Εις μνήμην Νίκου Στροφύλλα
της Ευτυχίας Στασινοπούλου

΄Ενας άνθρωπος χίλιες λέξεις!
Σύντροφος, πατέρας, παππούς, προπάππος!
Μια πορεία ζωής δύσκολη, δύσβατη, πικρή για κείνον και για την οικογένειά του.

Δύσκολα, φτωχά χρόνια για την πολυμελή πατρική του οικογένεια. Πολλά παιδιά… Πολλές αδελφές… Ο πατέρας έφυγε νωρίς…. ασήκωτα  βάρη… Όλοι άνοιξαν τα φτερά τους… η ανάγκη της επιβίωσης… οι συνθήκες της ζωής της εποχής εκείνης… Ο Νίκος έμεινε πίσω στην πατρική γη κοντά στη Μάνα να δώσει κι΄ εκείνος την προσωπική του μάχη για την επιβίωση και τις οικογενειακές υποχρεώσεις… Να παλέψει με τον δικό του τρόπο κι΄ εκείνος με τις δύσκολες, αντίξοες συνθήκες της καλλιέργειας της γης… Κοντά του ήλθε και η Γιωργία, η σύντροφός του κι΄ έγινε η άοκνη συμπαραστάτης στην πορεία της ζωής τους που έμελλε να τους πλήξει αμείλικτα με τον άδικο χαμό της θυγατέρας τους. Μεγάλος, αξεπέραστος πόνος… Ήρθαν όμως και χαρές με τους γάμους  του Φώτη και της Ανέττας, ο ερχομός των εγγονών και των δισεγγονών τους… Κι΄ εκείνος συνέχισε να πορεύεται με τις χαρές και τις λύπες που επιφυλάσσει η ζωή με την αγάπη, την στωϊκότητα, την γαλήνια όψη, την ευγένεια που πάντα τον διέκρινε και προ παντός την Αξιοπρέπεια με «Α» κεφαλαίο που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει όλη την οικογένεια Στροφύλλα την πατρική αλλά και την προσωπική του.

Είθε τα παιδιά του, τα εγγόνια του και τα δισέγγονά του ν΄ ακολουθήσουν τον τίμιο και αξιοπρεπή δρόμο που χάραξε ο Σύντροφος, Πατέρας, Παππούς, Προπάππους Νίκος Στροφύλλας, να τον τιμούν και να τον θυμούνται μ΄ αγάπη!!!

Καλή αντάμωση αγαπημένε μας