυστική γλώσσα των ονείρων και τα σύμβολά της» εκδ. «Δρόμων», που περιέχει ένα διεξοδικό οδηγό με την ερμηνεία των κυριοτέρων ονειρικών συμβόλων.
Αυτά μέχρι σήμερα, αύριο ποιος ξέρει;
Ο Αύγουστος φέτος έχει το σπάνιο φαινόμενο των δυο γεμάτων φεγγαριών. Απολαύσαμε μια πανέμορφη πανσέληνο στην αρχή του μήνα και σήμερα έχουμε την επόμενη ( Blue Moon).
Το 1886 από την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στην Ινδονησία εκτοξεύτηκαν στο διάστημα μικροσωματίδια και παρέμειναν εκεί για ένα μεγάλο διάστημα, με αποτέλεσμα το φεγγάρι να δείχνει «μπλε». Έκτοτε η εμφάνιση της 2ης πανσελήνου σε ένα ημερολογιακό μήνα ονομάζεται «μπλε». Τα επόμενα 40 χρόνια θα επανεμφανιστεί διπλή «μπλε» Σελήνη άλλες 16 φορές.
Με το μηχανισμό των Αντικυθήρων ήξεραν οι πρόγονοί μας πόσων ημερών ήταν η Σελήνη και ακόμα πότε θα επανεμφανιζόταν στο μήνα.
Λέγεται ότι η Αυγουστιάτικη πανσέληνος είναι η φωτεινότερη και η μεγαλύτερη του έτους από τάξης μεγέθους. Οι αστροφυσικοί όμως υποστηρίζουν ότι είναι μύθος. Υπάρχει βέβαια η μετρήσιμη διαφορά της, που εξαρτάται από το που βρίσκεται η Σελήνη. Δηλαδή στο περίγειο (με απόσταση 356.500χιλ.) ή στο απόγειό της (407.000χιλ.);
Το θέμα της Σελήνης με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα λόγω του μυστηριακού του χαρακτήρα. Βρίσκω ατέρμονη τη διερεύνησή της. Συχνά η κατανόηση της Σεληνιακής γνώσης και η σωρεία των παραμέτρων της απαιτούν διανοητική αναβάθμιση, με αποτέλεσμα να οδηγούν τον επίδοξο ερευνητή σε αδιέξοδα.
Στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο υπάρχει ποικιλία καμουφλαρισμένων μυθολογικών πληροφοριών και απαντήσεων, αλλά πιστέψτε με, εκεί που νομίζει ότι «το’ χει κανείς, εκεί το χάνει».
Τα πολύ παλιά χρόνια η Σεληνιακή λατρεία, με υπέρτατη θεά την Εκάτη και αργότερα τη Σελήνη, που είχε την ιδιότητα να γεννά σε κύκλους, ήταν η πλέον προσιτή στους ανθρώπους και συνδεόταν με το άγνωστο και παράλογο. Όμως υποσκελίστηκε από την λατρεία του θεού Ήλιου- που ήταν θεός του φωτός και της λογικής.
Πίστευαν λοιπόν οι πρόγονοί μας, ότι στην πλευρά της που είναι στραμμένη προς τον ήλιο κατοικοεδρεύουν οι ψυχές των νεκρών και καθάριζαν το αστρικό σώμα τους, πριν συνεχίσουν την ουράνια άνοδό τους.
Η Σελήνη είχε οριστεί σαν περιοχή της ψυχής (με τη θηλυκή έννοια) και σαν πηγή δημιουργίας (με τη σπερματική έννοια). Ήταν ο συμπαντικός χώρος που προοριζόταν για τη φύλαξη της κατοπτρικής εικόνας της ψυχής του νεκρού.
Υπήρχε η δοξασία ότι οι ήρωες και οι μεγαλοφυείς έμεναν για ένα διάστημα στην πλευρά της που ήταν στραμμένη στη γη, για να πάρουν το κατάλληλο σώμα πριν ενσαρκωθούν. Της χρέωναν την ιδιότητα να μαγνητίζει την ψυχή για το γήινο πεδίο και να την απομαγνητίζει για το ουράνιο. Όμως παράλληλα συμβόλιζε και τη γυναικεία μήτρα από όπου προέρχεται η ζωή. Άρα ήταν και γονιμοποιός δύναμη, που προσωποποιούσε τη φύση με τις θείες και επίγειες εκδηλώσεις της.
Ανακεφαλαιώνοντας η Σελήνη εμφανίζεται με δυο όψεις. Η μια πλευρά της είναι σκοτεινή και είναι η πύλη του θανάτου και η άλλη είναι φωτεινή, δηλ. η πύλη της Ζωής.
Ο Παρμενίδης τον 6ο αιώνα π.Χ, αναφερόμενος στη Σελήνη λέει: «Φωτίζει τις νύχτες με δανεικό φως» και ο Εμπεδοκλής: «Με το δανεικό της φως, περιστρέφεται γύρω απ’ τη γη». Είναι ξεκάθαρες αναφορές για τις ηλιακές ακτίνες που αντικατοπτρίζονται πάνω στη σεληνιακή επιφάνεια, προσδιορίζοντας ότι είναι ετερόφωτη.
Ο άνθρωπος έχει σύνδεση μαζί της. Εκτός από γύρω του, αντανακλά και μέσα του το φως της. Της οφείλει τη δυαδικότητά του, γι’ αυτό και γοητεύεται τόσο από την παρουσία της. Εσωτερικά υπάρχει η ανάμιξη της αιτιότητας των δυο κόσμων: του ουράνιου, με τον γήινο. Δηλαδή ο άνθρωπος, όπως ακριβώς και εκείνη, διαθέτει φωτεινή και σκοτεινή πλευρά. Η πρώτη σχετίζεται με το ανώτερο κομμάτι (ανδρεία, θάρρος, υπομονή, καρτερικότητα, αρετή) και η δεύτερη με το κατώτερο (πάθος, αγριότητα, φόβος, υπερβολή κλπ. ). Συμβολικά μπορεί να σχολιαστεί σαν τα δυο μισά μιας σφαίρας ενωμένα σε μια σχηματική αναπαράσταση ουρανού και γης ή πνεύματος και ύλης ή αρσενικής ενεργητικής και θηλυκής παθητικής δύναμης.
Κάθε μήνα η Σελήνη εξαφανίζεται από το οπτικό μας πεδίο για τρεις νύκτες για να επανεμφανισθεί στη συνέχεια και να «γεμίσει» μέχρι να γίνει πανσέληνος. Ο αριθμός 3 δεν είναι τυχαίος. Στη βιβλική γλώσσα σχετίζεται με την πλήρωση και με την έννοια της συντέλεσης ορισμένης ανάπτυξης.
Όπως η Σελήνη αποχωρεί και επανέρχεται δημιουργώντας ένα κύκλο (χάση-φέξη- λίγωση- γέμιση), έτσι ακριβώς και ο άνθρωπος μιμούμενος την διαδρομή της, με την ενσάρκωσή του σε τούτη τη ζήση μπαίνει στη διαδικασία διαγραφής μιας ορισμένης τροχιάς (γέννηση- ανάπτυξη- φθορά- θάνατος). Αυτοί λοιπόν οι σεληνιακοί κύκλοι με τις ενεργειακές τους δυνάμεις επηρεάζουν τη γονιμότητα όλων των ειδών και όλων των κύκλων (γης, θάλασσας και ουρανού).
Άρα η Σελήνη ορίζεται «διαμεσολαβήτρια» ανάμεσα σε ουρανό και γη, σε φυσικό επίπεδο. Παράλληλα εμφανίζεται και «εξουσιάστρια» του Σύμπαντος Κόσμου σε μεταφυσικό, σχετιζόμενη με την αρχή και το τέλος όλων των όντων στο σύμπαν, όπου νόμοι, φάσεις και αλλαγές της έχουν άμεση αλλά και τελεσίδικη σχέση με την βιολογική τους σειρά.
Πολλές γλώσσες λειτουργούν στη ζωή μας χωρίς να επιφέρουν σύγχυση. Υπάρχει γλώσσα του Φωτός, των άστρων, του σώματος, της αγάπης κλπ. Μέσα σ’ αυτή την γκάμα συμπεριλαμβάνεται και η γλώσσα που είναι γραμμένοι μύθοι, παραμύθια, χρησμοί, ιερά κείμενα. Είναι η γλώσσα των συμβόλων του υποσυνείδητου που εκφράζονται τα όνειρα. Η λεγόμενη συμβολική γλώσσα. Η Σελήνη αναφέρεται στο υποσυνείδητο του ανθρώπου και ειδικά το θηλυκό μέρος του ανθρώπινου ψυχισμού. Ακόμα είναι σύμβολο με τεράστια ψυχική δύναμη, ισοδύναμο του αρχέτυπου της μητέρας.
Το ασημί της χρώμα σχετίζεται με την αυτογνωσία και την εξέλιξη. (Προσοχή στην έννοια της εξέλιξης συνδέεται με την ανέλιξη, αλλά και με την οπισθοδρόμηση).
Η γέμιση της Σελήνης έχει σύνδεση με τη γέννηση, νεότητα και δημιουργία, ενώ αντιθέτως η χάση της με τα γηρατειά, την απώλεια και το θάνατο. Η πανσέληνος με την καρποφορία και πνευματική δύναμη. Λόγω δε του σχήματός της (το τέλειο σχήμα του κύκλου) σχετίζεται με την ολότητα, ολοκλήρωση και ισχύ.
Η Αστρολογία υποστηρίζει ότι η Πανσέληνος επιδρά πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Όμως οι ψυχολόγοι μας διχάζουν, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν πειστικές ενδείξεις.
Για τους παραδοσιακούς λαούς η Σελήνη αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της που ελέγχει παλίρροιες, βροχές, πλημμύρες, εποχές καθώς και τη διάρκεια ζωής. Η παλίρροια συμβολίζει την αφθονία, τη γονιμότητα ή την εφορία. Η άμπωτη αντιθέτως την ήττα, την αδυναμία και την απώλεια.
Τελικά ατενίζοντας τον νυχτερινό ουρανό με την ολόγιομη παρουσία της διερωτώμαι: «Βλέπουμε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο πράγμα;»
Η απάντηση είναι : «Σίγουρα όχι».
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν αυτή τη διαφοροποίηση. Όμως πιστέψτε με, ποτέ δεν είναι αργά να κοντοσταθεί κάποιος στην γοητεία της. Είναι και αυτό μια αρχή για να περάσει αργότερα στη διαχείριση της γνώσης της. Άλλωστε η εποχή μας ευνοεί την ελεύθερη έρευνα.
Ο Νίτσε αναφέρθηκε στη «διαστροφική αντιστροφή των αρχαίων αξιών» που διακατέχει το λαό μας. Αυτό είναι λυπηρό, αλλά είναι και μια πραγματικότητα. Το βιώνουμε σ’ όλο του το μεγαλείο. Μόνο η προσπάθεια σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να αντιστρέψει αυτή την πικρή αλήθεια.
Ο Νεοέλληνας μέσα του είναι δυοειδής. Έχει το διονυσιακό αλλά και το απολλώνιο στοιχείο. Όταν η επιλογή του εστιάζεται μόνο στο πρώτο, καθίσταται αυτόματα ατελής.
Η Σελήνη είναι ένα πελώριο Συμπαντικό φυτώριο. Δεν μπορεί να δει κανείς όλες τις ομορφιές μαζί. Δεν είναι ξεκάθαρες όπως σ’ ένα διατεταγμένο κήπο. Απαιτούν στοχασμό, υπομονή, επιμονή, συνεπεία και κυρίως χρόνο για να του αποκαλυφθούν.
Έλενα Σιούτη