Ένας μεγάλος φίλος δεν είναι πια κοντά μας….

Ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, ο φίλος μας,  ο μεγάλος Έλληνας ονειρευτής της διασποράς, ο πνευματικός άνθρωπος, ο δραστήριος προστάτης του περιβάλλοντος, η στιβαρή ηγετική μορφή ενός Ελληνισμού που γνωρίζει να οραματίζεται, να δρα και να διεκδικεί , ο έντιμος μαχητής της ζωής, το στήριγμα όλων όσων αναζήτησαν από αυτόν αγάπη, ή ένα χέρι βοήθειας , μπορεί να μην βρίσκεται πια κοντά μας, αλλά παραμένει πάντα μαζί μας. Το διάβα του από τον κόσμο της ύλης άφησε ένα βαθύ χάραγμα στη μνήμη και την καρδιά μας για πάντα.

Ο Θόδωρος υπήρξε η προσωποποίηση και η έκφραση όλων αυτών των αρετών οι οποίες συνιστούν αυτό που ονομάζουμε  «Έλληνας» και οι Έλληνες, όπως ο μεγάλος φίλος μας, γνωρίζουν καλά ότι δεν πεθαίνουν απλά «εκδημούν» στην αιωνιότητα. Ο Θάνατος γι΄ αυτούς δεν είναι παρά το πέρασμα από το «μη υπάρχον αλλά  αισθητό στο μη αισθητό αλλά υπάρχον». Είναι μια απλή αλλαγή  κατάστασης και όχι η κατάργηση της ίδιας της κατάστασης

Καλό ταξίδι φίλε μας. Καλή αντάμωση. Θα τα πούμε ξανά …

Προς το παρόν εμείς συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξε

http://manosdanezis.gr

Ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, διακεκριμένος επιχειρηματίας ο οποίος νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Σικάγου, πέθανε σε ηλικία 75 ετών αφού έδωσε ολιγόμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Θόδωρος Σπυρόπουλος είχε διατελέσει Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνο-Αμερικανικών Ομοσπονδιών, Περιφερειάρχης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) και Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Ιλινόις.

Οι ομογενειακές οργανώσεις κάνουν λόγο για έναν άνθρωπο που υπηρέτησε με ζήλο και γενναιοδωρία τη μεγάλη υπόθεση της Ελληνικής Παιδείας στην Αμερική και ο οποίος ήταν γνωστός για την φιλανθρωπία του τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα.

Περισσότερες πληροφορίες για τη αφανή αλλά ουσιαστική δράση του Θόδωρου Σπυρόπουλου, μπορεί κάποιος να αναζητήσει στην ιστοσελίδα http://spyropoulos.org/

Θεόδωρος Σπυρόπουλος
Ο μεγάλος Έλληνας ονειρευτής της Ομογένειας

Αναδημοσίευση από το περιοδικό του Εθνικού Κήρυκα
Mια ολόκληρη ζωή με δραματικές αντιθέσεις έζησε ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος. Ποτέ του δεν θα ξεχάσει τα Καλάβρυτα όπου γεννήθηκε, να καίγονται από τους Γερμανούς κατακτητές. Πάντα στη ζωή του θα τον συνοδεύει ο πόνος για τον αδελφό του που τον δολοφόνησαν στο Σικάγο. Ήταν ο άνθρωπος που του εξασφάλισε δουλειά κατά τα πρώτα του χρόνια στην Αμερική.

Πολλές φορές τότε έμεινε νηστικός, ενώ στη συνέχεια δούλευε 18 ώρες την ημέρα προσπαθώντας να εξασφαλίσει τον επιούσιο για τον εαυτό του και την οικογένειά του και πουλώντας ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Η οικογένειά του έχει ιστορία 120 περίπου χρόνων στην Αμερική, αλλά ο ίδιος τα πρώτα χρόνια στην Αμερική, αγωνιούσε για το καθημερινό ψωμί της οικογένειάς του.

Εκανε χρήματα, καταστράφηκε, αλλά ξανασηκώθηκε. Με τη σκληρή εργασία και την τιμιότητά του, είναι σήμερα ιδιοκτήτης μεγάλης αλυσίδας επιχειρήσεων που απλώνεται σε όλη την Αμερική και όχι μόνο. Συγκαταλέγεται στους πιο επιτυχημένους οικονομικά και καταξιωμένους κοινωνικά, ομογενείς.

Ασχολήθηκε με τα ομογενειακά κοινά, και σήμερα είναι ο Συντονιστής του ΣΑΕ για την Περιφέρεια των ΗΠΑ. Ιδιαίτερη ευαισθησία και ενδιαφέρον έχει για την Ελληνική Παιδεία και τη Νεολαία. «Εκεί είναι το μέλλον της Ελλάδος, εκεί και το μέλλον της Ομογένειάς μας», συνηθίζει να λέει.

Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος γεννήθηκε στα Καλάβρυτα της Αχαΐας στην Πελοπόννησο, όπου παρακολούθησε και τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου το οποίο τελείωσε στη συνέχεια στην Αθήνα. H παιδική του ψυχή γνώρισε τον τρόμο κατά τα εφιαλτικά εκείνα χρόνια του πολέμου και την τραγωδία που γνώρισε ολόκληρη η περιοχή από τους Γερμανούς κατακτητές. Ακόμα και τώρα, όταν πηγαίνει στα Καλάβρυτα ο κ. Σπυρόπουλος, περνά και κάνει το σταυρό του από το λόφου του Καπή, όπου στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον ανδρικό πληθυσμό άνω των 13 χρονών. Κοντά εκεί, στο Δημοτικό σχολείο της πόλης είχαν συγκεντρώσει προηγουμένως όλους τους κατοίκους. Τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους τους έκλεισαν μέσα στο σχολείο το οποίο και πυρπόλησαν, αλλά αυτοί κατάφεραν να παραβιάσουν τις πόρτες και να διαφύγουν.

«Την ημέρα εκείνη της κόλασης, ευτυχώς, η οικογένειά μας βρισκόταν έξω από την πόλη κι έτσι δεν είχαμε δικούς μας ανάμεσα στα θύματα», είπε με διακοπτόμενη τη φωνή από τη συγκίνηση ο κ. Σπυρόπουλος. «Θυμάμαι πάντως τις συνεχείς επιδρομές των Γερμανών, λόγω της αντίστασης των Ελλήνων ανταρτών σε όλη την περιοχή. Θυμάμαι, σαν να είναι τώρα, που καιγόντουσαν τα Καλάβρυτα. Εχω ακόμα στη σκέψη μου τους καπνούς που υψώνονταν παντού από τις πυρπολήσεις στην πόλη. Παντού ατέλειωτες φάλαγγες με Γερμανούς Ναζί που είχαν σκορπίσει το φόβο και τον τρόμο στην περιοχή από το 1941 μέχρι το 1944».

Ένα χρόνο μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων, μια νύχτα μπήκαν ξαφνικά οι Γερμανοί στο σπίτι της οικογένεια του κ. Σπυρόπουλου, έπιασαν τον πατέρα του και τον πήραν μαζί τους για εκτέλεση. Η κατηγορία ήταν ότι βοηθά τους αντάρτες της περιοχής που είχαν προξενήσει μεγάλες ζημιές στους Γερμανούς.

«Ήμουν μπροστά στην άγρια εκείνη σκηνή, που η μάνα μας σταυροκοπιόταν και έλεγε σε μένα και στα αδέλφια μου να προσευχηθούμε γιατί θα σκοτώσουν τον πατέρα μας και δεν θα γυρίσει πάλι», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. «Δεν ξεχνιόνται τέτοιες σκηνές, σ’ όλη σου τη ζωή και μάλιστα όταν είσαι μικρό παιδί… Τον κράτησαν τον πατέρα μου επί 40 μέρες, βασανίζοντάς τον και πιέζοντάς τον για να πάρουν πληροφορίες για τους αντάρτες. Είχαν σκηνοθετήσει μάλιστα και εικονική του εκτέλεση για να κάμψουν το ηθικό του και να το φοβίσουν, αλλά ο πατέρας μου στάθηκε παλικάρι. Στο τέλος, τον άφησαν ελεύθερο, γιατί από τη μια δεν βρήκαν κανένα συγκεκριμένο στοιχείο σε βάρος του και από την άλλη, ο πατέρας μου είχε καλό όνομα στην περιοχή».

Η ιστορία του πατέρα του και τα γεγονότα εκείνης της εποχής αποτέλεσαν χρήσιμο μάθημα για τον κ. Σπυρόπουλο το οποίο θυμάται και χρησιμοποιεί σε όλη τη μετέπειτα ζωή του. «Διδάχτηκα ότι όλοι μας πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να αγωνιζόμαστε να ξεπερνάμε τις δύσκολες καταστάσεις», είπε. «Γεγονότα σαν εκείνα της καταστροφής των Καλαβρύτων, δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, αλλά να τα θυμόμαστε και να διδασκόμαστε από αυτά, ώστε να εργαζόμαστε για να μην επιτρέψουμε να επαναλαμβάνονται».

Τα χρόνια πέρασαν και ο νεαρός τότε Σπυρόπουλος ενηλικιώθηκε και πήγε στη Σουηδία όπου σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες. Εκεί γνώρισε και τη συμφοιτήτριά του τότε Έρικα, την οποία και παντρεύτηκε. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και δύο χρόνια αργότερα ήλθε με τη σύζυγό του στο Σικάγο, όπου έμεναν μερικοί συγγενείς του.

Η οικογένεια Σπυρόπουλου έχει μακρά ιστορία στο Σικάγο. Ο παππούς του, Δημήτριος Σπυρόπουλος, μετανάστευσε πρώτος εκεί το 1888. Για πολλές μέρες ταξίδευσε με καράβι της εποχής που είχε φύγει από το λιμάνι της Πάτρας, όπως συνηθιζόταν εκείνο τον καιρό, περνώντας τον φουρτουνιασμένο Ατλαντικό. Στην καρδιά του είχε το όνειρο της «χώρας της επαγγελίας», όπου μπορούσε να βρει κανείς τα δολάρια στους δρόμους, όπως έλεγαν κάποτε. Η κατάσταση στην Ελλάδα, που άφησε πίσω του, ήταν πολύ δύσκολη. Ενα ολόκληρο κράτος προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του, αλλά δεν το άφηναν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Λίγο αργότερα, πήγαν στο Σικάγο και τα δύο αδέλφια του Δημήτριου Σπυρόπουλου, ο Θεόδωρος το 1898 και ο Νίκος το 1904. Ο ένας από τους δύο προτίμησε να επιστρέψει στην Ελλάδα, μετά από καιρό.

«Από τον παππού μου μέχρι εμένα σήμερα, οι Σπυροπουλαίοι μένουμε 120 χρόνια στο Σικάγο», είπε ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος. Τα πρώτα χρόνια για τον παππού του ήταν πολύ δύσκολα. Αλλά και για τον ίδιο ήταν πολύ δύσκολα. Ο παππούς του στην αρχή άνοιξε ένα μικρό ανθοπωλείο, μετά ένα εστιατόριο και στη συνέχεια μια εταιρία που έκανε σοκολάτες. «Η εταιρεία με τις σοκολάτες ήταν στο κέντρο του Σικάγου», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. «Την κράτησε ο παππούς μου μέχρι που σταμάτησε.

Το 1966 σημειώθηκε διαρροή στο γκάζι, έγινε έκρηξη και καταστράφηκε ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο. Ο παππούς μου πέθανε σε ηλικία 96 χρόνων, περίπου. Εκείνη την εποχή έκαναν συμβόλαια που επέτρεπαν να είναι στο όνομά τους, μέχρι να πεθάνουν. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε από την εταιρία εκείνη. Στη θέση της έχει χτιστεί και λειτουργεί σήμερα μια τράπεζα».

Από την εταιρία εκείνη πέρασαν πάρα πολλοί ομογενείς, άλλοι για να βρουν δουλειά και άλλοι για να ζητήσουν κάποια βοήθεια την οποία ποτέ δεν τους αρνιόταν ο Δημήτριος Σπυρόπουλος. Εκεί είχε την ευκαιρία και ο ίδιος ο παππούς του να γνωρίσει προσωπικότητες της εποχής. Φίλος του ήταν ο ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης εταιρίας μαστίχας της Αμερικής και οι δήμαρχοι του Σικάγου. «Νομίζω, απ’ ό,τι είχα ακούσει, ότι από το μαγαζί αυτό το παππού μου είχε περάσει και ο βασιλιάς Γεώργιος της Ελλάδας την εποχή του ‘30».

Το ανθοπωλείο του παππού του κ. Σπυρόπουλου, που ήταν και η πρώτη δική του δουλειά στο Σικάγο, είχε καλύτερη τύχη. Στην ίδια θέση υψώνεται σήμερα η Λυρική Οπερα του Σικάγου. «Οταν περνώ από εκεί, βλέπω το κτίριο και την γύρω περιοχή και φαντάζομαι το μέρος όπου κάποτε ζούσε ο παππούς μου», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. Όσο για το εστιατόριο, δεν υπάρχει τίποτε από αυτό σήμερα. Στο τέλος, ο παππούς Σπυρόπουλος πέθανε από μοναξιά, γιατί μερικά χρόνια πριν είχε χάσει τη γυναίκα του και τον γιο του, πατέρα του Θεόδωρου Σπυρόπουλου.

«Οι αμερικανικές εφημερίδες είχαν αναφερθεί με ολοσέλιδα δημοσιεύματα στον παππού μου», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. Και πριν μερικά χρόνια η οργάνωση «Chicago Historical Society» είχε τιμήσει με εκδήλωση τα 100 χρόνια των Σπυροπουλαίων στο Σικάγο.

«Είχα παραβρεθεί στην τελετή εκείνη, γιατί ήμουν και ο μόνος που είχα μείνει από την οικογένεια στην πόλη αυτή», πρόσθεσε ο κ. Σπυρόπουλος. «Μας είχαν δώσει ένα χαρτί αναγνώρισης και τιμής για τον παππού και το θείο μου, Θεόδωρο. Ο θείος μου, είχε υπηρετήσει στον Ειρηνικό, ως αξιωματικός κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μάλιστα, προς τιμήν του υπάρχει και ένα μνημείο σε πάρκο του Μπέβερλι Χιλς του Σικάγου, όπου κάποτε έμενε η οικογένειά μας. Ηταν δραστήριο στέλεχος και στην πολιτική ζωή και στην κοινωνική ζωή της πόλης».

Τα ονόματα του παππού και των άλλων της οικογένειά τους που ήλθαν στην Αμερική, έχουν καταγραφεί στην ιστορία της πόλης του Σικάγου και συμπεριλαμβάνονται στους πίνακες που υπάρχουν στο περίφημο μουσείο για τους μετανάστες στο Ελλις Αϊλαντ της Νέας Υόρκης, το οποίο ήταν το πρώτο μέρος που έφθαναν όσοι έρχονταν στην Αμερική.

Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας του Θεόδωρου Σπυρόπουλου πήγε εθελοντής και εστάλη στη Μικρά Ασία με τον Ελληνικό στρατό. Τότε παντρεύτηκε. «Θυμάμαι που ο πατέρας μου, μου είχε διηγηθεί περιστατικά από την εκστρατεία στη Μικρά Ασία», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. «Μου είπε για την ψυχική δύναμη που είχε ο ελληνικός στρατός εκεί και, φυσικά, τα μεγάλα λάθη που έγιναν, με αποτέλεσμα την υποχώρηση. Ο πατέρας μου ήταν σε ευαίσθητη θέση στη Σμύρνη και υπηρετούσε στην Αεροπορία του Ναυτικού, όπου είχαν τότε 4-6 αεροπλάνα».

Στην Αμερική, ο πατέρας του κ. Σπυρόπουλου έζησε κατά τα νεανικά του χρόνια, αλλά μετά το γάμο του στην Ελλάδα παρέμεινε εκεί και ασχολήθηκε με οικοδομικές εργασίες. Ως ενθύμιο και κειμήλιο από τον πατέρα του φυλάει ένα Σταυρό με τον οποίο τον είχε τιμήσει ο βασιλιάς. Πέρασε πολλές και δραματικές στιγμές στη νέα του πατρίδα ο κ. Σπυρόπουλος.

Όταν ήλθε στο Σικάγο ζούσε μαζί με ένα από τα αδέλφια του, το Νίκο, κοντά στον οποίο βρήκε δουλειά. Ηθελε να συνεχίσει τις σπουδές του, αλλά τότε συνέβη το μεγάλο δράμα, όταν χωρίς λόγο, κάποιο πρωινό ένας ξένος παρανοϊκός που ο αδελφός του τον είχε λυπηθεί και τον είχε πάρει στη δουλειά του επειδή τον λυπόταν, τον δολοφόνησε μέσα στο μαγαζί.

Ο νεαρός τότε Θόδωρος, έμεινε ξεκρέμαστος, χωρίς υποστήριξη, αναγκασμένος να αγωνιά για τον καθημερινό ψωμί του. «Εγώ και η οικογένειά μου μείναμε νηστικοί, όταν σκοτώθηκε ο αδελφός μου και έχασα την υποστήριξή του. Έπρεπε να τα καταφέρω», είπε. «Αγωνίστηκα, πέτυχα, καταστράφηκα, ξαναπροσπάθησα και τελικά έφτασα κάπου».

Στην αρχή, πήγε ως πωλητής σε ένα πρατήριο βενζίνης που είχε κάποιος Ελληνας. Σε τέσσερις μήνες κατάφερε να νοικιάσει ένα βενζινάδικο. «Αρχισα να δουλεύω 18 ώρες την ημέρα με τη σκέψη ότι πρέπει να τα καταφέρω», είπε. «Δυο χρόνια μετά, άρχισα εισαγωγές μηχανημάτων από τη Γερμανία. Η δουλειά δεν πήγε καλά, λόγω της αναπροσαρμογής της τιμής του μάρκου τότε και της κρίσης που σημειώθηκε στα πετρελαιοειδή τον ίδιο καιρό. Αναγκάστηκα να ξαναρχίσω από την αρχή. Είχα καταστραφεί οικονομικά, αλλά έπρεπε να ζήσω.

Έτσι γυρνούσα από μαγαζί σε μαγαζί και πουλούσα ανταλλακτικά αυτοκινήτων και χημικά που είχα πίσω στο αυτοκίνητό μου. Με τα χρήματα που έπαιρνα, πήγαινα και αγόραζα διπλά ανταλλακτικά για να βγω πάλι να τα πουλήσω».

Από τα δύσκολα εκείνα πρώτα χρόνια του στην Αμερική, ο κ. Σπυρόπουλος πήρε ακόμα ένα μεγάλο μάθημα για τη ζωή. «Ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται σκληρά, να είναι τίμιος στις συναλλαγές του και στους συνανθρώπους του και να έχει επιμονή και υπομονή», τόνισε.

«Αυτή τη συμβουλή δίνω κυρίως στους νέους. Να μη ξεχνάνε ότι τα αγαθά αποκτώνται με σκληρή εργασία. Και κάτι ακόμα: να μάθουν να είναι συντηρητικοί και κάποια στιγμή, όταν φθάσουν κάπου, να ξέρουν ότι εκτός από τον εαυτό τους, θα πρέπει να βοηθούν τους συνανθρώπους τους».

Ο κ. Σπυρόπουλος αναγνωρίζει την πολύτιμη συμπαράσταση που του πρόσφερε στις δύσκολες στιγμές η αγαπημένη του σύζυγος. «Με βοήθησε πολύ η Έρικα, που ήταν πάντα στο πλάι μου», υπογράμμισε.

Η σύζυγός του είναι ζωγράφος και αρχιτέκτων κηπουρικής. Με την εργασία της στο χώρο της τέχνης βρίσκεται κοντά και προσφέρει και αυτή τις υπηρεσίες της στην Ομογένεια και γενικότερα στον Ελληνισμό.

Αφού ξεπέρασε με καθημερινό μόχθο τις δυσκολίες εκείνες, ο κ. Σπυρόπουλος άρχισε το 1975 με τα λίγα χρήματα που είχε συγκεντρώσει τις σημερινές του εργασίες. Τότε αγόρασε το πρώτο του πρατήριο βενζίνης και άρχισε να ασχολείται με τα πετρελαιοειδή, που συνεχίζει μέχρι σήμερα μαζί με την πώληση ανταλλακτικών αυτοκινήτων. Το 1984 αγόρασε ένα τμήμα εταιρίας πετρελαιοειδών που ασχολείται με την παραγωγή λιπαντικών, χημικών προϊόντων και αντιψυκτικών για τα αυτοκίνητα.

Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος είναι πρόεδρος και μέτοχος πολλών επιχειρήσεων, καθώς και κορυφαίο στέλεχος ή μέλος διαφόρων οργανώσεων και φορέων. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων στο Σικάγο και ιδρυτικό στέλεχος και πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου, ενώ σήμερα είναι Συντονιστής του ΣΑΕ για την Περιφέρεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο κ. Σπυρόπουλος άρχισε να ασχολείται με τα ομογενειακά κοινά το 1974, όταν ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Καλαβρυτινών του Σικάγου και είχαν αρχίσει οι μεγάλες κινητοποιήσεις για το Κυπριακό.

Προηγουμένως, το 1971, συμμετείχε σε μια συνάντηση για τη δημιουργία ενός οργανισμού, τύπου Εθνικού Συμβουλίου, που είχε γίνει στο «Γουόλντορφ Αστόρια» της Νέας Υόρκης μαζί με το Βασίλειο Φώτο, που ήταν Πρόεδρος της Πανηπειρωτικής. Η σκέψη ήταν να ιδρυθεί ένας πανελλαδικός οργανισμός, αλλά δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε τότε. Το Εθνικό Συμβούλιο που καλύπτει όλες τις ελληνικές ομοσπονδίες στην Αμερική, ιδρύθηκε αργότερα. Το Καταστατικό του υπογράφτηκε στη Νέα Υόρκη από τα μέλη του στις 29 Νοεμβρίου 1992 και ο κ. Σπυρόπουλος ψηφίστηκε ως ο πρώτος πρόεδρος της παναμερικανικής αυτής οργάνωσης.

Απογοητεύτηκε μήπως κάποια στιγμή ο κ. Σπυρόπουλος από τα χρόνια που ήταν επικεφαλής του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου; «Δεν απογοητεύομαι ποτέ», απάντησε. «Εάν ήταν κάτι που πάντα με στενοχωρούσε, ήταν το θέμα της συνεργασίας που πρέπει να έχουν οι Ελληνες της Αμερικής για το κοινό συμφέρον της Ομογένειας. Με στενοχωρούσε ότι μερικές φορές ορισμένοι δεν έδιναν εκείνο που θα έπρεπε να δώσουν σε μια μεγάλη οργάνωση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Παρόλα αυτά, μέσα στους κόλπους του Ελληνοαμερικανικού Συμβουλίου υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν πολύ για την ένωση του Ελληνισμού για τα κοινά συμφέροντα της Ομογένειας».

Εάν ξαναγύριζε ποτέ στην προεδρία του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου ο κ. Σπυρόπουλος, θα ενεργούσε διαφορετικά απ’ ό,τι στο παρελθόν; «Ναι», είπε.

«Κατ’ αρχήν, θα ζητούσα απ’ όλα τις οργανώσεις-μέλη, να βάλουν νέους στην ηλικία ανθρώπους, που έχουν όραμα και μπορούν να δώσουν νέο ενδιαφέρον στον τρόπο συνεργασίας και δουλειάς. Γιατί εμείς που έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, συμβαίνει πολλές φορές να φέρνουμε μαζί μας τοπικισμούς, πάθη και άλλα, που δεν βοηθούν κανένα.

Πάντα θα ήθελα να δω μέσα σε όλους τους ομογενειακούς οργανισμούς νέους στην ηλικία συμπατριώτες μας, μορφωμένους , που έχουν στόχους και οράματα». Ο κ. Σπυρόπουλος υπηρέτησε και υπηρετεί στις κορυφές δύο από τους μεγαλύτερους φορείς της ομογένειας, πρώτα το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό και τώρα το ΣΑΕ στις ΗΠΑ. Εάν λειτουργεί σωστά το ΣΑΕ στις ΗΠΑ, νομίζει ότι θα είναι περιττή η ύπαρξη και παράλληλη λειτουργία και του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου: «Οχι, καθόλου», σπεύδει να τονίσει. «Γιατί το Εθνικό Συμβούλιο, όπως έχει δημιουργηθεί από την ίδια την Ομογένεια για τις ανάγκες της, είναι ένα συντονιστικό όργανο. Ενώ το ΣΑΕ είναι ένα συμβουλευτικό όργανο προς την ελληνική κυβέρνηση, μεταφέροντας τις σκέψεις και τις ανάγκες της Ομογένειας. Πιστεύω ότι το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο μπορεί να βοηθήσει αφάνταστα στο σκοπό της ένωσης του Ελληνισμού για κοινά συμφέροντα της Ομογένειας».

Ένας από τους τομείς δραστηριότητας του κ. Σπυρόπουλου είναι και ο οργανισμός που δημιούργησε με την ονομασία «Φύτεψε τις ρίζες σου στην Ελλάδα». Χάρις στην πρωτοβουλία αυτή έγιναν δενδροφυτεύσεις και αναδασώσεις σε πολλές περιοχές της Ελλάδος.

«Οι καταστροφές που έγιναν στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1992-93, ήταν περίπου στο ίδιο μέγεθος με εκείνες που έλαβαν χώρα από τις φωτιές το περυσινό καλοκαίρι», είπε. «Οι συμφορές εκείνης της περιόδου μας ώθησε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε τη γενέτειρα στην αποκατάσταση της φύσης της».

Από την ίδρυση του οργανισμού μέχρι σήμερα συγκεντρώθηκε ένα περίπου εκατομμύριο δολάρια, τα οποία διατίθενται συνεχώς για δενδροφυτεύσεις και αναδασώσεις. «Η δική μας πρωτοβουλία βοήθησε δημάρχους και κοινοτάρχες και άλλους παράγοντες να δουν πολύ πιο σοβαρά το οικολογικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σε συνάρτηση με τον εθελοντισμό», πρόσθεσε ο κ. Σπυρόπουλος. «Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει μια κινητοποίηση στο θέμα του εθελοντισμού για το περιβάλλον».

Η πιο πικρή ανάμνηση που έχει ο κ. Σπυρόπουλος είναι ο θάνατος του αδελφού του και η πιο ευχάριστη, η γέννηση της κόρης του, Μαριάνας που είναι η μεγάλη του αδυναμία. Η Μαριάνα που είναι παντρεμένη με τον Παύλο Βασιλάκη, σπούδασε νομικά και διετέλεσε εισαγγελέας της πολιτεία του Ιλινόις, ενώ σήμερα έχει δικό της δικηγορικό γραφείο. «Εχει βλέψεις στην πολιτική και αυτό είναι πολύ ευχάριστο», είπε ο πατέρας της.

Ο κ. Σπυρόπουλος είναι ιδιαίτερα γνωστός για την υποστήριξή του σε θέματα Νεολαίας και Ελληνικής Παιδείας. «Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε αυτή την ευαισθησία και μπορούμε να την εκδηλώσουμε με πολλούς τρόπους», τόνισε. «Στηρίζοντας την ελληνική γλώσσα και Παιδεία, γενικότερα, στην Αμερική, στηρίζουμε συγχρόνως και τη Νεολαία μας, που αποτελεί το μέλλον του εδώ Ελληνισμού». Πριν καιρό είχε πρωτοστατήσει στην ίδρυση του λεγόμενου «Ομογενειακού Συμβουλίου Παιδείας Αμερικής για τη διάδοση και διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας, Ιστορία και Πολιτισμού», αλλά, «δυστυχώς, δεν υπήρξε η δέουσα ανταπόκριση», όπως εξήγησε. «Ισως πρέπει να ξαναρχίσουμε από την αρχή, γιατί είναι τόσο αναγκαίο».

Για το δικαίωμα της ψήφου των ομογενών, ο κ. Σπυρόπουλος είναι θετικός. Υποστηρίζει μάλιστα την εκπροσώπηση της Ομογένειας μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ερωτηθείς εάν θα ενδιαφερόταν να είναι ο ίδιος κάποια στιγμή αντιπρόσωπος της Ομογένειας στην Βουλή, απάντησε: «Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ»

http://manosdanezis.gr

Επανεξελέγη στη θέση του προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Βοστώνης ο Βασίλης Καυκάς (από το Σιμόπουλο, Ηλείας). 

Στη Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας που έγινε την Τετάρτη, 28 Μαΐου, 2014 ο κ. Καυκάς ο οποίος κατείχε την θέση του Α' Αντιπροέδρου μέχρι τώρα, εξελέγη με 76% των ψήφων της ολομέλειας αντικαθιστώντας τον Γιάννη Ράμμο ο οποίος στις 18 Μαϊου απεβίωσε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς.

Έτσι ύστερα από 7 χρόνια ο κ. Καυκάς επανέρχεται στην Προεδρία της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας που έχει έδρα τη Βοστώνη, ΗΠΑ (την Αθήνα της Αμερικής) μιας περιοχής όπου ζουν πάνω από 350,000 ελληνικής καταγωγής και υπάρχουν μεγάλα πανεπιστήμια και φημισμένα νοσοκομεία.

Ο νέος πρόεδρος της οργάνωσης σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στη μεγάλη εκδήλωση που θα γίνει το Φθινόπωρο για την Ελληνική Νεολαία της Βοστώνης και άλλες εκδηλώσεις που σκοπό έχουν την προώθηση του Ελληνικού Πολιτισμού. 

Να σημειωθεί ότι ο κ. Καυκάς ήταν υπεύθυνος της μεγάλης παρέλασης του Ελληνισμού της Βοστώνης που έγινε την Κυριακή 6 Απριλίου στο κέντρο της Βοστώνης όπου συμμετείχαν περί τις 25,000 κόσμου. Παράλληλα με την Ομοσπονδία ο κ. Βασίλης Καυκάς είναι και Πρόεδρος του Συλλόγου Ηλείων της Βοστώνης.

Πηγή: http://www.ilialive.gr

Σήμερα, ο κ. Βλαχάκης είναι ιδιοκτήτης της Earth Friendly Products, μιας εταιρείας-κολοσσού που παράγει φιλικά στο περιβάλλον απορρυπαντικά, με πέντε εργοστάσια στις ΗΠΑ και εξαγωγές σε πολλές χώρες. Τα προϊόντα του κυκλοφορούν με την ονομασία Ecos και είναι τα πρώτα σε πωλήσεις οικολογικά καθαριστικά στην Αμερική.

Αυτή η εντυπωσιακή διαδρομή από τα Χανιά του 1950, οπότε και ξεκίνησε την περιπλάνησή του, μέχρι την κορυφή των μπίζνες ενέπνευσε το σενάριο της ταινίας «Μια πράσινη ιστορία» ή αλλιώς «A Green Story», η πρεμιέρα της οποίας θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 15 Ιουλίου στο Σινέ Φλοίσβος. Ειδικά για τη βραδιά, τη χώρα μας θα επισκεφτούν οι διάσημοι πρωταγωνιστές Εντ Ο' Ρος και Μπίλι Ζέιν αλλά και ο ίδιος ο Ευτύχιος Βλαχάκης.

Οι αναμνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη του προκαλούν συγκίνηση. Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Το 1950 μετακόμισε στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα και τα τέσσερα αδέλφια του και φοίτησε στο 14ο Γυμνάσιο. «Ημασταν εύπορη οικογένεια, ο παππούς και η γιαγιά μου ήταν γιατροί και ο πατέρας μου αξιωματικός στον στρατό. Ομως με την Κατοχή χάσαμε τα πάντα», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Βλαχάκης. Τον Σεπτέμβριο του 1953, σε ηλικία 18 χρονών, έφτασε στο Σικάγο με φοιτητική βίζα και μόνο 23 δολάρια. Στην αρχή κοιμόταν σε άσυλα για άστεγους και δούλευε ως σερβιτόρος σε εστιατόρια, ενώ παράλληλα σπούδαζε Χημεία στο Roosevelt University.

Πήρε το πτυχίο του το 1957 και για 10 χρόνια εργάστηκε ως χημικός σε διάφορες εταιρείες που παρασκεύαζαν καθαριστικά προϊόντα.

«Η εταιρεία που εργαζόμουν δεν πήγαινε καλά και τα Χριστούγεννα του 1966 έχασα τη δουλειά μου. Εναν μήνα μετά, αρχές του 1967, δημιούργησα το δικό μου εργαστήριο-εταιρεία με την ονομασία Venus Labοratories. Στην αρχή παράγαμε σαμπουάν και κοντίσιονερ, μετά από λίγο καιρό όμως στράφηκα στην παραγωγή καθαριστικών προϊόντων, τα οποία διοχετεύαμε κυρίως σε βιομηχανίες, νοσοκομεία και μεγάλα ιδρύματα. Φτάσαμε να παράγουμε γύρω στα 100 προϊόντα.

Σταθμός υπήρξε το 1980, όταν κυκλοφορήσαμε ένα προϊόν, το "Nature's Miracle", το οποίο έκανε θραύση στα pet shops γιατί εξαφάνιζε στη στιγμή τους λεκέδες που άφηναν οι ακαθαρσίες των ζώων. Το προϊόν αυτό είχε τεράστια επιτυχία, απέφερε τζίρο 300 εκατ. δολάρια και καθαρό κέρδος 30 εκατ. δολ, τα οποία και επένδυσα στην επέκταση της επιχείρησης. Ετσι δημιούργησα τρία ακόμα εργοστάσια -σε σύνολο τεσσάρων».

Από την αρχή ο κ. Βλαχάκης προσπαθούσε να χρησιμοποιεί πρώτες ύλες φιλικές στο περιβάλλον, μάλιστα είχε επηρεαστεί αρκετά από ένα βιβλίο με τίτλο «Silent Spring» («Σιωπηλή Ανοιξη»), το οποίο υποστήριζε ότι τα εντομοκτόνα και τα διάφορα άλλα χημικά δεν ήταν η καλύτερη λύση. Ετσι απέκτησε πολύ γρήγορα περιβαλλοντική ευαισθησία. Κάποια στιγμή αποφάσισε να προβεί σε ένα επιχειρηματικό ρίσκο, να αλλάξει φιλοσοφία και να στραφεί αποκλειστικά στην παραγωγή πράσινων καθαριστικών. Ετσι το 1987 ίδρυσε την Earth Friendly Products.

Οικολογική στροφή
«Τα προϊόντα μας είναι οικολογικά και η παραγωγή τους δεν βασίζεται πλέον στα παράγωγα του πετρελαίου αλλά στo δέντρο της καρύδας. Η πρώτη ύλη έρχεται κυρίως από την Ινδονησία και την Αφρική. Το πετρέλαιο κάποια στιγμή θα τελειώσει ενώ τα δέντρα της καρύδας όσο τα καλλιεργούμε θα υπάρχουν αιώνια... Το κυριότερο, όμως, είναι ότι τα προϊόντα μας είναι φιλικά στον άνθρωπο και το περιβάλλον και εξίσου αποτελεσματικά».

Το 1990, στην επιχείρηση εισήλθε και ο γιος του Ιωάννης Βλαχάκης, ο οποίος έχει σπουδάσει οικονομικά. Εκείνος ώθησε τον πατέρα του να στραφούν και στην παραγωγή καθαριστικών για το σπίτι - έτσι άρχισαν να πουλούν στα σούπερ μάρκετ.

«Ξεκινήσαμε με 3-4 προϊόντα για το σπίτι, κυρίως για τα ρούχα, τα τζάμια και το πάτωμα. Πηγαίναμε καλά όμως η εκτόξευση ήρθε το 1999 όταν πελάτες μας έγιναν οι εταιρείες-κολοσσοί Trader Joe's και Whole Foods και αργότερα οι Cosco, Sam's Walmart κ.ά. Τότε τετραπλασιάσαμε τις πωλήσεις μας. Σήμερα παράγουμε 150 προϊόντα για το σπίτι και λειτουργούμε πέντε εργοστάσια σε Ιλινόις, Καλιφόρνια, Ουάσιγκτον, Μαϊάμι και Νιου Τζέρσεϊ. Οσο για το μυστικό της επιτυχίας μας... πέρα από τη σκληρή δουλειά είναι η ανάπτυξη ενός έξυπνου δικτύου εκπροσώπων της εταιρείας οι οποίοι προωθούν τα προϊόντα μας».

Η «πράσινη ιστορία»
Μια τυχαία γνωριμία «γέννησε» την ταινία

«Η ταινία προέκυψε όταν η κόρη μου γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη Νίκα Αγιασβίλι -επίσης μετανάστη στις ΗΠΑ από τη Γεωργία- και του διηγήθηκε τη ζωή μου. Εκείνος τότε της είπε ότι η ιστορία μου θυμίζει αρκετά σενάριο ταινίας... έτσι γεννήθηκε η ιδέα του ''A Green Story''».

Πρόκειται για μια ταινία πάνω στο περίφημο αμερικανικό όνειρο και το ελληνικό δαιμόνιο και γυρίστηκε στο Λος Αντζελες, το Σικάγο, το Ιλινόις και στην Αθήνα. Ο Νίκα Αγιασβίλι έγραψε το σενάριο, έκανε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία. Πρωταγωνιστής είναι ο Αμερικανός ηθοποιός Εντ Ο'Ρος, ενώ εμφανίζονται ακόμα οι Μπίλι Ζέιν, Τζόρτζ Φιν, Μάλκομ ΜακΝτάουελ, Σάνον Ελίζαμπεθ, Αναμπέλα Σιόρα και ο «δικός μας» Αλέξης Γεωργούλης.

«Δεν περίμενα η ζωή μου να γίνει ταινία. Γνώρισα και μίλησα με τους ηθοποιούς και συγκινήθηκα με κάποια σημεία όταν είδα το αποτέλεσμα...

Ξέρετε, είμαι και νιώθω Ελληνας, ζω όμως στην Αμερική 60 χρόνια, και πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η χώρα δίνει μεγάλες ευκαιρίες. Μακάρι και η Ελλάδα να γίνει έτσι... Μακάρι σε κάτι να μπορέσω να επηρεάσω τους Ελληνες...

Στην Αμερική ο άξιος προκόβει και μεγαλουργεί και όχι αυτός που έχει ''μέσο'' ή κατάγεται από τζάκι. Υπάρχει αξιοκρατία. Εδώ δίνονται πραγματικές ευκαιρίες, περίτρανη απόδειξη είναι η ιστορία μου.

Οι Ελληνες προοδεύουμε γιατί πέρα από καλό και καθαρό μυαλό έχουμε βάσεις και μόρφωση. Τουλάχιστον στην εποχή μου έχοντας τελειώσει το ελληνικό γυμνάσιο, το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό ήταν για μένα εύκολη υπόθεση».

Το παράπονο
«Η γραφειοκρατία με εμποδίζει να επενδύσω στην Ελλάδα»

Ο Ευτύχιος Βλαχάκης ως χημικός έχει εργαστεί αμέτρητες ώρες για την παραγωγή των πατεντών ή αλλιώς των «μυστικών συνταγών», όπως λέει ο ίδιος, των προϊόντων της εταιρείας του, σε συνεργασία πάντα με μια επίλεκτη ομάδα χημικών: «Τα προϊόντα μας δεν είναι μόνο οικολογικά αλλά και πιο οικονομικά. Για παράδειγμα στα απορρυπαντικά των ρούχων όταν τα άλλα brands με 15 ευρώ βγάζουν 60 δόσεις, τα δικά μας προϊόντα με 9 ευρώ αποδίδουν 100 δόσεις... Και σαφώς είναι καλύτερα για την υγεία μας και το περιβάλλον».

Υγιής επιχείρηση
Βέβαια η Earth Friendly Products μπορεί και κρατά χαμηλές τιμές γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν επένδυσε χρήματα στη διαφήμιση, αφού η υψηλή ποιότητα και η αποδοτικότητα των Ecos διαδίδεται από στόμα σε στόμα και, όπως ισχυρίζεται ο κ. Βλαχάκης, αυτό αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση: «Η εταιρεία μας είναι απόλυτα υγιής. Δεν χρωστάμε ούτε ένα ευρώ σε τράπεζες. Αυτήν την περίοδο θέλουμε μάλιστα, με κέντρο μας την Ελλάδα, να επεκταθούμε και στην Ευρώπη.

Θα ξεκινήσουμε στην αρχή δοκιμαστικά με την εισαγωγή 8 προϊόντων και, αν όλα πάνε καλά, σε λίγο καιρό θα δημιουργήσουμε εδώ το δικό μας εργοστάσιο παραγωγής. Εχουμε ήδη βρει τον χώρο στη Θήβα και έχουμε κάνει όλες τις μελέτες.

Ομως, από τον Ιανουάριο παλεύουμε για να αποκτήσουμε την άδεια εισαγωγής των προϊόντων μας στην Ελλάδα και ακόμα δεν έχουμε καταφέρει τίποτα. Εχουμε ξοδέψει πάνω από 100.000 ευρώ και δεν έχουμε πάρει την άδεια για λόγους κυρίως γραφειοκρατικούς...

Ξέρετε, αν όλα πάνε καλά, θα δώσουμε δουλειά σε πολύ κόσμο και στο δικό μας εργοστάσιο ο χαμηλότερος μισθός θα είναι 1.500 ευρώ».

Ο κ. Βλαχάκης δραστηριοποιείται ακόμα στο real estate, αλλά και στον χώρο τον φωτοβολταϊκών μέσω της Progressive Solar.

Κατέχει επίσης από το 2011 το 50% της εταιρείας παραγωγής ταινιών Paramyth Film.

ΜΑΓΔΑ ΛΙΒΕΡΗ
magdaliveri@yahoo.gr
Πηγή: http://www.ethnos.gr

Όπως τονίζεται, «η Σάνο Χάλο με την προσωπική της μαρτυρία για τα πάθη που είχε υποστεί πριν 90 χρόνια στη γενέτειρα της, στον Πόντο, όπως αυτές καταγράφηκαν από τη κόρη της, Θία Χάλο (Thea Halo) στο βιβλίο «Not Even My Name» ("Ούτε Καν το Όνομα Μου"), πρόβαλε σε όλο τον κόσμο το μείζον εθνικό ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και γενικότερα όλων των χριστιανικών λαών της τότε παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Το βιβλίο εξιστορεί τη δραματική πορεία θανάτου από τον Πόντο μέχρι τον Λίβανο της δεκάχρονης τότε Σάνο, κατά την οποία ξεκληρίστηκε όλη η οικογένειά της και την συνταρακτική αναζήτηση των πατρογονικών της εστιών εβδομήντα χρόνια μετά ώστε να ανακαλύψει την εθνική της ταυτότητα και το οικογενειακό της όνομα μέσα από κάποιες θολές παιδικές αναμνήσεις.

Η Παμποντιακή Ομοσπονδία αναφέρει ότι «η Σάνο Χάλο ήθελε με "θείο" πείσμα, όχι απλά να μην ξεχάσει, αλλά πολύ περισσότερο να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά, κοινωνικά και ιστορικά. Και το πέτυχε μέσα από την ενδελεχή αναζήτηση της κόρης της Θία. Η Γιαγιά του Πόντου έμαθε επιτέλους το πραγματικό της όνομα, έμαθε ποια είναι. Δεν έκανε το χατίρι των γενοκτόνων της. Επέζησε, κράτησε σαν φυλακτό τις θύμησες, τις διηγήθηκε και τις κατέγραφε με την πένα της κόρης της και δίδαξε την οικουμένη το ανείπωτο δράμα των Ελλήνων του Πόντου, των χριστιανών της Μικράς Ασίας. Η Σάνο Χάλο υπήρξε αναμφισβήτητα μια θρυλική μορφή του Ελληνισμού (ίσως τη μεγαλύτερη του απόδημου Ελληνισμού), ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο της Ομογένειας μας, που δυστυχώς δεν έχει μελετηθεί σοβαρά και δεν έχει αξιοποιηθεί κατάλληλα ακόμη. Ο αδυσώπητος χρόνος προσπερνούσε την υπεραιωνόβια Γιαγιά του Πόντου, όχι απλά με κατανόηση αλλά, με βαθύ σεβασμό γιατί γνώριζε ότι η παρουσία της και το μήνυμά της αποτελούν πολύτιμες διαχρονικές αξίες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας οικουμενικής συνείδησης για σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη και τις αξίες της».

Στην ανακοίνωση σημειώνεται επίσης ότι «σε μια συμβολική καμπή της ιστορίας της Γιαγιάς το Πόντου, στα εκατοστά γενέθλιά της, αποφάσισαν φίλοι και συγγενείς της, εκφράζοντας τον πόθο της ίδιας, να εορτάσουν την 9η Μαΐου του 2009 τα εκατοστά γενέθλια της στη Μονή της Παναγίας Σουμελά στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ.

Τέλος, επισημαίνεται ότι «ήταν ημέρα Πέμπτη, 12η Ιουνίου 2009 στις 1:00 μμ στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, όπου οι κυρίες Σάνο και Θία Χάλο ορκίστηκαν ενώπιον της Γενικής Προξένου Άγης Μπαλτά και τους απονεμήθηκε τιμητικά η ελληνική υπηκοότητα. Η τακτοποίηση της πολιτογράφησης των δύο κυριών, της μητέρας και κόρης, αποτελούσε διακαή πόθο και των δύο και βέβαια πάγιο αίτημα των Ποντίων της Αμερικής. Η απόδοση επιτέλους της ελληνικής ιθαγένειας σε δύο γυναίκες που, όχι απλά είναι Ελληνίδες, αλλά προέβαλαν τις αξίες και τα πάθη του Ποντιακού Ελληνισμού σε όλη την ανθρωπότητα, ήταν επιβεβλημένη για την ελληνική πολιτεία και χρέος για τους Ποντίους της Αμερικής να απαιτούν κάτι τέτοιο».

Πηγή: http://www.omogeneia.gr

Μια ανάσα πριν από το όνειρο της ολοκλήρωσης του ελληνικού πύργου, του ουρανοξύστη που χτίζεται στο κέντρο της Μελβούρνης για να στεγάσει την ελληνική κοινότητα και το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο εκτός συνόρων της χώρας, βρίσκεται η ομογένεια.

Ο χρόνος κυλά πλέον αντίστροφα, με το 90% των εργασιών να έχει ολοκληρωθεί. Οι εκπρόσωποι της κοινότητας οργάνωσαν το βράδυ της περασμένης Τρίτης την πρώτη εκδήλωση εντός του υπό κατασκευή κτηρίου επί της οδού Lonsdale, στην καρδιά της σύγχρονης μεγαλούπολης.

Έτσι, δεκάδες επιφανείς εκπρόσωποι της ελληνικής κοινότητας είχαν για πρώτη φορά την ευκαιρία να θαυμάσουν εκ των ενόντων το πολυαναμενόμενο κτήριο, το οποίο, εκτός από τις υπηρεσίες της Ορθόδοξης Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας, φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως φάρος του ελληνικού πολιτισμού, της γλώσσας και της κουλτούρας της μητέρας - πατρίδας.

Η εκδήλωση είχε και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, εφόσον αποσκοπούσε στο να αποδώσει τις δέουσες τιμές πρωτίστως στους ομογενείς, αλλά και στο αυστραλιανό κράτος (σε πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο), για την οικονομική τους συμβολή, ώστε το όνειρο να αποκτήσει σάρκα και οστά.

Ιδιαίτερα συγκινημένος, ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης αναφέρθηκε στη σημασία την οποία προσδοκούν να αποκτήσει ο πύργος όταν σε λίγους μήνες θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία. Όπως τόνισε ο κ. Παπαστεργιάδης, «η υλοποίηση αυτού του συλλογικού ονείρου θα ήταν αδύνατη αν δεν είχαν πραγματικά πιστέψει σε αυτό κάποιοι ξεχωριστοί Έλληνες και δεν έβαζαν βαθιά το χέρι στην τσέπη, στηρίζοντας εμπράκτως τη συλλογική προσπάθεια».

Η ανταπόκριση ήταν όχι απλώς σημαντική, αλλά καταλυτική. Η κατασκευή κοστίζει πολλά εκατομμύρια δολάρια και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εμπνευστές της αισθάνθηκαν πως οι υποχρεώσεις ξεπερνούσαν τις δυνατότητες.

Τότε ήταν που λειτούργησε το ελληνικό φιλότιμο και εξέχοντες Έλληνες της διασποράς στη Βικτώρια ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και στήριξαν με γενναίες δωρεές την τιτάνια προσπάθεια. Αρωγός, όμως, στάθηκε και η πολιτική ηγεσία της Αυστραλίας. Πρώτος ανταποκρίθηκε ο πρώην πρωθυπουργός της Βικτώριας Τεντ Μπέλιου, προσφέροντας δύο εκατομμύρια δολάρια εκ μέρους της πολιτείας. 

Σύντομα ακολούθησε το παράδειγμα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας, τόσο υπό την ηγεσία της πρώην πρωθυπουργού Τζούλια Γκίλαρντ όσο και με τον σημερινό πρωθυπουργό Τόνι Άμποτ. Η στάση αυτή της αυστραλιανής πολιτικής ηγεσίας αποτέλεσε, όπως τόνισαν κατ’ επανάληψη οι ίδιοι οι εκπρόσωποί της, «μια ελάχιστη αναγνώριση στα όσα έχει προσφέρει η παρουσία τόσων εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών στη δημιουργία της Αυστραλίας όπως τη ζουν και την απολαμβάνουν σήμερα οι κάτοικοί της».

Παρουσιάζοντας την εκδήλωση η κα Ολίβια Νίκου, η πρώτη ελληνικής καταγωγής νομικός της Μελβούρνης, είχε ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση, καθώς -όπως ανέφερε- στον ίδιο χώρο και στο παλιό κτήριο της κοινότητας η ίδια είχε σταθεί ενώπιον της ομογένειας για να απαγγείλει το πρώτο της ποίημα στα ελληνικά.

Ο καθηγητής Πανεπιστημίου της Μελβούρνης δρ Νίκος Παπαστεργιάδης αναφέρθηκε στη σημειολογία και τον συμβολισμό του πύργου για τη Μελβούρνη αλλά και την Αυστραλία γενικότερα, ενώ ο Πίτερ Άβρααμ, ο οποίος συντόνιζε τη βραδιά, υπογράμμισε την καίρια συμβολή των χορηγών και υποστηρικτών, αλλά και τον ρόλο που ευελπιστούν όλοι στην ομογένεια να διαδραματίσει αυτό το κέντρο πολιτισμού και ελληνισμού. 

«Σκοπός μας είναι να φιλοξενούνται, εντελώς ελεύθερα, όλες οι δραστηριότητες της ομογένειας: εκδηλώσεις, παραστάσεις, σεμινάρια για την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό, την κουλτούρα και τις τέχνες» τόνισε. 

«Σκοπός μας είναι οι πόρτες του ελληνικού πύργου να είναι ανοικτές σε όλους, τόσο στους Αυστραλούς όσο και στα μέλη άλλων εθνοτικών ομάδων, που μαζί συναποτελούν το πανέμορφο πολυ-πολιτισμικό μωσαϊκό αυτής της πόλης, κάνοντάς τη να πρωταγωνιστεί με τα επιτεύγματά της στο διεθνές στερέωμα» πρόσθεσε.

Ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης αναφέρθηκε σε καθέναν ξεχωριστά, σε όλες τις οικογένειες και τα πρόσωπα που συνέβαλαν για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα και τους ευχαρίστησε εκ μέρους όλης της ομογένειας, τόσο των παλαιότερων μελών της όσο και εκ μέρους των - χιλιάδων πλέον- νεοαφιχθέντων μεταναστών που έφυγαν από την Ελλάδα της κρίσης αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. 

«Όλοι θα βρουν τις πόρτες ανοιχτές, είτε για να παρακολουθήσουν τα δρώμενα είτε για να συμβάλουν ή ακόμη και να παρουσιάσουν τις δικές τους ιδέες και εκδηλώσεις. Κυριότερο, όμως, μέλημά μας με τη λειτουργία του ελληνικού πολιτιστικού κέντρου είναι η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού ανάμεσα στα μέλη της νεότερης γενιάς» πρόσθεσε με έμφαση. 

Επεσήμανε, τέλος, την πρωτοβουλία και όλες τις ενέργειες που έγιναν από την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα της Μελβούρνης για την επίτευξη της διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Αυστραλίας και Ελλάδας που αφορά στην τουριστική βίζα με δικαίωμα εργασίας, η οποία πρόκειται να επικυρωθεί σύντομα.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους -μεταξύ άλλων- η γενική πρόξενος της Ελλάδας στην Αυστραλία Χριστίνα Σημαντηράκη, ο πρόεδρος του Αυστραλιανού AFL (της Ομοσπονδίας του Αυστραλιανού ποδοσφαίρου) Άντριου Δημητρίου, ο προπονητής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Αυστραλίας Άγγελος Ποστέκογλου, ο οποίος σε λίγες εβδομάδες θα μεταβεί με τους παίκτες της Εθνικής στη Βραζιλία για να εκπροσωπήσει την Αυστραλία στον κορυφαίο ποδοσφαιρικό θεσμό του πλανήτη, δεκάδες επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων, πλήθος επιφανών Ελλήνων που διαπρέπουν σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας και, βεβαίως, δεκάδες εκπρόσωποι της ομογένειας, οι οποίοι δήλωσαν εντυπωσιασμένοι από το έργο, αλλά κυρίως από τις προοπτικές του, τη σημασία του για τον ελληνισμό της διασποράς και την προβολή της σύγχρονης Ελλάδας.

Το ποσό των 850.000 δολαρίων συγκεντρώθηκε από τις δωρεές των επιφανών ομογενών επιχειρηματιών για την αποπεράτωση του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου της Κοινότητας της Μελβούρνης.

Πηγή: http://www.patrisnews.com

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

TO 14oν ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΝΑΔΑ,
συνελθόν σήμερον 26 Απριλίου 2014, στο Χιώτικο Σπίτι, 44-01 Broadway, Astoria N.Y.

KAI ΛΑΒΟΝΤΕΣ ΥΠΟΨΙΝ

Ότι η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, θα κάνει την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας την 30 Απριλίου για των 2ων Ολυμπιακών Αγώνων Νέων της Κίνας, τις 16 μέχρι 18 Αυγούστου 2014, στο Παναθηναϊκό Στάδιο αντί της φυσικής ...της κοιτίδας, την Αρχαία Ολυμπία,

ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ

Το δικαίωμα της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, να καταργήσει τη πολυετή παράδοση και το προνόμιο της Αρχαίας Ολυμπίας σαν την αφετηρία της Ολυμπιακής Φλόγας προς τα πέρατα κόσμου,
Γιατί αν μπορεί να ονομαστεί η Φλόγα που ανάβει στην Αθήνα σαν «Ολυμπιακή», τότε θα μπορεί να ονομαστεί έτσι έστω και αν ανάβεται στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο ή στη Γενεύη.

ΠΑΡΟΤΡΥΝΟΥΜΕ

Τη Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους κοινωνικούς φορείς και τη κοινοβουλευτική Αντιπροσωπεία του νομού μας να ενώσουν τις φωνές διαμαρτυρίας τους με τις δικές μας, ώστε να παρουσιάσουμε ένα συμπαγές μέτωπο αντίδρασης προς τους σφετεριστές των δικαιωμάτων του νομού μας,

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΩΜΑΣΤΕ ΕΝΤΟΝΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΜΕ

Την Ελληνική Ολυμπιακη Επιτροπή να αναθεωρήσει την απόφασή της για την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στο Καλλιμάρμαρο και να επαναφέρει τη παράδοση της αφής της στην Ολυμπία, μπροστά το τάφο της καρδιάς του Κουμπερτέν, 1ον, γιατί είναι άδικον και παράλογον να ονομάζεται κάτι «Ολυμπιακό», όταν παράγεται εκτός Ολυμπίαςκαι 2ον γιατί κανένας, όσο ψηλά και αν στέκεται, δεν έχει το δικαίωμα να παραχαράξει την ιστορία και να τη φέρει στα μέτρα που, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, τον εξυπηρετεί.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ -
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ -
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Πανηλειακός Σύλλογος Νέας Υόρκης καλεί τους Ηλείους να παρακολουθήσουν το 14ο συνέδριο της Πανηλειακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά που θα συγκληθεί το Σάββατο στο Χιώτικο Σπίτι στην Αστόρια, καθώς επίσης και να συμμετάσχουν στο Πασχαλινό Γλέντι που θα διοργανώσουν το βράδυ της ίδιας ημέρας.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Νικόλαος Κωστακόπουλος, κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας με τον «Εθνικό Κήρυκα» επεσήμανε ότι «οι προετοιμασίες τόσο για το συνέδριο, όσο και για το Πασχαλινό Γλέντι συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς». Παράλληλα, τόνισε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο επρόκειτο να συνεδριάσει χθες Τρίτη, λίγο μετά την κυκλοφορία της ανά χείρας έκδοσης του «Εθνικού Κήρυκα» στα περίπτερα της Μητροπολιτικής περιοχής της Νέας Υόρκης, θα ασχοληθεί με τα οργανωτικά ζητήματα του συνεδρίου και με την ημερήσια διάταξη.
«Πιστεύουμε ότι το 14ο συνέδριο θα αποτελέσει σταθμό στην περαιτέρω πορεία της Πανηλειακής Ομοσπονδίας και θα δώσει το έναυσμα στους συλλόγους μέλη να συνεργαστούν για το καλό της Ομογένειας και της Ηλείας, τόνισε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Ηλείων της Νέας Υόρκης, Νικόλαος Κωστόπουλος.
Ο Κωνσταντίνος Λυκογιάννης, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων και συνάμα πρώην πρόεδρος του Συλλόγου ανέφερε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σύλλογος φιλοξενεί το συνέδριο της Ομοσπονδίας και ότι έχει όλες τις δυνατότητες να διοργανώσει ένα υψηλού επιπέδου συνέδριο.
Στο επίκεντρο του συνεδρίου, όπως έχει γράψει ο «Εθνικός Κήρυκας», θα βρεθούν τα οργανωτικά ζητήματα, καθώς επίσης και τα προγράμματα των συλλόγων για τη νέα γενιά.
Εκτενή συζήτηση θα γίνει και για τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στο νομό Ηλείας και στην πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης για το κλείσιμο της Νοσηλευτικής Μονάδας Κρεστένων.
Το Νοσοκομείο Κρεστένων, όπως αναφέρεται και στο σύντομο ιστορικό που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Νοσοκομείου «ιδρύθηκε το έτος 1948 από δωρεές ομογενών και λειτουργεί συνεχώς μέχρι σήμερα καλύπτοντας τους 35.000 ανθρώπους της νότιας Ηλείας που κατοικούν κυρίως σε απομακρυσμένα χωριά».
«Το Νοσοκομείο χτίστηκε με τις δωρεές των ομογενών και έχουμε κάθε νόμιμο δικαίωμα και υποχρέωση όχι απλά και μόνο να αντισταθούμε σε ένα ενδεχόμενο κλείσιμο, αλλά και να αγωνιστούμε για την αναβάθμισή του», επεσήμανε ο κ. Λυκογιάννης.
Η οργανωτική επιτροπή του συνεδρίου έχει ήδη ετοιμάσει και το σχέδιο ψηφίσματος στο οποίο αναφέρονται τα εξής: «Ο πρόεδρος και το ΔΣ της Πανηλειακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά λαμβάνοντας γνώση των ενεργειών και των διαμαρτυριών των φορέων της Αυτοδιοίκησης Ηλείας σχετικά με τη σχεδιαζόμενη κατάργηση και κλείσιμο της Νοσηλευτικής Μονάδας Κρεστενών διακηρύττει ότι η υγεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα των κατοίκων της περιοχής μας».
Συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες και ενώνουμε τις διαμαρτυρίες μας με τους φορείς του νομού μας στη προσπάθεια να διατηρηθεί η Νοσηλευτική Μονάδα Κρεστένων προς όφελος της υγείας των κατοίκων του νομού μας και της ευρύτερης περιοχής γενικότερα», καταλήγει το σχέδιο ψηφίσματος.
Το συνέδριο θα ξεκινήσει στις 11:00 με τους χαιρετισμούς του υπευθύνου του συνεδρίου Σωτήρη Κωνσταντακόπουλου, του προέδρου της Ομοσπονδίας Δημήτρη Καυκά και του προέδρου του Πανηλειακού Συλλόγου Νέας Υόρκης.
Στη συνέχεια θα εκλεγεί το προεδρείο του συνεδρίου και θα γίνουν οι αναφορές του προέδρου, του ταμία και του γραμματέα. Θα ακολουθήσει συζήτηση για τα πεπραγμένα και οι αναφορές των εκπροσώπων των Συλλόγων Βοστώνης, Ιλινόις, Μόντρεαλ, Νέας Ιερσέης, Νέας Υόρκης και Τορόντο.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα εκλεγεί ο πρόεδρος και το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας. Το συνέδριο θα λήξει με την πρώτη τακτική συνεδρίαση της νέας ηγεσίας.

Πηγή
Εθνικός Κήρυξ

Στο ατμόπλοιο «Georgia», που σάλπαρε από τον Πειραιά για τη Νέα Υόρκη, το θέρος του 1902, ανάμεσα στους 345 Έλληνες επιβάτες, ήταν και ο 19χρονος Νίκος Δάνδολος, γιος εμπόρου χαλιών, γεννημένος στις 27-4-1883 στο Ρέθυμνο, με σπουδές στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης στην πλατωνική και αριστοτελική φιλοσοφία.
Από τη Νέα Υόρκη, τραβά για το Σικάγο, και πολύ αργότερα στο Μόντρεαλ, όπου επιδίδεται με ζήλο στα ιπποδρομιακά στοιχήματα. Η τύχη τον ευνοεί, αφού σ’ ένα εξάμηνο κέρδισε μισό εκατ. δολάρια, τα οποία μεταφέρει στο Σικάγο. Το εύκολο κέρδος πείθει τον Δάνδολο να στραφεί στο σπορ του τζόγου, όπου χάνει όλα τα κερδισμένα χρήματα. Αυτό βεβαίως δεν τον αποθαρρύνει. Γίνεται τακτικός θαμώνας χαρτοπαικτικών λεσχών και καζίνο, υπό την κηδεμονία ενός θρυλικού τζογαδόρου, του Νέστορα που έλεγε: «Αν ο Θεός θέλει να μάθει να παίζει, θα έρθει σε μένα».
Ο Νικ έλεγε ότι παίζει ζάρια και χαρτιά για την συγκίνηση του παιχνιδιού κι όχι για το χρήμα. Γνώριζε να κερδίζει και να χάνει. Νίκη και ήττα ήταν στη σκέψη του σιαμαίες έννοιες…

Όταν δεν έπαιζε, διάβαζε Πλάτωνα και Αριστοτέλη
Κάποτε, στο καζίνο του Λας Βέγκας, μετά από μια χαμένη παρτίδα πόκερ, αποτραβήχτηκε σε μια γωνιά και διάβαζε το βιβλίο τσέπης: «Πλάτωνος Κρίτων». «Στην αρχαία φιλοσοφία, έλεγε, βρίσκεις γνώση, γαλήνη της ψυχής, διεξόδους και ισορροπία…».
Σε μια ιστορική παρτίδα πόκερ στο κέντρο «Ελ Μορόκο» της Νέας Υόρκης, ο Νικ, με διάσημους θεατές, όπως ο Αιγύπτιος βασιλιάς Φαρούκ, έπαιζε κόντρα με το νονό της Μαφία, Κοστέλο. Στο τέλος ο Νικ κέρδισε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια και ο χαμένος της βραδιάς, Κοστέλο του είπε: «Έλληνα, φεύγεις και δε συνεχίζεις, γιατί είσαι δειλός»! Τότε ο Νικ παρακάλεσε τον Φαρούκ να ανακατέψει την τράπουλα. «Και τώρα αμίγκο, είπε στον Κοστέλο, έλα να τραβήξουμε από ένα χαρτί. Το μεγαλύτερο θα κερδίσει 500.000 δολάρια»! Ο Κοστέλο τον κοίταξε αυστηρά, άναψε ένα πούρο, έριξε το παλτό στον ώμο κι έφυγε με τους συνοδούς του… Την άλλη μέρα οι «Νιούγιορκ Τάιμς» εξυμνούσαν τον Νικ ως τον αδιαφιλονίκητο βασιλιά του πόκερ που ταπείνωσε τον Κοστέλο. Τότε έγιναν φίλοι και θαυμαστές του οι Σινάτρα, Ωνάσης, Σαβάλας…
Κάποτε, παραμονή πρωτοχρονιάς, ο Νικ έχασε 300.000 δολάρια. Σηκώθηκε ατάραχος, ένα λεπτό πριν σημάνει ο νέος χρόνος κι έδωσε το σύνθημα να αναβοσβήσουν τα φώτα και ν’ ανοίξουν σαμπάνιες. «Ελπίζω», είπε, « η αλλαγή του χρόνου ν’ αλλάξει την τύχη μου». Το ξημέρωμα τον βρήκε να κερδίζει 1.250.000 δολάρια, ποσό που έχασε μετά στη ρουλέτα και στα άλογα…
Το 1949,ο Νικ συμμετείχε σ’ ένα παιχνίδι πόκερ που χαρακτηρίστηκε «Μαραθώνιος». Παίχτηκε δημοσίως, με αντίπαλο τον Johnny Moss καλύτερο παίκτη του πόκερ. Το παιχνίδι κράτησε 5 μήνες, με διαλείμματα μόνο για ύπνο και φαγητό. Στο τέλος ο Δάνδολος έχασε πάνω από 2.000.000 δολάρια και φεύγοντας είπε: «Κύριε Μος, θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε…». Έπειτα κατευθύνθηκε στον επάνω όροφο για να κοιμηθεί… Στη ζωή του o Nick the Greek εκτιμάται ότι κέρδισε και έχασε πάνω από 2 δις δολάρια και δώρισε, πάνω από 20 εκ. για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Η τελευταία παρτίδα
Την τελευταία παρτίδα ο Νικ την έπαιξε με το χάρο και την έχασε στο νοσοκομείο «Όρος Σινά» του Λος Άντζελες. Πέθανε τα Χριστούγεννα του 1966 (83 ετών), από καρδιακή προσβολή, πάμφτωχος! Στην κηδεία του έκλαιγε ο Σαβάλας σαν παιδί και ο Σινάτρα αποχαιρετώντας τον δακρυσμένος, είπε: «Νικ, υπήρξες τόσο αγνός κι έντιμος, ώστε η μόνη περιουσία που είχες ήταν οι αγαθοεργίες σου». Τον έθαψαν οι φίλοι πολυτελέστατα… Μαικήνες του Χόλιγουντ, σταρ και μαφιόζοι, ήρθαν με τις λιμουζίνες και εναπόθεσαν λουλούδια στο φέρετρο με συμβολικά τραπουλόχαρτα τον Ρήγα σπαθί!

Πηγή: http://www.paneliakos.com/

Ο εορτασμός άρχισε λίγο μετά τις τρεις το απόγευμα με την Προσευχή την οποία έκαναν οι τέσσερις παρευρισκόμενοι ιερείς:  π. Βασίλειος Μπέμπης, ο οποίος αντιπροσώπευε τον Μητροπολίτη κ.κ. Μεθόδιο, Αρχιμανδρίτης Κλεόπας Στρογγύλης, π. Στέργιος Γεροστέργιος και π.
Νικόλαος Πελεκούδας υπεύθυνος των Ελληνικών Σχολείων της Μητροπόλεως Βοστώνης.  
  Ακολούθησε η χορωδία του Ελληνικού Κολεγίου υπό την διεύθυνση του Δρ. Γραμμένου Καράνου βοηθού καθηγητή της Βυζαντινής μουσικής του Ελληνικού Κολεγίου του Τιμίου Σταυρού και της Θεολογικής Σχολής.   Η χορωδία είπε τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος και ακολούθησε ο Εθνικός Ύμνος της Αμερικής.  Στη συνέχεια έψαλλε το Απολυτίκιο της Αγίας Σκέπης και ακολούθησε Τω Τη Υπερμάχω.  Τέλος τραγούδησε
το τραγούδι “Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ”. Στη συνέχεια διαβάστηκε χαιρετισμός/μήνυμα του Υφυπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος
Κυριάκου Γεροντόπουλου. Μετά ανέβηκε στο βήμα ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Κωνσταντίνος Ιωάννης Ράμμος ο οποίος ευχαρίστησε όσους συμμετείχαν στην εκδήλωση.  Αναφέρθηκε στο ρόλο της
Ομοσπονδίας στην Ομογένεια και ένωσε τον Αγώνα του 1940 με τον σημερινό Αγώνα του Ελληνισμού.
Ακολούθησε η Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Βοστώνη αξιότιμη κ. Ιφιγένεια Καναρά με τον
πανηγυρικό της Ημέρας.  Η Γενική Πρόξενος αναφέρθηκε στη σημασία που έχει το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου, 1940 για όλο τον Ελληνισμό εντός και εκτός Ελλάδος.  Υπενθύμισε ότι ο Ελληνισμός ενωμένος είναι δυνατός και μπορεί να κάνει θαύματα.   Αναφέρθηκε επίσης στη σημερινή νεολαία που πρέπει να πει το δικό της ΟΧΙ στις
προκλήσεις της καθημερινότητας. Στη συνέχεια ο μικρός μαθητής Ιωάννης Παπαδόπουλος από την Ελληνική Κοινότητα “Των Ταξιαρχών” Watertown, MA απήγγειλε το ποίημα “28η Οκτωβρίου, 1940”.

Ακολούθησαν ποντιακοί χοροί από το χορευτικό τμήμα του Ποντιακού Συλλόγου “Παναγία Σουμελά” υπό την διεύθυνση της Γεωργίας Μαυρίδου και του Μιχάλη Καλεϊτζίδη. Μετά στην εξέδρα ανέβηκε ο μαθητής του απογευματινού Ελληνικού Σχολείου της κοινότητας του Αγίου Νεκταρίου της συνοικίας της Βοστώνης Roslindale ο οποίος απήγγειλε το ποίημά “ “Στην Παναγία Προστάτιδα των μαχητών του
1940”. Η Οσεάνα Μπρουμ και ο Αλέξιος Κοντοθανάσης από το ιδιωτικό Σχολείο “Greek for Kids” απήγγειλαν το επίγραμμα του Άγγελου Σικελιανού “Η Αντίσταση”.  
 
Το χορευτικό της Μητροπόλεως Βοστώνης υπό την διεύθυνση του Δρ. Ιωάννη Πάππα χόρεψε στη συνέχεια νησιώτικους χορούς. Ο Δημήτριος Ραφτέλης και η Μυρτώ Εμμανουηλίδου μαθητές από το Ελληνικό Σχολείο της Ευαγγελικής Εκκλησίας του Newton απήγγειλαν το ποίημα “28η Οκτωβρίου, 1940”.  Ενώ στη συνέχεια δύο αδελφάκια ο Χρήστος και η Αθανασία Στεφανόπουλου μαθητές από την κοινότητα του Αγίου Σπυρίδωνα του Newport Rhode Island έκλεψαν την παράσταση με το ποίημα “Λαμπροστολίσου
Σήμερα”. Το χορευτικό “Υιοί και Θυγατέρες του μεγάλου Αλεξάνδρου” με επικεφαλής τον Γιώργο Παπαδόπουλο χόρεψε στη συνέχεια τέσσερις Ηπειρώτικους χορούς. Το πρόγραμμα τελείωσε με χαιρετισμό από τον πατέρα Βασίλειο Μπέμπη ιερατικό προϊστάμενο της ενορίας του Αγίου Νεκταρίου εκ μέρους του Μητροπολίτη κ.κ. Μεθόδιου και με προσευχή από τον πατέρα Νικόλαο Πελεκούδα ιερατικό προϊστάμενο της ενορίας της Αγίας Τριάδος του Lowell.
 
Υπεύθυνος της ημέρας ήταν ο Α' Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων κ. Βασίλειος Καυκάς.  Η Οργανωτική Επιτροπή αποτελείτο από τις:  Δρ. Μαίρη Δεληχάτσιου, Γενική Γραμματέας της Ομοσπονδίας, την Κυριακούλα Πατσαούρα βοηθό Γραμματέα της Ομοσπονδίας και υπεύθυνη Νεολαίας και η Δέσποινα Δημητροπούλου πρώην Πρόεδρος της Ομοσπονδίας.   Την “λεζάντα” που ήταν στο πρόγραμμα (μία
προσωποποίηση της Ελλάδας που φέρνει ΕΙΡΗΝΗ) την επεξεργάστηκε ο καθηγητής και εικονογράφος κ. Γεώργιος Κορδής. 

Μετά το πέρας του προγράμματος ακολούθησε δεξίωση για όλους προσφορά της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας. 

Μεταξύ των άλλων στη γιορτή είδαμε και τους:  Χάρη Κατή με την σύζυγό του Βικτωρία, την Πρόεδρο του διδασκαλικού Συλλόγου Θεοδώρα Χρονοπούλου με τον σύζυγό της Ναπολέων, τον Παναγιώτη Κακριδά
από το ραδιοφωνικό πρόγραμμα “Η φωνή της Ελλάδος”, τους πρώην Προέδρος της Ομοσπονδίας, Δημήτρη Τσούμπανο, Δημήτρη Παπασλή, Δέσποινα Δημητροπούλου, Βασίλη Καυκά, Ελισάβετ Παπασλή δικηγόρο με τον σύζυγό της Γεώργιο Λαμπρόπουλο, Ελένη Βιδάλη και Θέμη Καρατζά.    Ακόμα:  τον αντιπρόεδρο του Πανηλειακού Συλλόγου Ηλία Βασιλόπουλο με την σύζυγό του Χριστίνα, την Νίκη Καλαβάντη, την Τίνα Πάππα, την ιατρό-ερευνήτρια Μαρία Κουλμαντά, τον Αρη Δελιγιανίδη, τον Παναγιώτη Δελιγιαννίδη, την κ. Κεχρή διευθύντρια του Ελληνικού Γηροκομείου Βοστώνης.  Τον Δρ. Δημήτρη Φωτόπουλο με την σύζυγό του, την βουλευτή Ευσταθία Μπούρα από το New Hamphire.  Τον Μενέλαο Σωτήρη, Πρόεδρο του Βορειο-Ηπειρωτικού Συλλόγου “Βόρειος Ήπειρος” , την Πρόεδρο του Ηπειρωτικού Συλλόγου Σοφία Παπαδογιαννάκη με τον σύζυγό της Κώστα, τον Νίκο Πότσαρη, την Γεωργία Μαυρίδη, τα μέλοι του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας: Μιλτιάδη Αθανασόπουλο Β' Αντιπρόεδρο, Παναγιώτη Λαμπρόποπουλο Ταμία, Ελευθερία Παπασλή, Δημήτη Ματθαίο με την σύζυγό του Δέσποινα, Γεώργιο Παπαδόπουλο με την σύζυγό του Ρούλα, τον Θανάση Βουλγαρόπουλο, την Βούλα Πολυχρονοπούλου...

Πηγή: paneliakos.com

Ενώπιος ενωπίω ο Δήμαρχος της ιστορικής πόλης του Lowell Massachusetts, USA με την Ελληνική Κοινότητα.

Χθες το βράδυ ο Δήμαρχος Patrick Murphy παρουσιάστηκε μπροστά στη ηγεσία της Ελληνικής κοινότητας στην αίθουσα συγκεντρώσεων της Ελληνο-Αμερικάνικης Λεγεώνας στην οδό Worthen.
Στις 7:00μ.μ. ακριβώς ο Δήμαρχος ήρθε περπατώντας από το Δημαρχείο που απέχει δύο τετράγωνα και στην αρχή ήταν “τρακαρισμένος” αφού εκτός και εντός της αιθούσης τον περίμεναν αντιπρόσωποι της Ελληνικής Κοινότητας και Ελληνο-Αμερικανοί βετεράνοι.
Στην έδρα κάθισαν τρία άτομα, ο Διοικητής της Ελληνο-Αμερικάνικης Λεγεώνας των βετεράνων, ο κ. Γεώργιος Ζαχαρούλης και ο Δήμαρχος.
Η σύσκεψη άρχισε με αναφορά του κ. Ζαχαρούλη για το πως βρισκόμαστε εδώ και τι έχει να πει ο Δήμαρχος για το άγαλμα (προτομή) του Περικλή που πήρε από το Δημαρχείο και πήγε σε τοπική παμπ και έπινε μπύρα έχοντας δίπλα του το άγαλμα στο οποίο είχε φορέσει Ιρλανδέζικο σκούφο και κασκόλ.
Ο Δήμαρχος είπε: Δεν είμαι ρατσιστής και εκτιμάω την Ελληνική Κοινότητα και τον Ελληνισμό για όσα έχει κάνει. Στην ορκωμοσία μου χρησιμοποίησα κομμάτια από την Ελληνική Ιστορία και θαυμάζω τον Ελληνικό Πολιτισμό και έχω συνεργαστεί με Ελληνικής καταγωγής κατά τη διάρκεια της θητείας μου. Ζητώ συγγνώμη”.
Στη συνέχεια ο δημοσιογράφος κ. Θεόδωρος Καλμούκος της ημερήσιας εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης των ρώτησε: Κύριε Δήμαρχε, γιατί το κάνατε αυτό; Δήμαρχος: Ήθελα να κάνω ένα αστείο το οποίο δεν βγήκε καλό και τα μέσα ενημέρωσης το πήραν και ξέφυγε τα όρια.

Θεόδωρος Καλμούκος: Ζητάτε ειλικρινά συγγνώμη από την Ελληνική κοινότητα;
Δήμαρχος: Ναι, ζητώ συγγνώμη, δεν ήθελα να προκαλέσω την Ελληνική κοινότητα. Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.

Στη συνέχεια ο υπογράφων (Βασίλης Καυκάς) ρώτησε το Δήμαρχο: Κύριε Δήμαρχε, η συμπεριφορά σας έχει και συνέχεια. Ανήμερα της 25ης Μαρτίου, 2013 βρεθήκαμε στο Δημαρχείο στην τελετή όπου κάναμε την έπαρση της Ελληνικής Σημαίας, εσείς δεν είσαστε εκεί αλλά διαβάστηκε η Διακήρυξη του Δημάρχου από την οποία έχω φωτοαντίγραφο, η διακήρυξη αναφέρει “... γνωρίζουμε τους Έλληνες της πόλης που έφτιαξαν ναούς, κτήρια, σχολεία και έδωσαν στους γείτονες τους Ιρλανδούς και Γάλλο-Καναδέζους το τζατζίκι και το μουσακά..."  Αυτό είναι το σημαντικό που ξέρετε εσείς κ. Δήμαρχε από τον Ελληνισμό και την Ελληνική ιστορία; Τόσα άλλα πράγματα που έδωσε η Ελλάδα στον κόσμο, όπως, τον πολιτισμό, τις επιστήμες, τη δημοκρατία δεν τα γνωρίζετε αλλά το τζατζίκι και ο μουσακάς ήταν τα πιο σπουδαία; Αυτό είναι προσβολή και κάνατε όλους όσους είμαστε εκεί να δυσανασχετήσουμε μεταξύ αυτών και αξιωματούχους της Ελληνικής κοινότητας και τον Μητροπολίτη Βοστώνης Μεθόδιο. Βέβαια λίγες ημέρες μετά και μετά από τις επίσημες καταγγελίες αναδιπλωθήκατε και είπατε ότι δεν γράψατε εσείς την διακήρυξη. Έχει όμως την υπογραφή σου κ. Δήμαρχε.
Δήμαρχος: Ναι δεν την έγραψα εγώ, η υπογραφή μου είναι υπογραφή σφραγίδας.
Βασίλης Καυκάς: Κακός κ. Δήμαρχε σε επίσημη διακήρυξη υπάρχει η υπογραφή σου χωρίς να έχεις δει το κείμενο. Δεν είναι σοβαρά πράγματα.

Δήμαρχος: Έτσι είναι. Ζητώ συγνώμη. Θέλω να τα αφήσουμε πίσω και να συνεργαστούμε έχουμε πολλά πράγματα που μπορούμε να συνεργαστούμε όπως την αδελφοποίηση της πόλης με Ελληνική πόλη και δημιουργία “Αγώνων από τους Ολυμπιακούς” στην πόλη μας
.
Συνεχίστηκε η απολογία του δημάρχου και ζήτησε πολλές φορές συγγνώμη.
Η Ελληνική κοινότητα δέχτηκε τη συγνώμη και το θέμα έληξε για τώρα, μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Βασίλης Καυκάς Βοστώνη


Στη συνάντηση συμετείχαν και οι: Γεώργιος Χριστόπουλος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος της Αγίας Τριάδος, Σταύρος Μιχαϊλίδης, Πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ, Νίκος Βέργαδος, Πρόεδρος του Συλλόγου Λογγανίκο, Γιάννης Ράμμος από την Ομοσπονδία Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων, Βασίλης Καυκάς, Πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας & της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων, Δημήτριος Ματθαίος και Δημήτριος Ζυγούρης πρώην Πρόεδροι της Ελληνική Κοινότητας, Γεώργιος Ζαχαρούλης μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας και πρώην Πρόεδρος, επίσης πρώην ύπατος Πρόεδρος της Πανλακωνικής Ομοσπονδίας, Πωλ Παναγόπουλος, Παράσχος Καραχάλιος, Σταύρος Γκλέκας, Ηλίας Παπαδόπουλος, Θεόδωρος Νικολόπουλος, Βασίλης Θεόκας, και περί τους 20 βετεράνους.
Βασίλης Καυκάς, Βοστώνη

Πηγή: http://www.paneliakos.com/