Άδικη η επίθεση  από τον Γιαννόπουλο Γιώργο προς τον Τάσο  Παπαμιχαλόπουλο.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Τάσο Παπαμιχαλόπουλο μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου για την αμέριστη στήριξη
και προβολή του χωριού μας μέσω της ιστοσελίδας του www.persaina.gr. Σε όλη τη διάρκεια της θητείας μας στο Δ.Σ. του Συλλόγου ο Τάσος μάς βοήθησε αφιλοκερδώς, με πολύ αγάπη, όρεξη και μεράκι δίνοντας ατέλειωτες ώρες για να φτιάξει μια ιστοσελίδα και να προβάλει μέσω αυτής το σύλλογό μας  και το χωριό  μας σ'ολο τον κόσμο. Από νεαρός ακόμα, όταν είχα πρωτοέρθει στην Αθήνα περίπoυ το 1987, βρήκα τον Τάσο να είναι παρών σχεδόν σε
όλες τις εκδηλώσεις του συλλόγου και να φωτογραφίζει.

Εγώ τον Τάσο και τη γυναίκα του τη Σία δεν τους ήξερα καλά, εκτός από ένα γειά πού λέγαμε στο χωριό μας. Τους
γνώρισα από όταν μπήκαμε στο συμβούλιο στο τέλος του 2007, σαν πρόεδρος εγώ και αντιπρόεδρος η Σία και είπαμε να προσφέρουμε και να δημιουργήσουμε για το χωριό μας, για τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε με τις καλύτερες παιδικές αναμνήσεις, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες. Σήμερα οι επιστολές φτιάχνονται μέσω  υπολογιστή που εμείς είχαμε άγνοια - τι να κάνουμε στο σχολείο στο χωριό μας δεν είχε φτάσει το κομπιούτερ τότε για να μάθουμε - μας βοήθησε ο Τάσος και μετά έδειξε και στο γιο μου, όπου αρχίσαμε να δουλεύουμε και να στέλνουμε διάφορες επιστολές. Ο Τάσος σε κάθε εκδήλωση που κάναμε είτε στο χωριό είτε στην Αθήνα ερχόταν αφιλοκερδώς και τραβούσε φωτογραφίες τις οποίες τις ανέβαζε στην ιστοσελίδα και ταυτόχρονα μας έδινε και ένα CD και εγώ πήγαινα και τύπωνα τις φωτογραφίες για να έχει αναμνηστικές φωτογραφίες ο σύλλογος. Τι να θυμηθώ για τη βοήθεια που έχει προσφέρει στο σύλλογο με της γνώσεις του;

Θυμάμαι το Μάρτιο του 2012 με πήρε η δασκάλα του χωριού ότι θα έρθουν εκδρομή στην Αθήνα με όλα τα παιδιά του δημοτικού σχολείου μαζί με τους γονείς τους για να επισκεφτούν την Ακρόπολη και τη Βουλή. Ήταν Σάββατο και όταν παρακάλεσα το Τάσο να έρθει, αυτός πήρε άδεια από τη δουλειά του και ήρθε να τραβήξει αναμνηστικές φωτογραφίες στα παιδιά μας για να τις έχουν και εκείνη την ημέρα έκανε πάρα πολύ κρύο και καθόταν μέσα στην
παγωνιά και τραβούσε αφιλοκερδώς πάντα για τα παιδιά. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε η ιστοσελίδα ώστε να πάρουμε κάποιες χορηγίες γιατί έμπαιναν όλοι μέσα και έβλεπαν  ποιοι είμαστε, τι δουλειά κάναμε για να μας εγκρίνουν ένα αίτημα που τους είχαμε ζητήσει. Για αυτό Τάσο μου ήμουν τυχερός που είχα σαν συνεργάτες
εσένα και τη γυναίκα σου και καταφέραμε να υλοποιήσουμε τις προσδοκίες μας και αυτά που είχαμε υποσχεθεί και ονειρευτεί και με το παραπάνω στο χωριό μας που όλοι γνωρίζουν τι δουλειά έχουμε κάνει με αγάπη και ζήλο.

Οι γαμπροί και οι νύφες του χωριού μας δεν είναι ξένοι!

Ακόμη θέλω να αναφερθώ  στη νύφη του χωριού μας Φωτεινή Αγριδιώτη, σύζυγο του Θανάση Δημητρόπουλου, που ήταν αναπληρωματικό μέλος του Δ.Σ και ήταν  παρούσα σε όλα τα διοικητικά συμβούλια. Πρόσφερε πολλά με τις πολύτιμες ιδέες, απόψεις, γνώσεις και βοήθησε με τη γνωριμία της μέρος της αρχιτεκτονικής της πλατείας με την άδεια που μας είχαν δώσει ο τότε πρόεδρος του χωριού Θανάσης  Χριστόπουλος και ο τότε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νίκος Νικολόπουλος που είχαν αναλάβει να φτιαχτεί η πλατεία. Η Φωτεινή πάντα στήριζε με πολλά άτομα την ετήσια χοροεσπερίδα μας. Είχε επίσης προσφέρει μαζί με το Θανάση τον Ιούνιο του 2002 δωρεάν το ένα από τα δύο πούλμαν για το οποίο είχαν βάλει από την τσέπη τους 450 ευρώ πριν 11 χρόνια,
για να πάει ο Σύλλογος  εκδρομή στον Άγ. Ιωάννη το Ρώσο.  

Τι να πρωτοθυμηθώ για την Ευτυχία Στασινοπούλου η οποία είναι δίπλα στον Σύλλογο από την ίδρυσή του και έχει διατελέσει και γραμματέας στο Σύλλογό μας επί προεδρίας Αργυρακόπουλου Τάσου; Η Ευτυχία μας έστελνε συνεχώς συγχαρητήρια είτε τηλεφωνικώς είτε με e-mail. Οι καλές της κουβέντες και η αμέριστη συμπαράστασή της, μας έδινε πάντα δύναμη για να συνεχίσουμε το έργο μας.  

Δεν ξεχνώ βέβαια την Χρυσούλα Δεπάστα σύζυγο του Παναγιώτη Αργυρακόπουλου η οποία μας έστελνε e-mail και μας έδινε συγχαρητήρια για την δουλειά που κάναμε και η οποία έχει βγάλει βιβλίο με τίτλο «Λαϊκός βίος και
πολιτισμός της Πέρσαινας Ηλείας και της ευρύτερης περιοχής του οροπεδίου Φολόης», που μας θυμίζει τα παλιά έθιμα και παλαιά εργαλεία  και πράγματα από το χωριό μας. 

Τι να πω τέλος για τη δική μου γυναίκα την Ειρήνη που επί 4 χρόνια είχα γεμίσει με διάφορα χαρτιά, έγγραφα του συλλόγου, στο τραπέζι του σαλονιού και της είχα κάνει το σπίτι αχούρι. Θυμάμαι το 2008 που έκανε μια σοβαρή εγχείριση αντί να ασχοληθώ με τον ανθρωπό μου ασχολιόμουν με αγάπη ζήλο, αφοσίωση και μεράκι για το σύλλογο και το χωριό μου. Δεν θα ξεχάσω το 2008 και 2009 που δουλέψαμε παρά πολύ για το σύλλογο και πηγαινοερχόμαστε στο χωριό αυθημερόν πότε με το Νίκο τον Μπάκα και πότε με τη Σία, είτε να παραλάβουμε είτε να μεταφέρουμε υλικά από χορηγίες είτε για άλλες δουλειές του συλλόγου. Είχε τύχει και σε μια εβδομάδα να πάμε και 3 φορές αυθημερόν. Απορώ πώς δεν με πέταξε με τις κλωτσιές η γυναίκα μου από το σπίτι διότι ασχολιόμουνα συνεχώς με το σύλλογο, δεν πήγαινα για δουλειά και δεν έφερνα μεροκάματο στο σπίτι για να ζήσει η οικογένεια μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσες φορές με βοηθούσε με υπομονή και αγάπη και έτρεχε μαζί μου για να βρούμε χορηγούς για τις εκδηλώσεις του χωριού και για τα υλικά για τις διάφορες εργασίες που θέλαμε να προσφέρουμε στο χωριό μας…

Θέλω να πω ποσό σημαντικό έργο έχουν προσφέρει ο καθένας από τη δική του πλευρά στο σύλλογο μας και τους
ευχαριστώ όλους και τους προσκαλώ, το γαμπρό μας και τις νύφες μας, του χρόνου το Νοέμβριο να θέσουν υποψηφιότητα για το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας και πιστεύω πώς θα μας βγάλουν ασπροπρόσωπους, χωρίς να θέλω να θίξω τις άλλες νύφες και τους γαμπρούς της Πέρσαινας.                   

Παναγιώτης Αποστολόπουλος
πρώην Πρόεδρος του Εκπολιτιστικού
Συλλόγου Περσαιναίων Ηλείας (2008-12)