Σήμερα, ο κ. Βλαχάκης είναι ιδιοκτήτης της Earth Friendly Products, μιας εταιρείας-κολοσσού που παράγει φιλικά στο περιβάλλον απορρυπαντικά, με πέντε εργοστάσια στις ΗΠΑ και εξαγωγές σε πολλές χώρες. Τα προϊόντα του κυκλοφορούν με την ονομασία Ecos και είναι τα πρώτα σε πωλήσεις οικολογικά καθαριστικά στην Αμερική.

Αυτή η εντυπωσιακή διαδρομή από τα Χανιά του 1950, οπότε και ξεκίνησε την περιπλάνησή του, μέχρι την κορυφή των μπίζνες ενέπνευσε το σενάριο της ταινίας «Μια πράσινη ιστορία» ή αλλιώς «A Green Story», η πρεμιέρα της οποίας θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 15 Ιουλίου στο Σινέ Φλοίσβος. Ειδικά για τη βραδιά, τη χώρα μας θα επισκεφτούν οι διάσημοι πρωταγωνιστές Εντ Ο' Ρος και Μπίλι Ζέιν αλλά και ο ίδιος ο Ευτύχιος Βλαχάκης.

Οι αναμνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη του προκαλούν συγκίνηση. Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Το 1950 μετακόμισε στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα και τα τέσσερα αδέλφια του και φοίτησε στο 14ο Γυμνάσιο. «Ημασταν εύπορη οικογένεια, ο παππούς και η γιαγιά μου ήταν γιατροί και ο πατέρας μου αξιωματικός στον στρατό. Ομως με την Κατοχή χάσαμε τα πάντα», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Βλαχάκης. Τον Σεπτέμβριο του 1953, σε ηλικία 18 χρονών, έφτασε στο Σικάγο με φοιτητική βίζα και μόνο 23 δολάρια. Στην αρχή κοιμόταν σε άσυλα για άστεγους και δούλευε ως σερβιτόρος σε εστιατόρια, ενώ παράλληλα σπούδαζε Χημεία στο Roosevelt University.

Πήρε το πτυχίο του το 1957 και για 10 χρόνια εργάστηκε ως χημικός σε διάφορες εταιρείες που παρασκεύαζαν καθαριστικά προϊόντα.

«Η εταιρεία που εργαζόμουν δεν πήγαινε καλά και τα Χριστούγεννα του 1966 έχασα τη δουλειά μου. Εναν μήνα μετά, αρχές του 1967, δημιούργησα το δικό μου εργαστήριο-εταιρεία με την ονομασία Venus Labοratories. Στην αρχή παράγαμε σαμπουάν και κοντίσιονερ, μετά από λίγο καιρό όμως στράφηκα στην παραγωγή καθαριστικών προϊόντων, τα οποία διοχετεύαμε κυρίως σε βιομηχανίες, νοσοκομεία και μεγάλα ιδρύματα. Φτάσαμε να παράγουμε γύρω στα 100 προϊόντα.

Σταθμός υπήρξε το 1980, όταν κυκλοφορήσαμε ένα προϊόν, το "Nature's Miracle", το οποίο έκανε θραύση στα pet shops γιατί εξαφάνιζε στη στιγμή τους λεκέδες που άφηναν οι ακαθαρσίες των ζώων. Το προϊόν αυτό είχε τεράστια επιτυχία, απέφερε τζίρο 300 εκατ. δολάρια και καθαρό κέρδος 30 εκατ. δολ, τα οποία και επένδυσα στην επέκταση της επιχείρησης. Ετσι δημιούργησα τρία ακόμα εργοστάσια -σε σύνολο τεσσάρων».

Από την αρχή ο κ. Βλαχάκης προσπαθούσε να χρησιμοποιεί πρώτες ύλες φιλικές στο περιβάλλον, μάλιστα είχε επηρεαστεί αρκετά από ένα βιβλίο με τίτλο «Silent Spring» («Σιωπηλή Ανοιξη»), το οποίο υποστήριζε ότι τα εντομοκτόνα και τα διάφορα άλλα χημικά δεν ήταν η καλύτερη λύση. Ετσι απέκτησε πολύ γρήγορα περιβαλλοντική ευαισθησία. Κάποια στιγμή αποφάσισε να προβεί σε ένα επιχειρηματικό ρίσκο, να αλλάξει φιλοσοφία και να στραφεί αποκλειστικά στην παραγωγή πράσινων καθαριστικών. Ετσι το 1987 ίδρυσε την Earth Friendly Products.

Οικολογική στροφή
«Τα προϊόντα μας είναι οικολογικά και η παραγωγή τους δεν βασίζεται πλέον στα παράγωγα του πετρελαίου αλλά στo δέντρο της καρύδας. Η πρώτη ύλη έρχεται κυρίως από την Ινδονησία και την Αφρική. Το πετρέλαιο κάποια στιγμή θα τελειώσει ενώ τα δέντρα της καρύδας όσο τα καλλιεργούμε θα υπάρχουν αιώνια... Το κυριότερο, όμως, είναι ότι τα προϊόντα μας είναι φιλικά στον άνθρωπο και το περιβάλλον και εξίσου αποτελεσματικά».

Το 1990, στην επιχείρηση εισήλθε και ο γιος του Ιωάννης Βλαχάκης, ο οποίος έχει σπουδάσει οικονομικά. Εκείνος ώθησε τον πατέρα του να στραφούν και στην παραγωγή καθαριστικών για το σπίτι - έτσι άρχισαν να πουλούν στα σούπερ μάρκετ.

«Ξεκινήσαμε με 3-4 προϊόντα για το σπίτι, κυρίως για τα ρούχα, τα τζάμια και το πάτωμα. Πηγαίναμε καλά όμως η εκτόξευση ήρθε το 1999 όταν πελάτες μας έγιναν οι εταιρείες-κολοσσοί Trader Joe's και Whole Foods και αργότερα οι Cosco, Sam's Walmart κ.ά. Τότε τετραπλασιάσαμε τις πωλήσεις μας. Σήμερα παράγουμε 150 προϊόντα για το σπίτι και λειτουργούμε πέντε εργοστάσια σε Ιλινόις, Καλιφόρνια, Ουάσιγκτον, Μαϊάμι και Νιου Τζέρσεϊ. Οσο για το μυστικό της επιτυχίας μας... πέρα από τη σκληρή δουλειά είναι η ανάπτυξη ενός έξυπνου δικτύου εκπροσώπων της εταιρείας οι οποίοι προωθούν τα προϊόντα μας».

Η «πράσινη ιστορία»
Μια τυχαία γνωριμία «γέννησε» την ταινία

«Η ταινία προέκυψε όταν η κόρη μου γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη Νίκα Αγιασβίλι -επίσης μετανάστη στις ΗΠΑ από τη Γεωργία- και του διηγήθηκε τη ζωή μου. Εκείνος τότε της είπε ότι η ιστορία μου θυμίζει αρκετά σενάριο ταινίας... έτσι γεννήθηκε η ιδέα του ''A Green Story''».

Πρόκειται για μια ταινία πάνω στο περίφημο αμερικανικό όνειρο και το ελληνικό δαιμόνιο και γυρίστηκε στο Λος Αντζελες, το Σικάγο, το Ιλινόις και στην Αθήνα. Ο Νίκα Αγιασβίλι έγραψε το σενάριο, έκανε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία. Πρωταγωνιστής είναι ο Αμερικανός ηθοποιός Εντ Ο'Ρος, ενώ εμφανίζονται ακόμα οι Μπίλι Ζέιν, Τζόρτζ Φιν, Μάλκομ ΜακΝτάουελ, Σάνον Ελίζαμπεθ, Αναμπέλα Σιόρα και ο «δικός μας» Αλέξης Γεωργούλης.

«Δεν περίμενα η ζωή μου να γίνει ταινία. Γνώρισα και μίλησα με τους ηθοποιούς και συγκινήθηκα με κάποια σημεία όταν είδα το αποτέλεσμα...

Ξέρετε, είμαι και νιώθω Ελληνας, ζω όμως στην Αμερική 60 χρόνια, και πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η χώρα δίνει μεγάλες ευκαιρίες. Μακάρι και η Ελλάδα να γίνει έτσι... Μακάρι σε κάτι να μπορέσω να επηρεάσω τους Ελληνες...

Στην Αμερική ο άξιος προκόβει και μεγαλουργεί και όχι αυτός που έχει ''μέσο'' ή κατάγεται από τζάκι. Υπάρχει αξιοκρατία. Εδώ δίνονται πραγματικές ευκαιρίες, περίτρανη απόδειξη είναι η ιστορία μου.

Οι Ελληνες προοδεύουμε γιατί πέρα από καλό και καθαρό μυαλό έχουμε βάσεις και μόρφωση. Τουλάχιστον στην εποχή μου έχοντας τελειώσει το ελληνικό γυμνάσιο, το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό ήταν για μένα εύκολη υπόθεση».

Το παράπονο
«Η γραφειοκρατία με εμποδίζει να επενδύσω στην Ελλάδα»

Ο Ευτύχιος Βλαχάκης ως χημικός έχει εργαστεί αμέτρητες ώρες για την παραγωγή των πατεντών ή αλλιώς των «μυστικών συνταγών», όπως λέει ο ίδιος, των προϊόντων της εταιρείας του, σε συνεργασία πάντα με μια επίλεκτη ομάδα χημικών: «Τα προϊόντα μας δεν είναι μόνο οικολογικά αλλά και πιο οικονομικά. Για παράδειγμα στα απορρυπαντικά των ρούχων όταν τα άλλα brands με 15 ευρώ βγάζουν 60 δόσεις, τα δικά μας προϊόντα με 9 ευρώ αποδίδουν 100 δόσεις... Και σαφώς είναι καλύτερα για την υγεία μας και το περιβάλλον».

Υγιής επιχείρηση
Βέβαια η Earth Friendly Products μπορεί και κρατά χαμηλές τιμές γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν επένδυσε χρήματα στη διαφήμιση, αφού η υψηλή ποιότητα και η αποδοτικότητα των Ecos διαδίδεται από στόμα σε στόμα και, όπως ισχυρίζεται ο κ. Βλαχάκης, αυτό αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση: «Η εταιρεία μας είναι απόλυτα υγιής. Δεν χρωστάμε ούτε ένα ευρώ σε τράπεζες. Αυτήν την περίοδο θέλουμε μάλιστα, με κέντρο μας την Ελλάδα, να επεκταθούμε και στην Ευρώπη.

Θα ξεκινήσουμε στην αρχή δοκιμαστικά με την εισαγωγή 8 προϊόντων και, αν όλα πάνε καλά, σε λίγο καιρό θα δημιουργήσουμε εδώ το δικό μας εργοστάσιο παραγωγής. Εχουμε ήδη βρει τον χώρο στη Θήβα και έχουμε κάνει όλες τις μελέτες.

Ομως, από τον Ιανουάριο παλεύουμε για να αποκτήσουμε την άδεια εισαγωγής των προϊόντων μας στην Ελλάδα και ακόμα δεν έχουμε καταφέρει τίποτα. Εχουμε ξοδέψει πάνω από 100.000 ευρώ και δεν έχουμε πάρει την άδεια για λόγους κυρίως γραφειοκρατικούς...

Ξέρετε, αν όλα πάνε καλά, θα δώσουμε δουλειά σε πολύ κόσμο και στο δικό μας εργοστάσιο ο χαμηλότερος μισθός θα είναι 1.500 ευρώ».

Ο κ. Βλαχάκης δραστηριοποιείται ακόμα στο real estate, αλλά και στον χώρο τον φωτοβολταϊκών μέσω της Progressive Solar.

Κατέχει επίσης από το 2011 το 50% της εταιρείας παραγωγής ταινιών Paramyth Film.

ΜΑΓΔΑ ΛΙΒΕΡΗ
magdaliveri@yahoo.gr
Πηγή: http://www.ethnos.gr

Σε δηλώσεις του στον «Εθνικό Κήρυκα», λίγη ώρα μετά την εκλογή του, ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Σουηδίας Κλεόπας στην ερώτηση πώς αισθάνεται με την εκλογή του σε Μητροπολίτη Σουηδίας, είπε, ότι «είμαι βαθύτατα ευγνώμων στον Κύριο και ευγνωμονώ και τον παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη και την περί Αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μου και θα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να φανώ αντάξιος των προσδοκιών τους».

Οταν τον ερωτήσαμε αν ήταν κάτι αναμενόμενο, αν γνώριζε κάτι εκ των προτέρων, απάντησε ότι «ήταν κάτι το ξαφνικό και απροσδόκητο» και ότι ενημερώθηκε «χτες το πρωί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο».
Στην ερώτηση πώς αισθάνεται που αφήνει τον Καθεδρικό Ναό Βοστώνης είπε πως «είμαι ευγνώμων που ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βοστώνης κ. Μεθόδιος μου ενεπιστεύθη τον Καθεδρικό Ναό και το ποίμνιο του Καθεδρικού κατά τα τελευταία πέντε χρόνια και εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου τόσο στον ίδιο τον Σεβασμιότατο για την αγάπη του, την εμπιστοσύνη του όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετώ κοντά του και στην πρόεδρο του κοινοτικού συμβουλίου την Δρα Μαρίκα Αρβανίτη και τα μέλη του συμβουλίου, όλες τις επιτροπές, τους συλλόγους και φυσικά ολόκληρη την οικογένεια του Καθεδρικού Ναού, αλλά και ευρύτερα ολόκληρη την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα της Βοστώνης και της Νέας Αγγλίας».

Ο νέος Μητροπολίτης κ. Κλεόπας είπε ακόμα προς την Ομογένεια της Βοστώνης και της Νέας Αγγλίας, πως «τους παρακαλώ να με κρατήσουν στις προσευχές τους, κι εγώ πάντοτε θα τους έχω μέσα στην καρδιά μου, στην προσευχή μου και στη σκέψη μου».
Πριν από τον Καθεδρικό Ναό Βοστώνης, ο π. Κλεόπας είχε ιερατεύσει στις κοινότητες της Αγίας Τριάδος του Λόουελ και της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Κορόνα της Νέας Υόρκης, ενώ είχε εργασθεί και στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στο Τμήμα των ακαδημαϊκών εγγραφών.

Ο νέος Μητροπολίτης Σουηδίας Κλεόπας, ο οποίος διαδέχεται τον Μητροπολίτη Παύλο που παραιτήθηκε πρόσφατα, γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη των Αθηνών το 1966. Αποφοίτησε από το Λύκειο της Ευαγγελικής Σχολής Νέας Σμύρνης και εισήχθη με υποτροφία στη ιστορική Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή μετά την αποφοίτησή του από την οποία εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας όπου σπούδασε υπό την ακαδημαϊκή επίβλεψη του σημερινού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου. Το 1989 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κλεόπα, έλαβε υποτροφία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Ντούραμ της Αγγλίας υπό την εποπτεία του πρωτοπρεσβύτερου καθηγητή Γεωργίου Δράγα, ο οποίος τότε δίδασκε στο Ντούραμ. Τον Αύγουστο του 1992 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και πάλι από τον Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κλεόπα και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Αρχιμανδρίτη.

Το 1992 ήλθε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού με υποτροφία από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, ενώ ήταν υπό την ακαδημαϊκή επίβλεψη του τότε Επισκόπου Βρεσθένης και σημερινού Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου. Το 1994 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα διατριβής «Ο Αγιος Νεκτάριος και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας».

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ

Όπως τονίζεται, «η Σάνο Χάλο με την προσωπική της μαρτυρία για τα πάθη που είχε υποστεί πριν 90 χρόνια στη γενέτειρα της, στον Πόντο, όπως αυτές καταγράφηκαν από τη κόρη της, Θία Χάλο (Thea Halo) στο βιβλίο «Not Even My Name» ("Ούτε Καν το Όνομα Μου"), πρόβαλε σε όλο τον κόσμο το μείζον εθνικό ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και γενικότερα όλων των χριστιανικών λαών της τότε παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Το βιβλίο εξιστορεί τη δραματική πορεία θανάτου από τον Πόντο μέχρι τον Λίβανο της δεκάχρονης τότε Σάνο, κατά την οποία ξεκληρίστηκε όλη η οικογένειά της και την συνταρακτική αναζήτηση των πατρογονικών της εστιών εβδομήντα χρόνια μετά ώστε να ανακαλύψει την εθνική της ταυτότητα και το οικογενειακό της όνομα μέσα από κάποιες θολές παιδικές αναμνήσεις.

Η Παμποντιακή Ομοσπονδία αναφέρει ότι «η Σάνο Χάλο ήθελε με "θείο" πείσμα, όχι απλά να μην ξεχάσει, αλλά πολύ περισσότερο να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά, κοινωνικά και ιστορικά. Και το πέτυχε μέσα από την ενδελεχή αναζήτηση της κόρης της Θία. Η Γιαγιά του Πόντου έμαθε επιτέλους το πραγματικό της όνομα, έμαθε ποια είναι. Δεν έκανε το χατίρι των γενοκτόνων της. Επέζησε, κράτησε σαν φυλακτό τις θύμησες, τις διηγήθηκε και τις κατέγραφε με την πένα της κόρης της και δίδαξε την οικουμένη το ανείπωτο δράμα των Ελλήνων του Πόντου, των χριστιανών της Μικράς Ασίας. Η Σάνο Χάλο υπήρξε αναμφισβήτητα μια θρυλική μορφή του Ελληνισμού (ίσως τη μεγαλύτερη του απόδημου Ελληνισμού), ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο της Ομογένειας μας, που δυστυχώς δεν έχει μελετηθεί σοβαρά και δεν έχει αξιοποιηθεί κατάλληλα ακόμη. Ο αδυσώπητος χρόνος προσπερνούσε την υπεραιωνόβια Γιαγιά του Πόντου, όχι απλά με κατανόηση αλλά, με βαθύ σεβασμό γιατί γνώριζε ότι η παρουσία της και το μήνυμά της αποτελούν πολύτιμες διαχρονικές αξίες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας οικουμενικής συνείδησης για σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη και τις αξίες της».

Στην ανακοίνωση σημειώνεται επίσης ότι «σε μια συμβολική καμπή της ιστορίας της Γιαγιάς το Πόντου, στα εκατοστά γενέθλιά της, αποφάσισαν φίλοι και συγγενείς της, εκφράζοντας τον πόθο της ίδιας, να εορτάσουν την 9η Μαΐου του 2009 τα εκατοστά γενέθλια της στη Μονή της Παναγίας Σουμελά στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ.

Τέλος, επισημαίνεται ότι «ήταν ημέρα Πέμπτη, 12η Ιουνίου 2009 στις 1:00 μμ στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, όπου οι κυρίες Σάνο και Θία Χάλο ορκίστηκαν ενώπιον της Γενικής Προξένου Άγης Μπαλτά και τους απονεμήθηκε τιμητικά η ελληνική υπηκοότητα. Η τακτοποίηση της πολιτογράφησης των δύο κυριών, της μητέρας και κόρης, αποτελούσε διακαή πόθο και των δύο και βέβαια πάγιο αίτημα των Ποντίων της Αμερικής. Η απόδοση επιτέλους της ελληνικής ιθαγένειας σε δύο γυναίκες που, όχι απλά είναι Ελληνίδες, αλλά προέβαλαν τις αξίες και τα πάθη του Ποντιακού Ελληνισμού σε όλη την ανθρωπότητα, ήταν επιβεβλημένη για την ελληνική πολιτεία και χρέος για τους Ποντίους της Αμερικής να απαιτούν κάτι τέτοιο».

Πηγή: http://www.omogeneia.gr

Μια ανάσα πριν από το όνειρο της ολοκλήρωσης του ελληνικού πύργου, του ουρανοξύστη που χτίζεται στο κέντρο της Μελβούρνης για να στεγάσει την ελληνική κοινότητα και το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο εκτός συνόρων της χώρας, βρίσκεται η ομογένεια.

Ο χρόνος κυλά πλέον αντίστροφα, με το 90% των εργασιών να έχει ολοκληρωθεί. Οι εκπρόσωποι της κοινότητας οργάνωσαν το βράδυ της περασμένης Τρίτης την πρώτη εκδήλωση εντός του υπό κατασκευή κτηρίου επί της οδού Lonsdale, στην καρδιά της σύγχρονης μεγαλούπολης.

Έτσι, δεκάδες επιφανείς εκπρόσωποι της ελληνικής κοινότητας είχαν για πρώτη φορά την ευκαιρία να θαυμάσουν εκ των ενόντων το πολυαναμενόμενο κτήριο, το οποίο, εκτός από τις υπηρεσίες της Ορθόδοξης Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας, φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως φάρος του ελληνικού πολιτισμού, της γλώσσας και της κουλτούρας της μητέρας - πατρίδας.

Η εκδήλωση είχε και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, εφόσον αποσκοπούσε στο να αποδώσει τις δέουσες τιμές πρωτίστως στους ομογενείς, αλλά και στο αυστραλιανό κράτος (σε πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο), για την οικονομική τους συμβολή, ώστε το όνειρο να αποκτήσει σάρκα και οστά.

Ιδιαίτερα συγκινημένος, ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης αναφέρθηκε στη σημασία την οποία προσδοκούν να αποκτήσει ο πύργος όταν σε λίγους μήνες θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία. Όπως τόνισε ο κ. Παπαστεργιάδης, «η υλοποίηση αυτού του συλλογικού ονείρου θα ήταν αδύνατη αν δεν είχαν πραγματικά πιστέψει σε αυτό κάποιοι ξεχωριστοί Έλληνες και δεν έβαζαν βαθιά το χέρι στην τσέπη, στηρίζοντας εμπράκτως τη συλλογική προσπάθεια».

Η ανταπόκριση ήταν όχι απλώς σημαντική, αλλά καταλυτική. Η κατασκευή κοστίζει πολλά εκατομμύρια δολάρια και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εμπνευστές της αισθάνθηκαν πως οι υποχρεώσεις ξεπερνούσαν τις δυνατότητες.

Τότε ήταν που λειτούργησε το ελληνικό φιλότιμο και εξέχοντες Έλληνες της διασποράς στη Βικτώρια ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και στήριξαν με γενναίες δωρεές την τιτάνια προσπάθεια. Αρωγός, όμως, στάθηκε και η πολιτική ηγεσία της Αυστραλίας. Πρώτος ανταποκρίθηκε ο πρώην πρωθυπουργός της Βικτώριας Τεντ Μπέλιου, προσφέροντας δύο εκατομμύρια δολάρια εκ μέρους της πολιτείας. 

Σύντομα ακολούθησε το παράδειγμα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας, τόσο υπό την ηγεσία της πρώην πρωθυπουργού Τζούλια Γκίλαρντ όσο και με τον σημερινό πρωθυπουργό Τόνι Άμποτ. Η στάση αυτή της αυστραλιανής πολιτικής ηγεσίας αποτέλεσε, όπως τόνισαν κατ’ επανάληψη οι ίδιοι οι εκπρόσωποί της, «μια ελάχιστη αναγνώριση στα όσα έχει προσφέρει η παρουσία τόσων εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών στη δημιουργία της Αυστραλίας όπως τη ζουν και την απολαμβάνουν σήμερα οι κάτοικοί της».

Παρουσιάζοντας την εκδήλωση η κα Ολίβια Νίκου, η πρώτη ελληνικής καταγωγής νομικός της Μελβούρνης, είχε ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση, καθώς -όπως ανέφερε- στον ίδιο χώρο και στο παλιό κτήριο της κοινότητας η ίδια είχε σταθεί ενώπιον της ομογένειας για να απαγγείλει το πρώτο της ποίημα στα ελληνικά.

Ο καθηγητής Πανεπιστημίου της Μελβούρνης δρ Νίκος Παπαστεργιάδης αναφέρθηκε στη σημειολογία και τον συμβολισμό του πύργου για τη Μελβούρνη αλλά και την Αυστραλία γενικότερα, ενώ ο Πίτερ Άβρααμ, ο οποίος συντόνιζε τη βραδιά, υπογράμμισε την καίρια συμβολή των χορηγών και υποστηρικτών, αλλά και τον ρόλο που ευελπιστούν όλοι στην ομογένεια να διαδραματίσει αυτό το κέντρο πολιτισμού και ελληνισμού. 

«Σκοπός μας είναι να φιλοξενούνται, εντελώς ελεύθερα, όλες οι δραστηριότητες της ομογένειας: εκδηλώσεις, παραστάσεις, σεμινάρια για την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό, την κουλτούρα και τις τέχνες» τόνισε. 

«Σκοπός μας είναι οι πόρτες του ελληνικού πύργου να είναι ανοικτές σε όλους, τόσο στους Αυστραλούς όσο και στα μέλη άλλων εθνοτικών ομάδων, που μαζί συναποτελούν το πανέμορφο πολυ-πολιτισμικό μωσαϊκό αυτής της πόλης, κάνοντάς τη να πρωταγωνιστεί με τα επιτεύγματά της στο διεθνές στερέωμα» πρόσθεσε.

Ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης αναφέρθηκε σε καθέναν ξεχωριστά, σε όλες τις οικογένειες και τα πρόσωπα που συνέβαλαν για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα και τους ευχαρίστησε εκ μέρους όλης της ομογένειας, τόσο των παλαιότερων μελών της όσο και εκ μέρους των - χιλιάδων πλέον- νεοαφιχθέντων μεταναστών που έφυγαν από την Ελλάδα της κρίσης αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. 

«Όλοι θα βρουν τις πόρτες ανοιχτές, είτε για να παρακολουθήσουν τα δρώμενα είτε για να συμβάλουν ή ακόμη και να παρουσιάσουν τις δικές τους ιδέες και εκδηλώσεις. Κυριότερο, όμως, μέλημά μας με τη λειτουργία του ελληνικού πολιτιστικού κέντρου είναι η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού ανάμεσα στα μέλη της νεότερης γενιάς» πρόσθεσε με έμφαση. 

Επεσήμανε, τέλος, την πρωτοβουλία και όλες τις ενέργειες που έγιναν από την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα της Μελβούρνης για την επίτευξη της διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Αυστραλίας και Ελλάδας που αφορά στην τουριστική βίζα με δικαίωμα εργασίας, η οποία πρόκειται να επικυρωθεί σύντομα.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους -μεταξύ άλλων- η γενική πρόξενος της Ελλάδας στην Αυστραλία Χριστίνα Σημαντηράκη, ο πρόεδρος του Αυστραλιανού AFL (της Ομοσπονδίας του Αυστραλιανού ποδοσφαίρου) Άντριου Δημητρίου, ο προπονητής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Αυστραλίας Άγγελος Ποστέκογλου, ο οποίος σε λίγες εβδομάδες θα μεταβεί με τους παίκτες της Εθνικής στη Βραζιλία για να εκπροσωπήσει την Αυστραλία στον κορυφαίο ποδοσφαιρικό θεσμό του πλανήτη, δεκάδες επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων, πλήθος επιφανών Ελλήνων που διαπρέπουν σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας και, βεβαίως, δεκάδες εκπρόσωποι της ομογένειας, οι οποίοι δήλωσαν εντυπωσιασμένοι από το έργο, αλλά κυρίως από τις προοπτικές του, τη σημασία του για τον ελληνισμό της διασποράς και την προβολή της σύγχρονης Ελλάδας.

Το ποσό των 850.000 δολαρίων συγκεντρώθηκε από τις δωρεές των επιφανών ομογενών επιχειρηματιών για την αποπεράτωση του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου της Κοινότητας της Μελβούρνης.

Πηγή: http://www.patrisnews.com