Παρόντες ήσαν

• Πρόεδρος – Αντώνιος Παπαδόπουλος
  
• Ταμίας – Αγησίλαος Τριανταφυλλόπουλος
  
• Αντιπρόσωπος Συλλόγου Νέας Υόρκης – Νικόλαος Σινόπουλος
  
• Αντιπρόσωπος Συλλόγου Νέας Ιερσέης – Παναγιώτης Τσουκαλάς
  
• και μέσω τηλεφωνικής συνδιαλέξεως οι
  
• Κυβερνίτης Καναδά – Γεώργιος Χαρμπίλας
  
• Αντιπρόσωπος Συλλόγου Σικάγου – Θωμάς Μαστρογιαννόπουλος
  
• Αντιπρόσωπος απο Βιρτζίνια – Χαράλαμπος Τσουκαλάς
  
• 
  

Οι κκ. Ανδρέας Παπαδάκος – Αντιπρόεδρος, και Δημήτριος Κωστόπουλος – Γραμματέας, απουσίαζαν λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων.

Χαιρετισμό απήφθηναν μέσω τηλεφώνου, ο Αντιπρόσωπος του Συλλόγου Μοντρεάλ και Ταμίας της Ομοσπονδίας στο Καναδά, κ. Νικόλαος Τεντόπουλος, και ο Επίτιμος Πρόεδρος κ. Κώστας Κουτρουμπής απο Τορόντο.

Η Προεδρος του Συλλόγου του Τορόντο, και Αντιπρόσωπος του Συλλόγου της στην ΠΟΑΚ κα. Κοντύλο Σοφιανού, με επιστολή της χαιρέτισε το Δ.Σ. και δικαιολόγισε την απουσία της.

Επίσης παρόντες ήσαν ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Νέας Υόρκης κ. Παναγιώτης Πλιάκας, η Γραμματεύς του Συλλόγου Νέας Υόρκης κα. Γιώτα Πατλιά, και οι πρώην Προέδροι του Πανηλειακού Συλλόγου Νέας Υόρκης Κωνσταντίνος Λυκογιάννης, Ελένη Πάππας, Σπύρος Κοκκώνης και Γεωργία Παπαδοπούλου.

Το Συμβούλιο διεξήχθη μέσα σε χαρούμενη και φιλική ατμόσφερα. Ο Πρόεδρος ανέγνωσε περίληψη των πρακτικών του Συνεδρίου, λόγω απουσίας του Γραμματέυς. Έγιναν οι αναφορές Προέδρου και Ταμία και συνέχισαν με τα θέματα.

• - Ιστοσελίδα για την ΠΟΑΚ (PANELIAN.ORG), την οποία κατόπιν προετοιμασίας και παρουσιάσεως από τον Πρόεδρο, έθεσε σε λειτουργία.
  
• - Συζητήθη η απονομή υποτροφιών σε φοιτητές και φοιτήτριες Ηλείους και η εξεύρεσης πόρων για τον σκοπό αυτό.
  
• - Η έκδοσις ενημερωτικού φυλλάδιου της Ομοσπονδίας για την επικοινωνία μέσω αυτού των Συλλόγων μελών.
  
• - Το Σήμα της ΠΟΑΚ,
  
• - και άλλα θέματα που αφορούν την πορεία και πρόοδο της ΠΟΑΚ και προσέλκιση της νεολαίας.
  

Οι παρευρεθέντες εξέφρασαν τα συγχαρητήρια πρός τον Πρόεδρο για την άψογη διεξαγωγή του Συμβουλίου και τον διαβεβαίωσαν για την συμπαράσταση και ύποστηριξή τους προς αυτού και την Ομοσπονδία.

Το Συμβούλιο έκλεισε με γεύμα που παρέθεσε ο Πρόεδρος, και ευχαρίστησε όλους για την παρουσία και υποστήριξή τους.

ΒΟΣΤΩΝΗ. 
Η Ομοσπονδία Ελληνοαμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας διοργανώνει μεγάλη εκδήλωση για την Ελληνική Νεολαία της Βοστώνης, αλλά και για ολόκληρη την Ομογένεια όλων των γενεών και ηλικιών με τίτλο «Χορεύοντας με τους Εύζωνες». Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014 στην κοινοτική αίθουσα της κοινότητας του Αγίου Νεκταρίου στο Ρόσλιντεϊλ και συγκεκριμένα βρίσκεται στη διεύθυνση 39 Belgrade Avenue, Roslindale.

Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στο επίλεκτο τμήμα των ομογενών Ευζώνων της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανικών Σωματείων οι οποίοι και θα βραβευτούν, για πρώτη φορά από την ημέρα που συστάθηκαν ως τμήμα, όταν ο τότε πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος αρνήθηκε να στείλει και στη Βοστώνη αντιπροσωπεία των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς.

Το τμήμα Ευζώνων αποτελείται από 24 νέους της Βοστώνης, που μετά από πολλές ασκήσεις και φορώντας την παραδοσιακή στολή του Ελληνα τσολιά, παίρνει μέρος στην ετήσια παρέλαση του Ελληνισμού της Νέας Αγγλίας, ενώ παράλληλα συμμετέχει και σε άλλες ιστορικές, εθνικές, πολιτιστικές και ομογενειακές εκδηλώσεις της Ομογένειας της Βοστώνης.

Το επίλεκτο αυτό τμήμα, που δημιουργεί ρίγη ενθουσιασμού και συγκίνησης στο πέρασμά του, ενώ έχει συμμετάσχει σε παρελάσεις του Ελληνισμού και σε άλλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του Καναδά, μεταξύ αυτών και στις παρελάσεις της Νέας Υόρκης, του Σικάγου, της Φιλαδέλφειας, του Ντιτρόιτ, του Μόντρεαλ και της Φλόριδας.

Το τμήμα Ευζώνων θα χορέψει με λεβεντιά και καμάρι ελληνικούς χορούς. Εκτός από τους Εύζωνες θα συμμετάσχουν κι άλλα τέσσερα χορευτικά συγκροτήματα: «Υιοί και Θυγατέρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου», «Λύκειο Ελληνίδων», «Παναγίας Σουμέλα» και «Παράδοση».

Θα υπάρχει ορχήστρα που θα παίζει ελληνική μουσική, αλλά και DJ. Η είσοδος έχει οριστεί στα 20 δολάρια προπληρωμένα ή 25 στην είσοδο. Ακόμα θα υπάρχει ελληνικό φαγητό προς 12 δολάρια το πιάτο.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Βασίλειος Καυκάς, δήλωσε στον «Ε.Κ.» πως «η εκδήλωση «Χορεύοντας με τους Εύζωνες» είναι μία εκδήλωση που οργανώνει η Ομοσπονδία για να τιμήσουμε τους Εύζωνες, να χορέψουμε μαζί τους, αλλά και να φέρουμε τη νεολαία πιο κοντά. Να γνωριστούν με άλλους νέους και νέες και με μεγαλύτερους. Σκεπτόμαστε αυτή την εκδήλωση πάνω από ένα χρόνο, αλλά κάποιες συγκυρίες δεν επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί. Ζητούμε την συμπαράσταση και την παρουσία όλων» και συμπλήρωσε πως «σύσσωμη η ελληνική Ομογένεια της Βοστώνης θα δώσει δυναμικό παρών στην εκδήλωση κι αυτό φαίνεται από τη μέχρι στιγμής διάθεση των εισιτηρίων, η οποία είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική».

Οι ενδιαφερόμενοι για εισιτήρια μπορούν να απευθύνονται στους τηλεφωνικούς αριθμούς 617-254-9327, 617-955-4566, 617-699-5687 και 978-835-1455.

Οποιος δεν μπορεί να παραβρεθεί μπορεί να αγοράσει εισιτήρια και να τα δώσει σε κάποιον άλλον ή να κάνει δωρεά στην Ομοσπονδία FHASNE, P.O. BOX 2580, Woburn, MA 01888.

Τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση του τμήματος των Ευζώνων.

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ

Ένας μεγάλος φίλος δεν είναι πια κοντά μας….

Ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, ο φίλος μας,  ο μεγάλος Έλληνας ονειρευτής της διασποράς, ο πνευματικός άνθρωπος, ο δραστήριος προστάτης του περιβάλλοντος, η στιβαρή ηγετική μορφή ενός Ελληνισμού που γνωρίζει να οραματίζεται, να δρα και να διεκδικεί , ο έντιμος μαχητής της ζωής, το στήριγμα όλων όσων αναζήτησαν από αυτόν αγάπη, ή ένα χέρι βοήθειας , μπορεί να μην βρίσκεται πια κοντά μας, αλλά παραμένει πάντα μαζί μας. Το διάβα του από τον κόσμο της ύλης άφησε ένα βαθύ χάραγμα στη μνήμη και την καρδιά μας για πάντα.

Ο Θόδωρος υπήρξε η προσωποποίηση και η έκφραση όλων αυτών των αρετών οι οποίες συνιστούν αυτό που ονομάζουμε  «Έλληνας» και οι Έλληνες, όπως ο μεγάλος φίλος μας, γνωρίζουν καλά ότι δεν πεθαίνουν απλά «εκδημούν» στην αιωνιότητα. Ο Θάνατος γι΄ αυτούς δεν είναι παρά το πέρασμα από το «μη υπάρχον αλλά  αισθητό στο μη αισθητό αλλά υπάρχον». Είναι μια απλή αλλαγή  κατάστασης και όχι η κατάργηση της ίδιας της κατάστασης

Καλό ταξίδι φίλε μας. Καλή αντάμωση. Θα τα πούμε ξανά …

Προς το παρόν εμείς συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξε

http://manosdanezis.gr

Ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, διακεκριμένος επιχειρηματίας ο οποίος νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Σικάγου, πέθανε σε ηλικία 75 ετών αφού έδωσε ολιγόμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Θόδωρος Σπυρόπουλος είχε διατελέσει Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνο-Αμερικανικών Ομοσπονδιών, Περιφερειάρχης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) και Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Ιλινόις.

Οι ομογενειακές οργανώσεις κάνουν λόγο για έναν άνθρωπο που υπηρέτησε με ζήλο και γενναιοδωρία τη μεγάλη υπόθεση της Ελληνικής Παιδείας στην Αμερική και ο οποίος ήταν γνωστός για την φιλανθρωπία του τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα.

Περισσότερες πληροφορίες για τη αφανή αλλά ουσιαστική δράση του Θόδωρου Σπυρόπουλου, μπορεί κάποιος να αναζητήσει στην ιστοσελίδα http://spyropoulos.org/

Θεόδωρος Σπυρόπουλος
Ο μεγάλος Έλληνας ονειρευτής της Ομογένειας

Αναδημοσίευση από το περιοδικό του Εθνικού Κήρυκα
Mια ολόκληρη ζωή με δραματικές αντιθέσεις έζησε ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος. Ποτέ του δεν θα ξεχάσει τα Καλάβρυτα όπου γεννήθηκε, να καίγονται από τους Γερμανούς κατακτητές. Πάντα στη ζωή του θα τον συνοδεύει ο πόνος για τον αδελφό του που τον δολοφόνησαν στο Σικάγο. Ήταν ο άνθρωπος που του εξασφάλισε δουλειά κατά τα πρώτα του χρόνια στην Αμερική.

Πολλές φορές τότε έμεινε νηστικός, ενώ στη συνέχεια δούλευε 18 ώρες την ημέρα προσπαθώντας να εξασφαλίσει τον επιούσιο για τον εαυτό του και την οικογένειά του και πουλώντας ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Η οικογένειά του έχει ιστορία 120 περίπου χρόνων στην Αμερική, αλλά ο ίδιος τα πρώτα χρόνια στην Αμερική, αγωνιούσε για το καθημερινό ψωμί της οικογένειάς του.

Εκανε χρήματα, καταστράφηκε, αλλά ξανασηκώθηκε. Με τη σκληρή εργασία και την τιμιότητά του, είναι σήμερα ιδιοκτήτης μεγάλης αλυσίδας επιχειρήσεων που απλώνεται σε όλη την Αμερική και όχι μόνο. Συγκαταλέγεται στους πιο επιτυχημένους οικονομικά και καταξιωμένους κοινωνικά, ομογενείς.

Ασχολήθηκε με τα ομογενειακά κοινά, και σήμερα είναι ο Συντονιστής του ΣΑΕ για την Περιφέρεια των ΗΠΑ. Ιδιαίτερη ευαισθησία και ενδιαφέρον έχει για την Ελληνική Παιδεία και τη Νεολαία. «Εκεί είναι το μέλλον της Ελλάδος, εκεί και το μέλλον της Ομογένειάς μας», συνηθίζει να λέει.

Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος γεννήθηκε στα Καλάβρυτα της Αχαΐας στην Πελοπόννησο, όπου παρακολούθησε και τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου το οποίο τελείωσε στη συνέχεια στην Αθήνα. H παιδική του ψυχή γνώρισε τον τρόμο κατά τα εφιαλτικά εκείνα χρόνια του πολέμου και την τραγωδία που γνώρισε ολόκληρη η περιοχή από τους Γερμανούς κατακτητές. Ακόμα και τώρα, όταν πηγαίνει στα Καλάβρυτα ο κ. Σπυρόπουλος, περνά και κάνει το σταυρό του από το λόφου του Καπή, όπου στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον ανδρικό πληθυσμό άνω των 13 χρονών. Κοντά εκεί, στο Δημοτικό σχολείο της πόλης είχαν συγκεντρώσει προηγουμένως όλους τους κατοίκους. Τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους τους έκλεισαν μέσα στο σχολείο το οποίο και πυρπόλησαν, αλλά αυτοί κατάφεραν να παραβιάσουν τις πόρτες και να διαφύγουν.

«Την ημέρα εκείνη της κόλασης, ευτυχώς, η οικογένειά μας βρισκόταν έξω από την πόλη κι έτσι δεν είχαμε δικούς μας ανάμεσα στα θύματα», είπε με διακοπτόμενη τη φωνή από τη συγκίνηση ο κ. Σπυρόπουλος. «Θυμάμαι πάντως τις συνεχείς επιδρομές των Γερμανών, λόγω της αντίστασης των Ελλήνων ανταρτών σε όλη την περιοχή. Θυμάμαι, σαν να είναι τώρα, που καιγόντουσαν τα Καλάβρυτα. Εχω ακόμα στη σκέψη μου τους καπνούς που υψώνονταν παντού από τις πυρπολήσεις στην πόλη. Παντού ατέλειωτες φάλαγγες με Γερμανούς Ναζί που είχαν σκορπίσει το φόβο και τον τρόμο στην περιοχή από το 1941 μέχρι το 1944».

Ένα χρόνο μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων, μια νύχτα μπήκαν ξαφνικά οι Γερμανοί στο σπίτι της οικογένεια του κ. Σπυρόπουλου, έπιασαν τον πατέρα του και τον πήραν μαζί τους για εκτέλεση. Η κατηγορία ήταν ότι βοηθά τους αντάρτες της περιοχής που είχαν προξενήσει μεγάλες ζημιές στους Γερμανούς.

«Ήμουν μπροστά στην άγρια εκείνη σκηνή, που η μάνα μας σταυροκοπιόταν και έλεγε σε μένα και στα αδέλφια μου να προσευχηθούμε γιατί θα σκοτώσουν τον πατέρα μας και δεν θα γυρίσει πάλι», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. «Δεν ξεχνιόνται τέτοιες σκηνές, σ’ όλη σου τη ζωή και μάλιστα όταν είσαι μικρό παιδί… Τον κράτησαν τον πατέρα μου επί 40 μέρες, βασανίζοντάς τον και πιέζοντάς τον για να πάρουν πληροφορίες για τους αντάρτες. Είχαν σκηνοθετήσει μάλιστα και εικονική του εκτέλεση για να κάμψουν το ηθικό του και να το φοβίσουν, αλλά ο πατέρας μου στάθηκε παλικάρι. Στο τέλος, τον άφησαν ελεύθερο, γιατί από τη μια δεν βρήκαν κανένα συγκεκριμένο στοιχείο σε βάρος του και από την άλλη, ο πατέρας μου είχε καλό όνομα στην περιοχή».

Η ιστορία του πατέρα του και τα γεγονότα εκείνης της εποχής αποτέλεσαν χρήσιμο μάθημα για τον κ. Σπυρόπουλο το οποίο θυμάται και χρησιμοποιεί σε όλη τη μετέπειτα ζωή του. «Διδάχτηκα ότι όλοι μας πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να αγωνιζόμαστε να ξεπερνάμε τις δύσκολες καταστάσεις», είπε. «Γεγονότα σαν εκείνα της καταστροφής των Καλαβρύτων, δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, αλλά να τα θυμόμαστε και να διδασκόμαστε από αυτά, ώστε να εργαζόμαστε για να μην επιτρέψουμε να επαναλαμβάνονται».

Τα χρόνια πέρασαν και ο νεαρός τότε Σπυρόπουλος ενηλικιώθηκε και πήγε στη Σουηδία όπου σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες. Εκεί γνώρισε και τη συμφοιτήτριά του τότε Έρικα, την οποία και παντρεύτηκε. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και δύο χρόνια αργότερα ήλθε με τη σύζυγό του στο Σικάγο, όπου έμεναν μερικοί συγγενείς του.

Η οικογένεια Σπυρόπουλου έχει μακρά ιστορία στο Σικάγο. Ο παππούς του, Δημήτριος Σπυρόπουλος, μετανάστευσε πρώτος εκεί το 1888. Για πολλές μέρες ταξίδευσε με καράβι της εποχής που είχε φύγει από το λιμάνι της Πάτρας, όπως συνηθιζόταν εκείνο τον καιρό, περνώντας τον φουρτουνιασμένο Ατλαντικό. Στην καρδιά του είχε το όνειρο της «χώρας της επαγγελίας», όπου μπορούσε να βρει κανείς τα δολάρια στους δρόμους, όπως έλεγαν κάποτε. Η κατάσταση στην Ελλάδα, που άφησε πίσω του, ήταν πολύ δύσκολη. Ενα ολόκληρο κράτος προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του, αλλά δεν το άφηναν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Λίγο αργότερα, πήγαν στο Σικάγο και τα δύο αδέλφια του Δημήτριου Σπυρόπουλου, ο Θεόδωρος το 1898 και ο Νίκος το 1904. Ο ένας από τους δύο προτίμησε να επιστρέψει στην Ελλάδα, μετά από καιρό.

«Από τον παππού μου μέχρι εμένα σήμερα, οι Σπυροπουλαίοι μένουμε 120 χρόνια στο Σικάγο», είπε ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος. Τα πρώτα χρόνια για τον παππού του ήταν πολύ δύσκολα. Αλλά και για τον ίδιο ήταν πολύ δύσκολα. Ο παππούς του στην αρχή άνοιξε ένα μικρό ανθοπωλείο, μετά ένα εστιατόριο και στη συνέχεια μια εταιρία που έκανε σοκολάτες. «Η εταιρεία με τις σοκολάτες ήταν στο κέντρο του Σικάγου», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. «Την κράτησε ο παππούς μου μέχρι που σταμάτησε.

Το 1966 σημειώθηκε διαρροή στο γκάζι, έγινε έκρηξη και καταστράφηκε ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο. Ο παππούς μου πέθανε σε ηλικία 96 χρόνων, περίπου. Εκείνη την εποχή έκαναν συμβόλαια που επέτρεπαν να είναι στο όνομά τους, μέχρι να πεθάνουν. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε από την εταιρία εκείνη. Στη θέση της έχει χτιστεί και λειτουργεί σήμερα μια τράπεζα».

Από την εταιρία εκείνη πέρασαν πάρα πολλοί ομογενείς, άλλοι για να βρουν δουλειά και άλλοι για να ζητήσουν κάποια βοήθεια την οποία ποτέ δεν τους αρνιόταν ο Δημήτριος Σπυρόπουλος. Εκεί είχε την ευκαιρία και ο ίδιος ο παππούς του να γνωρίσει προσωπικότητες της εποχής. Φίλος του ήταν ο ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης εταιρίας μαστίχας της Αμερικής και οι δήμαρχοι του Σικάγου. «Νομίζω, απ’ ό,τι είχα ακούσει, ότι από το μαγαζί αυτό το παππού μου είχε περάσει και ο βασιλιάς Γεώργιος της Ελλάδας την εποχή του ‘30».

Το ανθοπωλείο του παππού του κ. Σπυρόπουλου, που ήταν και η πρώτη δική του δουλειά στο Σικάγο, είχε καλύτερη τύχη. Στην ίδια θέση υψώνεται σήμερα η Λυρική Οπερα του Σικάγου. «Οταν περνώ από εκεί, βλέπω το κτίριο και την γύρω περιοχή και φαντάζομαι το μέρος όπου κάποτε ζούσε ο παππούς μου», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. Όσο για το εστιατόριο, δεν υπάρχει τίποτε από αυτό σήμερα. Στο τέλος, ο παππούς Σπυρόπουλος πέθανε από μοναξιά, γιατί μερικά χρόνια πριν είχε χάσει τη γυναίκα του και τον γιο του, πατέρα του Θεόδωρου Σπυρόπουλου.

«Οι αμερικανικές εφημερίδες είχαν αναφερθεί με ολοσέλιδα δημοσιεύματα στον παππού μου», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. Και πριν μερικά χρόνια η οργάνωση «Chicago Historical Society» είχε τιμήσει με εκδήλωση τα 100 χρόνια των Σπυροπουλαίων στο Σικάγο.

«Είχα παραβρεθεί στην τελετή εκείνη, γιατί ήμουν και ο μόνος που είχα μείνει από την οικογένεια στην πόλη αυτή», πρόσθεσε ο κ. Σπυρόπουλος. «Μας είχαν δώσει ένα χαρτί αναγνώρισης και τιμής για τον παππού και το θείο μου, Θεόδωρο. Ο θείος μου, είχε υπηρετήσει στον Ειρηνικό, ως αξιωματικός κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μάλιστα, προς τιμήν του υπάρχει και ένα μνημείο σε πάρκο του Μπέβερλι Χιλς του Σικάγου, όπου κάποτε έμενε η οικογένειά μας. Ηταν δραστήριο στέλεχος και στην πολιτική ζωή και στην κοινωνική ζωή της πόλης».

Τα ονόματα του παππού και των άλλων της οικογένειά τους που ήλθαν στην Αμερική, έχουν καταγραφεί στην ιστορία της πόλης του Σικάγου και συμπεριλαμβάνονται στους πίνακες που υπάρχουν στο περίφημο μουσείο για τους μετανάστες στο Ελλις Αϊλαντ της Νέας Υόρκης, το οποίο ήταν το πρώτο μέρος που έφθαναν όσοι έρχονταν στην Αμερική.

Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας του Θεόδωρου Σπυρόπουλου πήγε εθελοντής και εστάλη στη Μικρά Ασία με τον Ελληνικό στρατό. Τότε παντρεύτηκε. «Θυμάμαι που ο πατέρας μου, μου είχε διηγηθεί περιστατικά από την εκστρατεία στη Μικρά Ασία», είπε ο κ. Σπυρόπουλος. «Μου είπε για την ψυχική δύναμη που είχε ο ελληνικός στρατός εκεί και, φυσικά, τα μεγάλα λάθη που έγιναν, με αποτέλεσμα την υποχώρηση. Ο πατέρας μου ήταν σε ευαίσθητη θέση στη Σμύρνη και υπηρετούσε στην Αεροπορία του Ναυτικού, όπου είχαν τότε 4-6 αεροπλάνα».

Στην Αμερική, ο πατέρας του κ. Σπυρόπουλου έζησε κατά τα νεανικά του χρόνια, αλλά μετά το γάμο του στην Ελλάδα παρέμεινε εκεί και ασχολήθηκε με οικοδομικές εργασίες. Ως ενθύμιο και κειμήλιο από τον πατέρα του φυλάει ένα Σταυρό με τον οποίο τον είχε τιμήσει ο βασιλιάς. Πέρασε πολλές και δραματικές στιγμές στη νέα του πατρίδα ο κ. Σπυρόπουλος.

Όταν ήλθε στο Σικάγο ζούσε μαζί με ένα από τα αδέλφια του, το Νίκο, κοντά στον οποίο βρήκε δουλειά. Ηθελε να συνεχίσει τις σπουδές του, αλλά τότε συνέβη το μεγάλο δράμα, όταν χωρίς λόγο, κάποιο πρωινό ένας ξένος παρανοϊκός που ο αδελφός του τον είχε λυπηθεί και τον είχε πάρει στη δουλειά του επειδή τον λυπόταν, τον δολοφόνησε μέσα στο μαγαζί.

Ο νεαρός τότε Θόδωρος, έμεινε ξεκρέμαστος, χωρίς υποστήριξη, αναγκασμένος να αγωνιά για τον καθημερινό ψωμί του. «Εγώ και η οικογένειά μου μείναμε νηστικοί, όταν σκοτώθηκε ο αδελφός μου και έχασα την υποστήριξή του. Έπρεπε να τα καταφέρω», είπε. «Αγωνίστηκα, πέτυχα, καταστράφηκα, ξαναπροσπάθησα και τελικά έφτασα κάπου».

Στην αρχή, πήγε ως πωλητής σε ένα πρατήριο βενζίνης που είχε κάποιος Ελληνας. Σε τέσσερις μήνες κατάφερε να νοικιάσει ένα βενζινάδικο. «Αρχισα να δουλεύω 18 ώρες την ημέρα με τη σκέψη ότι πρέπει να τα καταφέρω», είπε. «Δυο χρόνια μετά, άρχισα εισαγωγές μηχανημάτων από τη Γερμανία. Η δουλειά δεν πήγε καλά, λόγω της αναπροσαρμογής της τιμής του μάρκου τότε και της κρίσης που σημειώθηκε στα πετρελαιοειδή τον ίδιο καιρό. Αναγκάστηκα να ξαναρχίσω από την αρχή. Είχα καταστραφεί οικονομικά, αλλά έπρεπε να ζήσω.

Έτσι γυρνούσα από μαγαζί σε μαγαζί και πουλούσα ανταλλακτικά αυτοκινήτων και χημικά που είχα πίσω στο αυτοκίνητό μου. Με τα χρήματα που έπαιρνα, πήγαινα και αγόραζα διπλά ανταλλακτικά για να βγω πάλι να τα πουλήσω».

Από τα δύσκολα εκείνα πρώτα χρόνια του στην Αμερική, ο κ. Σπυρόπουλος πήρε ακόμα ένα μεγάλο μάθημα για τη ζωή. «Ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται σκληρά, να είναι τίμιος στις συναλλαγές του και στους συνανθρώπους του και να έχει επιμονή και υπομονή», τόνισε.

«Αυτή τη συμβουλή δίνω κυρίως στους νέους. Να μη ξεχνάνε ότι τα αγαθά αποκτώνται με σκληρή εργασία. Και κάτι ακόμα: να μάθουν να είναι συντηρητικοί και κάποια στιγμή, όταν φθάσουν κάπου, να ξέρουν ότι εκτός από τον εαυτό τους, θα πρέπει να βοηθούν τους συνανθρώπους τους».

Ο κ. Σπυρόπουλος αναγνωρίζει την πολύτιμη συμπαράσταση που του πρόσφερε στις δύσκολες στιγμές η αγαπημένη του σύζυγος. «Με βοήθησε πολύ η Έρικα, που ήταν πάντα στο πλάι μου», υπογράμμισε.

Η σύζυγός του είναι ζωγράφος και αρχιτέκτων κηπουρικής. Με την εργασία της στο χώρο της τέχνης βρίσκεται κοντά και προσφέρει και αυτή τις υπηρεσίες της στην Ομογένεια και γενικότερα στον Ελληνισμό.

Αφού ξεπέρασε με καθημερινό μόχθο τις δυσκολίες εκείνες, ο κ. Σπυρόπουλος άρχισε το 1975 με τα λίγα χρήματα που είχε συγκεντρώσει τις σημερινές του εργασίες. Τότε αγόρασε το πρώτο του πρατήριο βενζίνης και άρχισε να ασχολείται με τα πετρελαιοειδή, που συνεχίζει μέχρι σήμερα μαζί με την πώληση ανταλλακτικών αυτοκινήτων. Το 1984 αγόρασε ένα τμήμα εταιρίας πετρελαιοειδών που ασχολείται με την παραγωγή λιπαντικών, χημικών προϊόντων και αντιψυκτικών για τα αυτοκίνητα.

Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος είναι πρόεδρος και μέτοχος πολλών επιχειρήσεων, καθώς και κορυφαίο στέλεχος ή μέλος διαφόρων οργανώσεων και φορέων. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων στο Σικάγο και ιδρυτικό στέλεχος και πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου, ενώ σήμερα είναι Συντονιστής του ΣΑΕ για την Περιφέρεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο κ. Σπυρόπουλος άρχισε να ασχολείται με τα ομογενειακά κοινά το 1974, όταν ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Καλαβρυτινών του Σικάγου και είχαν αρχίσει οι μεγάλες κινητοποιήσεις για το Κυπριακό.

Προηγουμένως, το 1971, συμμετείχε σε μια συνάντηση για τη δημιουργία ενός οργανισμού, τύπου Εθνικού Συμβουλίου, που είχε γίνει στο «Γουόλντορφ Αστόρια» της Νέας Υόρκης μαζί με το Βασίλειο Φώτο, που ήταν Πρόεδρος της Πανηπειρωτικής. Η σκέψη ήταν να ιδρυθεί ένας πανελλαδικός οργανισμός, αλλά δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε τότε. Το Εθνικό Συμβούλιο που καλύπτει όλες τις ελληνικές ομοσπονδίες στην Αμερική, ιδρύθηκε αργότερα. Το Καταστατικό του υπογράφτηκε στη Νέα Υόρκη από τα μέλη του στις 29 Νοεμβρίου 1992 και ο κ. Σπυρόπουλος ψηφίστηκε ως ο πρώτος πρόεδρος της παναμερικανικής αυτής οργάνωσης.

Απογοητεύτηκε μήπως κάποια στιγμή ο κ. Σπυρόπουλος από τα χρόνια που ήταν επικεφαλής του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου; «Δεν απογοητεύομαι ποτέ», απάντησε. «Εάν ήταν κάτι που πάντα με στενοχωρούσε, ήταν το θέμα της συνεργασίας που πρέπει να έχουν οι Ελληνες της Αμερικής για το κοινό συμφέρον της Ομογένειας. Με στενοχωρούσε ότι μερικές φορές ορισμένοι δεν έδιναν εκείνο που θα έπρεπε να δώσουν σε μια μεγάλη οργάνωση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Παρόλα αυτά, μέσα στους κόλπους του Ελληνοαμερικανικού Συμβουλίου υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν πολύ για την ένωση του Ελληνισμού για τα κοινά συμφέροντα της Ομογένειας».

Εάν ξαναγύριζε ποτέ στην προεδρία του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου ο κ. Σπυρόπουλος, θα ενεργούσε διαφορετικά απ’ ό,τι στο παρελθόν; «Ναι», είπε.

«Κατ’ αρχήν, θα ζητούσα απ’ όλα τις οργανώσεις-μέλη, να βάλουν νέους στην ηλικία ανθρώπους, που έχουν όραμα και μπορούν να δώσουν νέο ενδιαφέρον στον τρόπο συνεργασίας και δουλειάς. Γιατί εμείς που έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, συμβαίνει πολλές φορές να φέρνουμε μαζί μας τοπικισμούς, πάθη και άλλα, που δεν βοηθούν κανένα.

Πάντα θα ήθελα να δω μέσα σε όλους τους ομογενειακούς οργανισμούς νέους στην ηλικία συμπατριώτες μας, μορφωμένους , που έχουν στόχους και οράματα». Ο κ. Σπυρόπουλος υπηρέτησε και υπηρετεί στις κορυφές δύο από τους μεγαλύτερους φορείς της ομογένειας, πρώτα το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό και τώρα το ΣΑΕ στις ΗΠΑ. Εάν λειτουργεί σωστά το ΣΑΕ στις ΗΠΑ, νομίζει ότι θα είναι περιττή η ύπαρξη και παράλληλη λειτουργία και του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου: «Οχι, καθόλου», σπεύδει να τονίσει. «Γιατί το Εθνικό Συμβούλιο, όπως έχει δημιουργηθεί από την ίδια την Ομογένεια για τις ανάγκες της, είναι ένα συντονιστικό όργανο. Ενώ το ΣΑΕ είναι ένα συμβουλευτικό όργανο προς την ελληνική κυβέρνηση, μεταφέροντας τις σκέψεις και τις ανάγκες της Ομογένειας. Πιστεύω ότι το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο μπορεί να βοηθήσει αφάνταστα στο σκοπό της ένωσης του Ελληνισμού για κοινά συμφέροντα της Ομογένειας».

Ένας από τους τομείς δραστηριότητας του κ. Σπυρόπουλου είναι και ο οργανισμός που δημιούργησε με την ονομασία «Φύτεψε τις ρίζες σου στην Ελλάδα». Χάρις στην πρωτοβουλία αυτή έγιναν δενδροφυτεύσεις και αναδασώσεις σε πολλές περιοχές της Ελλάδος.

«Οι καταστροφές που έγιναν στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1992-93, ήταν περίπου στο ίδιο μέγεθος με εκείνες που έλαβαν χώρα από τις φωτιές το περυσινό καλοκαίρι», είπε. «Οι συμφορές εκείνης της περιόδου μας ώθησε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε τη γενέτειρα στην αποκατάσταση της φύσης της».

Από την ίδρυση του οργανισμού μέχρι σήμερα συγκεντρώθηκε ένα περίπου εκατομμύριο δολάρια, τα οποία διατίθενται συνεχώς για δενδροφυτεύσεις και αναδασώσεις. «Η δική μας πρωτοβουλία βοήθησε δημάρχους και κοινοτάρχες και άλλους παράγοντες να δουν πολύ πιο σοβαρά το οικολογικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σε συνάρτηση με τον εθελοντισμό», πρόσθεσε ο κ. Σπυρόπουλος. «Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει μια κινητοποίηση στο θέμα του εθελοντισμού για το περιβάλλον».

Η πιο πικρή ανάμνηση που έχει ο κ. Σπυρόπουλος είναι ο θάνατος του αδελφού του και η πιο ευχάριστη, η γέννηση της κόρης του, Μαριάνας που είναι η μεγάλη του αδυναμία. Η Μαριάνα που είναι παντρεμένη με τον Παύλο Βασιλάκη, σπούδασε νομικά και διετέλεσε εισαγγελέας της πολιτεία του Ιλινόις, ενώ σήμερα έχει δικό της δικηγορικό γραφείο. «Εχει βλέψεις στην πολιτική και αυτό είναι πολύ ευχάριστο», είπε ο πατέρας της.

Ο κ. Σπυρόπουλος είναι ιδιαίτερα γνωστός για την υποστήριξή του σε θέματα Νεολαίας και Ελληνικής Παιδείας. «Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε αυτή την ευαισθησία και μπορούμε να την εκδηλώσουμε με πολλούς τρόπους», τόνισε. «Στηρίζοντας την ελληνική γλώσσα και Παιδεία, γενικότερα, στην Αμερική, στηρίζουμε συγχρόνως και τη Νεολαία μας, που αποτελεί το μέλλον του εδώ Ελληνισμού». Πριν καιρό είχε πρωτοστατήσει στην ίδρυση του λεγόμενου «Ομογενειακού Συμβουλίου Παιδείας Αμερικής για τη διάδοση και διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας, Ιστορία και Πολιτισμού», αλλά, «δυστυχώς, δεν υπήρξε η δέουσα ανταπόκριση», όπως εξήγησε. «Ισως πρέπει να ξαναρχίσουμε από την αρχή, γιατί είναι τόσο αναγκαίο».

Για το δικαίωμα της ψήφου των ομογενών, ο κ. Σπυρόπουλος είναι θετικός. Υποστηρίζει μάλιστα την εκπροσώπηση της Ομογένειας μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ερωτηθείς εάν θα ενδιαφερόταν να είναι ο ίδιος κάποια στιγμή αντιπρόσωπος της Ομογένειας στην Βουλή, απάντησε: «Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ»

http://manosdanezis.gr

Την δική του απάντηση έδωσε ο Αρχιμανδρίτης του Ιερού Ναού Σωτήρος στο Μόναχο, Πέτρος Κλιτς, ο οποίος είναι το πρόσωπο της ημέρας, έπειτα από τις διαστάσεις που πήρε το βίντεο από την βάπτιση της μικρής Λυδίας.

Όπως ανέφερε ο ιερέας, μιλώντας στην εκπομπή του STAR «Live U», είχε ενημερώσει τους γονείς να εκκλησιάζονται πιο τακτικά, για να δει το παιδί πώς θα γίνει η βάπτιση.

"Αν αυτή η τακτική της συμβουλευτικής δημιούργησε πρόβλημα, ζητώ συγγνώμη και από τους γονείς που είδαν το πρόβλημα μονόπλευρα. Είναι σημαντικό να γίνονται μυστήρια σε όμορφο περιβάλλον σε συνεργασία γονέων και κληρικών. Δεν ζητάω τη συναίνεση για τη βάπτιση από τα βρέφη αλλά από τα νήπια", είπε ο 38χρονος που βρίσκεται στον συγκεκριμένο ιερό ναό από το 2008.

Στην ερώτηση αν η Εκκλησία απαγορεύει να τηρηθεί μια βάπτιση χωρίς τη συναίνεση του βαπτισθέντα, ο ιερέας απάντησε αρνητικά, προσθέτοντας πως είναι "προσωπικό μου θέμα, δεν μου αρέσει να τελείται ένα μυστήριο με αυτό τον τρόπο. Δεν μπορώ να κάνω βάπτιση με τη βία. Η εκκλησία δεν το απαγορεύει".

Υπενθυμίζουμε ότι τις τελευταίες ώρες κάνει… θραύση το βίντεο, το οποίο δείχνει τον παπά να ρωτάει το τρίχρονο κορίτσι αν θέλει να βαπτιστεί και να σταματάει το μυστήριο, επειδή η πιτσιρίκα αρνείται.

"Καλό θα ήταν οι γονείς αν βαπτίσουν τα παιδιά τους σε μεγαλύτερη ηλικία, να τα έχουν πάει πρώτα στην εκκλησία για να εξοικειωθούν με το χώρο" κατέληξε.

Για την ιστορία, η μικρή βαπτίστηκε τελικά αλλά… από άλλον ιερέα!

Πηγή: Live U

Επανεξελέγη στη θέση του προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Βοστώνης ο Βασίλης Καυκάς (από το Σιμόπουλο, Ηλείας). 

Στη Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας που έγινε την Τετάρτη, 28 Μαΐου, 2014 ο κ. Καυκάς ο οποίος κατείχε την θέση του Α' Αντιπροέδρου μέχρι τώρα, εξελέγη με 76% των ψήφων της ολομέλειας αντικαθιστώντας τον Γιάννη Ράμμο ο οποίος στις 18 Μαϊου απεβίωσε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς.

Έτσι ύστερα από 7 χρόνια ο κ. Καυκάς επανέρχεται στην Προεδρία της Ομοσπονδίας Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας που έχει έδρα τη Βοστώνη, ΗΠΑ (την Αθήνα της Αμερικής) μιας περιοχής όπου ζουν πάνω από 350,000 ελληνικής καταγωγής και υπάρχουν μεγάλα πανεπιστήμια και φημισμένα νοσοκομεία.

Ο νέος πρόεδρος της οργάνωσης σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στη μεγάλη εκδήλωση που θα γίνει το Φθινόπωρο για την Ελληνική Νεολαία της Βοστώνης και άλλες εκδηλώσεις που σκοπό έχουν την προώθηση του Ελληνικού Πολιτισμού. 

Να σημειωθεί ότι ο κ. Καυκάς ήταν υπεύθυνος της μεγάλης παρέλασης του Ελληνισμού της Βοστώνης που έγινε την Κυριακή 6 Απριλίου στο κέντρο της Βοστώνης όπου συμμετείχαν περί τις 25,000 κόσμου. Παράλληλα με την Ομοσπονδία ο κ. Βασίλης Καυκάς είναι και Πρόεδρος του Συλλόγου Ηλείων της Βοστώνης.

Πηγή: http://www.ilialive.gr

Σήμερα, ο κ. Βλαχάκης είναι ιδιοκτήτης της Earth Friendly Products, μιας εταιρείας-κολοσσού που παράγει φιλικά στο περιβάλλον απορρυπαντικά, με πέντε εργοστάσια στις ΗΠΑ και εξαγωγές σε πολλές χώρες. Τα προϊόντα του κυκλοφορούν με την ονομασία Ecos και είναι τα πρώτα σε πωλήσεις οικολογικά καθαριστικά στην Αμερική.

Αυτή η εντυπωσιακή διαδρομή από τα Χανιά του 1950, οπότε και ξεκίνησε την περιπλάνησή του, μέχρι την κορυφή των μπίζνες ενέπνευσε το σενάριο της ταινίας «Μια πράσινη ιστορία» ή αλλιώς «A Green Story», η πρεμιέρα της οποίας θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 15 Ιουλίου στο Σινέ Φλοίσβος. Ειδικά για τη βραδιά, τη χώρα μας θα επισκεφτούν οι διάσημοι πρωταγωνιστές Εντ Ο' Ρος και Μπίλι Ζέιν αλλά και ο ίδιος ο Ευτύχιος Βλαχάκης.

Οι αναμνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη του προκαλούν συγκίνηση. Γεννήθηκε στα Χανιά το 1935. Το 1950 μετακόμισε στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα και τα τέσσερα αδέλφια του και φοίτησε στο 14ο Γυμνάσιο. «Ημασταν εύπορη οικογένεια, ο παππούς και η γιαγιά μου ήταν γιατροί και ο πατέρας μου αξιωματικός στον στρατό. Ομως με την Κατοχή χάσαμε τα πάντα», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Βλαχάκης. Τον Σεπτέμβριο του 1953, σε ηλικία 18 χρονών, έφτασε στο Σικάγο με φοιτητική βίζα και μόνο 23 δολάρια. Στην αρχή κοιμόταν σε άσυλα για άστεγους και δούλευε ως σερβιτόρος σε εστιατόρια, ενώ παράλληλα σπούδαζε Χημεία στο Roosevelt University.

Πήρε το πτυχίο του το 1957 και για 10 χρόνια εργάστηκε ως χημικός σε διάφορες εταιρείες που παρασκεύαζαν καθαριστικά προϊόντα.

«Η εταιρεία που εργαζόμουν δεν πήγαινε καλά και τα Χριστούγεννα του 1966 έχασα τη δουλειά μου. Εναν μήνα μετά, αρχές του 1967, δημιούργησα το δικό μου εργαστήριο-εταιρεία με την ονομασία Venus Labοratories. Στην αρχή παράγαμε σαμπουάν και κοντίσιονερ, μετά από λίγο καιρό όμως στράφηκα στην παραγωγή καθαριστικών προϊόντων, τα οποία διοχετεύαμε κυρίως σε βιομηχανίες, νοσοκομεία και μεγάλα ιδρύματα. Φτάσαμε να παράγουμε γύρω στα 100 προϊόντα.

Σταθμός υπήρξε το 1980, όταν κυκλοφορήσαμε ένα προϊόν, το "Nature's Miracle", το οποίο έκανε θραύση στα pet shops γιατί εξαφάνιζε στη στιγμή τους λεκέδες που άφηναν οι ακαθαρσίες των ζώων. Το προϊόν αυτό είχε τεράστια επιτυχία, απέφερε τζίρο 300 εκατ. δολάρια και καθαρό κέρδος 30 εκατ. δολ, τα οποία και επένδυσα στην επέκταση της επιχείρησης. Ετσι δημιούργησα τρία ακόμα εργοστάσια -σε σύνολο τεσσάρων».

Από την αρχή ο κ. Βλαχάκης προσπαθούσε να χρησιμοποιεί πρώτες ύλες φιλικές στο περιβάλλον, μάλιστα είχε επηρεαστεί αρκετά από ένα βιβλίο με τίτλο «Silent Spring» («Σιωπηλή Ανοιξη»), το οποίο υποστήριζε ότι τα εντομοκτόνα και τα διάφορα άλλα χημικά δεν ήταν η καλύτερη λύση. Ετσι απέκτησε πολύ γρήγορα περιβαλλοντική ευαισθησία. Κάποια στιγμή αποφάσισε να προβεί σε ένα επιχειρηματικό ρίσκο, να αλλάξει φιλοσοφία και να στραφεί αποκλειστικά στην παραγωγή πράσινων καθαριστικών. Ετσι το 1987 ίδρυσε την Earth Friendly Products.

Οικολογική στροφή
«Τα προϊόντα μας είναι οικολογικά και η παραγωγή τους δεν βασίζεται πλέον στα παράγωγα του πετρελαίου αλλά στo δέντρο της καρύδας. Η πρώτη ύλη έρχεται κυρίως από την Ινδονησία και την Αφρική. Το πετρέλαιο κάποια στιγμή θα τελειώσει ενώ τα δέντρα της καρύδας όσο τα καλλιεργούμε θα υπάρχουν αιώνια... Το κυριότερο, όμως, είναι ότι τα προϊόντα μας είναι φιλικά στον άνθρωπο και το περιβάλλον και εξίσου αποτελεσματικά».

Το 1990, στην επιχείρηση εισήλθε και ο γιος του Ιωάννης Βλαχάκης, ο οποίος έχει σπουδάσει οικονομικά. Εκείνος ώθησε τον πατέρα του να στραφούν και στην παραγωγή καθαριστικών για το σπίτι - έτσι άρχισαν να πουλούν στα σούπερ μάρκετ.

«Ξεκινήσαμε με 3-4 προϊόντα για το σπίτι, κυρίως για τα ρούχα, τα τζάμια και το πάτωμα. Πηγαίναμε καλά όμως η εκτόξευση ήρθε το 1999 όταν πελάτες μας έγιναν οι εταιρείες-κολοσσοί Trader Joe's και Whole Foods και αργότερα οι Cosco, Sam's Walmart κ.ά. Τότε τετραπλασιάσαμε τις πωλήσεις μας. Σήμερα παράγουμε 150 προϊόντα για το σπίτι και λειτουργούμε πέντε εργοστάσια σε Ιλινόις, Καλιφόρνια, Ουάσιγκτον, Μαϊάμι και Νιου Τζέρσεϊ. Οσο για το μυστικό της επιτυχίας μας... πέρα από τη σκληρή δουλειά είναι η ανάπτυξη ενός έξυπνου δικτύου εκπροσώπων της εταιρείας οι οποίοι προωθούν τα προϊόντα μας».

Η «πράσινη ιστορία»
Μια τυχαία γνωριμία «γέννησε» την ταινία

«Η ταινία προέκυψε όταν η κόρη μου γνωρίστηκε με τον σκηνοθέτη Νίκα Αγιασβίλι -επίσης μετανάστη στις ΗΠΑ από τη Γεωργία- και του διηγήθηκε τη ζωή μου. Εκείνος τότε της είπε ότι η ιστορία μου θυμίζει αρκετά σενάριο ταινίας... έτσι γεννήθηκε η ιδέα του ''A Green Story''».

Πρόκειται για μια ταινία πάνω στο περίφημο αμερικανικό όνειρο και το ελληνικό δαιμόνιο και γυρίστηκε στο Λος Αντζελες, το Σικάγο, το Ιλινόις και στην Αθήνα. Ο Νίκα Αγιασβίλι έγραψε το σενάριο, έκανε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία. Πρωταγωνιστής είναι ο Αμερικανός ηθοποιός Εντ Ο'Ρος, ενώ εμφανίζονται ακόμα οι Μπίλι Ζέιν, Τζόρτζ Φιν, Μάλκομ ΜακΝτάουελ, Σάνον Ελίζαμπεθ, Αναμπέλα Σιόρα και ο «δικός μας» Αλέξης Γεωργούλης.

«Δεν περίμενα η ζωή μου να γίνει ταινία. Γνώρισα και μίλησα με τους ηθοποιούς και συγκινήθηκα με κάποια σημεία όταν είδα το αποτέλεσμα...

Ξέρετε, είμαι και νιώθω Ελληνας, ζω όμως στην Αμερική 60 χρόνια, και πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η χώρα δίνει μεγάλες ευκαιρίες. Μακάρι και η Ελλάδα να γίνει έτσι... Μακάρι σε κάτι να μπορέσω να επηρεάσω τους Ελληνες...

Στην Αμερική ο άξιος προκόβει και μεγαλουργεί και όχι αυτός που έχει ''μέσο'' ή κατάγεται από τζάκι. Υπάρχει αξιοκρατία. Εδώ δίνονται πραγματικές ευκαιρίες, περίτρανη απόδειξη είναι η ιστορία μου.

Οι Ελληνες προοδεύουμε γιατί πέρα από καλό και καθαρό μυαλό έχουμε βάσεις και μόρφωση. Τουλάχιστον στην εποχή μου έχοντας τελειώσει το ελληνικό γυμνάσιο, το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό ήταν για μένα εύκολη υπόθεση».

Το παράπονο
«Η γραφειοκρατία με εμποδίζει να επενδύσω στην Ελλάδα»

Ο Ευτύχιος Βλαχάκης ως χημικός έχει εργαστεί αμέτρητες ώρες για την παραγωγή των πατεντών ή αλλιώς των «μυστικών συνταγών», όπως λέει ο ίδιος, των προϊόντων της εταιρείας του, σε συνεργασία πάντα με μια επίλεκτη ομάδα χημικών: «Τα προϊόντα μας δεν είναι μόνο οικολογικά αλλά και πιο οικονομικά. Για παράδειγμα στα απορρυπαντικά των ρούχων όταν τα άλλα brands με 15 ευρώ βγάζουν 60 δόσεις, τα δικά μας προϊόντα με 9 ευρώ αποδίδουν 100 δόσεις... Και σαφώς είναι καλύτερα για την υγεία μας και το περιβάλλον».

Υγιής επιχείρηση
Βέβαια η Earth Friendly Products μπορεί και κρατά χαμηλές τιμές γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν επένδυσε χρήματα στη διαφήμιση, αφού η υψηλή ποιότητα και η αποδοτικότητα των Ecos διαδίδεται από στόμα σε στόμα και, όπως ισχυρίζεται ο κ. Βλαχάκης, αυτό αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση: «Η εταιρεία μας είναι απόλυτα υγιής. Δεν χρωστάμε ούτε ένα ευρώ σε τράπεζες. Αυτήν την περίοδο θέλουμε μάλιστα, με κέντρο μας την Ελλάδα, να επεκταθούμε και στην Ευρώπη.

Θα ξεκινήσουμε στην αρχή δοκιμαστικά με την εισαγωγή 8 προϊόντων και, αν όλα πάνε καλά, σε λίγο καιρό θα δημιουργήσουμε εδώ το δικό μας εργοστάσιο παραγωγής. Εχουμε ήδη βρει τον χώρο στη Θήβα και έχουμε κάνει όλες τις μελέτες.

Ομως, από τον Ιανουάριο παλεύουμε για να αποκτήσουμε την άδεια εισαγωγής των προϊόντων μας στην Ελλάδα και ακόμα δεν έχουμε καταφέρει τίποτα. Εχουμε ξοδέψει πάνω από 100.000 ευρώ και δεν έχουμε πάρει την άδεια για λόγους κυρίως γραφειοκρατικούς...

Ξέρετε, αν όλα πάνε καλά, θα δώσουμε δουλειά σε πολύ κόσμο και στο δικό μας εργοστάσιο ο χαμηλότερος μισθός θα είναι 1.500 ευρώ».

Ο κ. Βλαχάκης δραστηριοποιείται ακόμα στο real estate, αλλά και στον χώρο τον φωτοβολταϊκών μέσω της Progressive Solar.

Κατέχει επίσης από το 2011 το 50% της εταιρείας παραγωγής ταινιών Paramyth Film.

ΜΑΓΔΑ ΛΙΒΕΡΗ
magdaliveri@yahoo.gr
Πηγή: http://www.ethnos.gr

Σε δηλώσεις του στον «Εθνικό Κήρυκα», λίγη ώρα μετά την εκλογή του, ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Σουηδίας Κλεόπας στην ερώτηση πώς αισθάνεται με την εκλογή του σε Μητροπολίτη Σουηδίας, είπε, ότι «είμαι βαθύτατα ευγνώμων στον Κύριο και ευγνωμονώ και τον παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη και την περί Αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μου και θα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να φανώ αντάξιος των προσδοκιών τους».

Οταν τον ερωτήσαμε αν ήταν κάτι αναμενόμενο, αν γνώριζε κάτι εκ των προτέρων, απάντησε ότι «ήταν κάτι το ξαφνικό και απροσδόκητο» και ότι ενημερώθηκε «χτες το πρωί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο».
Στην ερώτηση πώς αισθάνεται που αφήνει τον Καθεδρικό Ναό Βοστώνης είπε πως «είμαι ευγνώμων που ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βοστώνης κ. Μεθόδιος μου ενεπιστεύθη τον Καθεδρικό Ναό και το ποίμνιο του Καθεδρικού κατά τα τελευταία πέντε χρόνια και εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου τόσο στον ίδιο τον Σεβασμιότατο για την αγάπη του, την εμπιστοσύνη του όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετώ κοντά του και στην πρόεδρο του κοινοτικού συμβουλίου την Δρα Μαρίκα Αρβανίτη και τα μέλη του συμβουλίου, όλες τις επιτροπές, τους συλλόγους και φυσικά ολόκληρη την οικογένεια του Καθεδρικού Ναού, αλλά και ευρύτερα ολόκληρη την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα της Βοστώνης και της Νέας Αγγλίας».

Ο νέος Μητροπολίτης κ. Κλεόπας είπε ακόμα προς την Ομογένεια της Βοστώνης και της Νέας Αγγλίας, πως «τους παρακαλώ να με κρατήσουν στις προσευχές τους, κι εγώ πάντοτε θα τους έχω μέσα στην καρδιά μου, στην προσευχή μου και στη σκέψη μου».
Πριν από τον Καθεδρικό Ναό Βοστώνης, ο π. Κλεόπας είχε ιερατεύσει στις κοινότητες της Αγίας Τριάδος του Λόουελ και της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Κορόνα της Νέας Υόρκης, ενώ είχε εργασθεί και στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στο Τμήμα των ακαδημαϊκών εγγραφών.

Ο νέος Μητροπολίτης Σουηδίας Κλεόπας, ο οποίος διαδέχεται τον Μητροπολίτη Παύλο που παραιτήθηκε πρόσφατα, γεννήθηκε στη Νέα Σμύρνη των Αθηνών το 1966. Αποφοίτησε από το Λύκειο της Ευαγγελικής Σχολής Νέας Σμύρνης και εισήχθη με υποτροφία στη ιστορική Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή μετά την αποφοίτησή του από την οποία εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας όπου σπούδασε υπό την ακαδημαϊκή επίβλεψη του σημερινού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου. Το 1989 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κλεόπα, έλαβε υποτροφία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Ντούραμ της Αγγλίας υπό την εποπτεία του πρωτοπρεσβύτερου καθηγητή Γεωργίου Δράγα, ο οποίος τότε δίδασκε στο Ντούραμ. Τον Αύγουστο του 1992 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και πάλι από τον Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κλεόπα και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Αρχιμανδρίτη.

Το 1992 ήλθε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού με υποτροφία από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, ενώ ήταν υπό την ακαδημαϊκή επίβλεψη του τότε Επισκόπου Βρεσθένης και σημερινού Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου. Το 1994 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα διατριβής «Ο Αγιος Νεκτάριος και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας».

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ

Όπως τονίζεται, «η Σάνο Χάλο με την προσωπική της μαρτυρία για τα πάθη που είχε υποστεί πριν 90 χρόνια στη γενέτειρα της, στον Πόντο, όπως αυτές καταγράφηκαν από τη κόρη της, Θία Χάλο (Thea Halo) στο βιβλίο «Not Even My Name» ("Ούτε Καν το Όνομα Μου"), πρόβαλε σε όλο τον κόσμο το μείζον εθνικό ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας και γενικότερα όλων των χριστιανικών λαών της τότε παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας».

Το βιβλίο εξιστορεί τη δραματική πορεία θανάτου από τον Πόντο μέχρι τον Λίβανο της δεκάχρονης τότε Σάνο, κατά την οποία ξεκληρίστηκε όλη η οικογένειά της και την συνταρακτική αναζήτηση των πατρογονικών της εστιών εβδομήντα χρόνια μετά ώστε να ανακαλύψει την εθνική της ταυτότητα και το οικογενειακό της όνομα μέσα από κάποιες θολές παιδικές αναμνήσεις.

Η Παμποντιακή Ομοσπονδία αναφέρει ότι «η Σάνο Χάλο ήθελε με "θείο" πείσμα, όχι απλά να μην ξεχάσει, αλλά πολύ περισσότερο να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά, κοινωνικά και ιστορικά. Και το πέτυχε μέσα από την ενδελεχή αναζήτηση της κόρης της Θία. Η Γιαγιά του Πόντου έμαθε επιτέλους το πραγματικό της όνομα, έμαθε ποια είναι. Δεν έκανε το χατίρι των γενοκτόνων της. Επέζησε, κράτησε σαν φυλακτό τις θύμησες, τις διηγήθηκε και τις κατέγραφε με την πένα της κόρης της και δίδαξε την οικουμένη το ανείπωτο δράμα των Ελλήνων του Πόντου, των χριστιανών της Μικράς Ασίας. Η Σάνο Χάλο υπήρξε αναμφισβήτητα μια θρυλική μορφή του Ελληνισμού (ίσως τη μεγαλύτερη του απόδημου Ελληνισμού), ένα τεράστιο εθνικό κεφάλαιο της Ομογένειας μας, που δυστυχώς δεν έχει μελετηθεί σοβαρά και δεν έχει αξιοποιηθεί κατάλληλα ακόμη. Ο αδυσώπητος χρόνος προσπερνούσε την υπεραιωνόβια Γιαγιά του Πόντου, όχι απλά με κατανόηση αλλά, με βαθύ σεβασμό γιατί γνώριζε ότι η παρουσία της και το μήνυμά της αποτελούν πολύτιμες διαχρονικές αξίες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας οικουμενικής συνείδησης για σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη και τις αξίες της».

Στην ανακοίνωση σημειώνεται επίσης ότι «σε μια συμβολική καμπή της ιστορίας της Γιαγιάς το Πόντου, στα εκατοστά γενέθλιά της, αποφάσισαν φίλοι και συγγενείς της, εκφράζοντας τον πόθο της ίδιας, να εορτάσουν την 9η Μαΐου του 2009 τα εκατοστά γενέθλια της στη Μονή της Παναγίας Σουμελά στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ.

Τέλος, επισημαίνεται ότι «ήταν ημέρα Πέμπτη, 12η Ιουνίου 2009 στις 1:00 μμ στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, όπου οι κυρίες Σάνο και Θία Χάλο ορκίστηκαν ενώπιον της Γενικής Προξένου Άγης Μπαλτά και τους απονεμήθηκε τιμητικά η ελληνική υπηκοότητα. Η τακτοποίηση της πολιτογράφησης των δύο κυριών, της μητέρας και κόρης, αποτελούσε διακαή πόθο και των δύο και βέβαια πάγιο αίτημα των Ποντίων της Αμερικής. Η απόδοση επιτέλους της ελληνικής ιθαγένειας σε δύο γυναίκες που, όχι απλά είναι Ελληνίδες, αλλά προέβαλαν τις αξίες και τα πάθη του Ποντιακού Ελληνισμού σε όλη την ανθρωπότητα, ήταν επιβεβλημένη για την ελληνική πολιτεία και χρέος για τους Ποντίους της Αμερικής να απαιτούν κάτι τέτοιο».

Πηγή: http://www.omogeneia.gr