Κωνσταντίνος Αποστολόπουλος
(1931-16/2/2018)
|
Τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι φεύγουν…
Έτσι ήλθε και η ώρα της αποδημίας, του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, του Κώστα, του Κωστάκη όπως είχαμε μάθει να τον λέμε πάντα… Πού θα πάμε στους Κωστάκη το μαγαζί λέγαμε… Έφυγε, έτσι ξαφνικά όπως φεύγουν οι περισσότεροι άνθρωποι… Η όμορφη Πέρσαινα παλιά και νέα, όπως εγώ την θυμάμαι, μπορεί να ήταν φτωχική μα είχε πλούτη, φυσικά και ανθρώπινα… Έβγαλε ανθρώπους πνευματικούς, εργατικούς αλλά και ικανούς, που γαλουχήθηκαν μέσα από την φτώχεια και την καρποφόρα γη της… Ένας από αυτούς ήταν και ο Κωνσταντίνος Αποστολόπουλος, που για την εποχή του και για την Πέρσαινα ήταν πρωτοπόρος, ένας άνθρωπος δραστήριος, συνετός, έμπειρος στη ζωή και αγάπη στις κοινωνικές και κοινοτικές δραστηριότητες. |
Πολλά χρόνια Πρόεδρος του χωριού μας και ένας εκ των συντελεστών και υποστηρικτής στην μετακίνηση του χωριού στην σημερινή του τοποθεσία που ήταν μια νέα, ποιοτική, ζωογόνος αρχή για την καθημερινή ζωή των κατοίκων της με νέες, ανθρώπινες, σύγχρονες, δημιουργικές υποδομές.
Ένας υπέροχος ιεροψάλτης που με την μειλίχια φωνή του ενέδιδε στην Θεία Λειτουργία και στο Εκκλησιαστικό ποίμνιο μια θεϊκή υπόσταση.
Υπήρξε ένας ακέραιος άνθρωπος, αξιοπρεπής συγχωριανός.
Ένας εξαίρετος οικογενειάρχης. Ένας πατέρας από αυτούς που όταν ακούς να μιλούν για εκείνον τα παιδιά του, νύφες, γαμπροί, εγγόνια λάμπουν τα πρόσωπά τους και επιβεβαιώνουν την αγάπη και την αγωγή που τους έδωσε και που εκείνα εν ζωή του ανταπέδωσαν.
Ο Κωνσταντίνος, ο Κώστας, ο Κωστάκης έφυγε μέσα στην αγάπη και την θαλπωρή όλης της οικογένειάς του ήρεμα και αγόγγυστα, επιβεβαιώνοντας τα λόγια μιας ρήσης από τα «Σοφά Λόγια της Ανατολής» :
«Ω! Συ που γεννιέσαι κλαίγοντας
όταν όλοι γύρω σου γελάνε,
φρόντισε να πεθάνεις γελώντας
όταν όλοι γύρω σου θα κλαίνε…»
Aιωνία του η μνήμη!!!
Ευτυχία Στασινού Στασινοπούλου
Ένας υπέροχος ιεροψάλτης που με την μειλίχια φωνή του ενέδιδε στην Θεία Λειτουργία και στο Εκκλησιαστικό ποίμνιο μια θεϊκή υπόσταση.
Υπήρξε ένας ακέραιος άνθρωπος, αξιοπρεπής συγχωριανός.
Ένας εξαίρετος οικογενειάρχης. Ένας πατέρας από αυτούς που όταν ακούς να μιλούν για εκείνον τα παιδιά του, νύφες, γαμπροί, εγγόνια λάμπουν τα πρόσωπά τους και επιβεβαιώνουν την αγάπη και την αγωγή που τους έδωσε και που εκείνα εν ζωή του ανταπέδωσαν.
Ο Κωνσταντίνος, ο Κώστας, ο Κωστάκης έφυγε μέσα στην αγάπη και την θαλπωρή όλης της οικογένειάς του ήρεμα και αγόγγυστα, επιβεβαιώνοντας τα λόγια μιας ρήσης από τα «Σοφά Λόγια της Ανατολής» :
«Ω! Συ που γεννιέσαι κλαίγοντας
όταν όλοι γύρω σου γελάνε,
φρόντισε να πεθάνεις γελώντας
όταν όλοι γύρω σου θα κλαίνε…»
Aιωνία του η μνήμη!!!
Ευτυχία Στασινού Στασινοπούλου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ΚΩΣΤΑΚΗ) ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΜΑΣ
Ευχαριστούμε θερμά όλους που με την παρουσία τους, τα λόγια τους και τις σκέψεις τους, μας συμπαραστάθηκαν στο πένθος για την απώλεια του αγαπημένου μας πατέρα και παππού.
Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στην κ. Ευτυχία Στασινοπούλου για τα όμορφα λόγια της.
Τα συναισθήματα αυτά, απαλύνουν τον πόνο μας, και αποτελούν την καθολική αναγνώριση του ακέραιου χαρακτήρα του, καθώς και της αγάπης για την οικογένειά του και τους συνανθρώπους του .
Ο πατέρας-παππούς μας, αν και έφυγε από κοντά μας, άφησε πίσω του παρακαταθήκη το έργο του για το χωριό μας, την αγάπη του για τη ζωή και την οικογένεια του, την ανθρωπιά του, τη διάθεση για δημιουργία.
Έτσι θα τον θυμούνται για πάντα όλοι οι συγγενείς του, οι φίλοι του και οι συγχωριανοί του που τον συνόδευσαν στο τελευταίο ταξίδι του.
Τα παιδιά του
Τα εγγόνια του
Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στην κ. Ευτυχία Στασινοπούλου για τα όμορφα λόγια της.
Τα συναισθήματα αυτά, απαλύνουν τον πόνο μας, και αποτελούν την καθολική αναγνώριση του ακέραιου χαρακτήρα του, καθώς και της αγάπης για την οικογένειά του και τους συνανθρώπους του .
Ο πατέρας-παππούς μας, αν και έφυγε από κοντά μας, άφησε πίσω του παρακαταθήκη το έργο του για το χωριό μας, την αγάπη του για τη ζωή και την οικογένεια του, την ανθρωπιά του, τη διάθεση για δημιουργία.
Έτσι θα τον θυμούνται για πάντα όλοι οι συγγενείς του, οι φίλοι του και οι συγχωριανοί του που τον συνόδευσαν στο τελευταίο ταξίδι του.
Τα παιδιά του
Τα εγγόνια του