Ένα κορυφαίο έργο της αρχαίας ελληνικής δραματικής τέχνης , «ο Αγαμέμνων» – το πρώτο έργο από την τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια_ «ανέβηκε» στο θέατρο Φλόκα την Πέμπτη 18/7/2013 το βράδυ, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας. Η παράσταση , η οποία αποτέλεσε και την ουσιαστική έναρξη του φετινού προγράμματος του φεστιβάλ , κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα του κοινού ανταμείβοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τους ηθοποιούς για τις ξεχωριστές τους ερμηνείες. Ιδιαίτερα θερμά ήταν και τα λόγια του σκηνοθέτη Γιάννη Νικολαϊδη, μετά το τέλος της παράστασης, που «ευχαρίστησε από καρδιάς τους εκλεκτούς θεατές» .
| Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους έπαιξαν : οι Φωτεινή Φιλοσόφου (Κλυταιμνήστρα), Ζαχαρίας Ρόχας (Αγαμέμνων), Κώστας Λάσκος (Φρουρός), Γιάννης Νικολαϊδης (Κήρυκας), Δανάη Καλαχώρα(Κασσάνδρα) και Κώστας Κλάδης (Αίγισθος). Την μετάφραση του κειμένου έχει κάνει ο Κώστας Πολιτόπουλος και η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Νικολαϊδη. Λίγα λόγια για το έργο. Στον Αγαμέμνονα, ο Αισχύλος -σε σχέση με το μυθικό πλαίσιο, όπως αυτό παρουσιάζεται στα Ομηρικά Έπη- στηρίζει τον δραματικό άξονα της τραγωδίας του, πάνω σε δύο ισχυρές επιλογές. Η πρώτη έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της Κλυταιμήστρας ως αρχέτυπης μητριαρχικής persona, και η δεύτερη με τη θυσία της Ιφιγένειας. Το βράδυ που ο βασιλιάς Αγαμέμνων επιστρέφει στο Άργος νικητής, έπειτα από τον δεκαετή Τρωϊκό πόλεμο, έχοντας μαζί την ιέρεια του Απόλλωνα Κασσάνδρα ως σκλάβα κι ερωμένη του, η βασίλισσα Κλυταιμνήστρα θα τον υποδεχτεί στο παλάτι. Αργότερα, μέσα στη νύχτα, η Κλυταιμνήστρα θα σφάξει με τα ίδια της τα χέρια τον σύζυγό της και την μάντισσα, έχοντας στο πλευρό της τον εραστή της Αίγισθο. Για τον Αισχύλο, η θυσία της κόρης του Ιφιγένειας από τον Αγαμέμνονα προκειμένου να εξευμενίσει τους θεούς και να οδηγήσουν αυτόν και το Ελληνικό στράτευμα στην Τροία, είναι και ο ισχυρότερος λόγος για την βασίλισσα Κλυταιμήστρα να κρατήσει άσβεστο το μίσος ενάντια στον Αγαμέμνονα και να κατακρεουργήσει, αυτόν και την ερωμένη του Κασσάνδρα. Στον «Αγαμέμνονα», η ιστορία των προσώπων είναι γνωστή κι αυτό κάνει το έργο εξαιρετικά οικείο. Κι εδώ όπως και γενικότερα στην Αισχύλεια Τραγωδία, την συλλογική συνείδηση του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από Θεοσέβεια και Θεοφοβία εκφράζει ο Χορός. Στη συγκλονιστική ποιητική δημιουργία του Αισχύλου, αναγνωρίζουμε την τάξη των παλαιών Αρχών και των αρχαίων Θεών του κόσμου, που ορίζουν και τιμωρούν την ‘Υβριν. Οι ήρωες της τραγωδίας συνθλίβονται από το βάρος της Ευθύνης που φέρουν και ταυτόχρονα την Αδυναμία της ανθρώπινης φύσης να υπερβεί το πεπρωμένο της. Οι φωτογραφίες από την παράσταση είναι του φωτογράφου Δημήτρη Παπαιωάνου. |
